Το Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας για την Εργατική Πρωτομαγιά

Την 1η του Μάη τιµάµε τους αγώνες και τις θυσίες της εργατικής τάξης για µια ζωή χωρίς φτώχεια, πολέµους και εκµετάλλευση. Παίρνουµε τη σκυτάλη από τους µεγάλους αγώνες του προηγούµενου διαστήµατος και συνεχίζουµε. ∆ίνουµε τη δική µας απάντηση στην εγκληµατική πολιτική της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κοµµάτων, του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Καµία θυσία για τα κέρδη των λίγων και για τα γεράκια του πολέµου!

∆υναµώνουµε την οργάνωσή µας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, ενισχύουµε την οικοδόµηση της συµµαχίας της εργατικής τάξης µε τους βιοπαλαιστές αγρότες και αυτοαπασχολούµενους, τον ενιαίο πανελλαδικό συντονισµό του αγώνα µας µε στόχο την ανατροπή. Παλεύουµε για όλα τα δικαιώµατά µας, διεκδικώντας ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργατικών, λαϊκών οικογενειών. Παλεύουµε ενάντια στην εκµετάλλευση και τους εκµεταλλευτές µας. Απέναντι στους εµπορικούς πολέµους των καπιταλιστών για το µοίρασµα των αγορών, των µατωµένων εξοπλισµών και τις προετοιµασίες για γενίκευση του ιµπεριαλιστικού πολέµου, την κλιµάκωση του µακελειού στη Μέση Ανατολή, τη συνέχιση των συγκρούσεων στην Ουκρανία, µε την ελληνική κυβέρνηση να καµαρώνει για τη συµµετοχή της στη «συµµαχία των προθύµων» µε αποστολή ακόµα και στρατευµάτων στα πεδία των µαχών.

Παλεύουµε ενάντια στους δολοφονικούς σχεδιασµούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, που έχουν µετατρέψει την Ελλάδα σε ορµητήριο θανάτου µε την αεροπορική βάση του Ακτίου και το λιµάνι της Ηγουµενίτσας να αποτελούν σταθερούς «κρίκους» στους σχεδιασµούς του ΝΑΤΟ.

Την ίδια στιγµή που το ΝΑΤΟ απαιτεί 5% του ΑΕΠ για τις πολεµικές δαπάνες και η ΕΕ εξαγγέλλει 800 δισ. ευρώ ζεστό χρήµα για τις βιοµηχανίες του πολέµου, βάζοντας «χέρι» µέχρι και στα αποθεµατικά των συνταξιοδοτικών ταµείων,

είναι πρόκληση να µας λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για µισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία. Την ώρα που οι επιχειρηµατικοί όµιλοι καταγράφουν κέρδη ρεκόρ (25% αύξηση για τις τράπεζες, 770 εκ. ευρώ για τους ενεργειακούς οµίλους, 10% αύξηση για τα σούπερ µάρκετ κ.α.) και τα τρισεκατοµµύρια πάνε κι έρχονται στα χρηµατιστήρια από τους δασµούς των ΗΠΑ ή τα αντίποινα της Κίνας και των άλλων ιµπεριαλιστικών κέντρων, είναι πρόκληση να κηρύσσουν τη λιτότητα για το λαό. Να βλέπουµε και να βιώνουµε να καταργείται το 8ωρο, να γίνεται λάστιχο ο εργάσιµος χρόνος και να γενικεύεται η 6ήµερη, 7ήµερη και 13ωρη εργασία µε την αντεργατική νοµοθεσία της σηµερινής και όλων των προηγούµενων κυβερνήσεων και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Μας εξοργίζει, την ίδια στιγµή που βλέπουµε την κυβέρνηση της Ν∆ και τα υπόλοιπα κόµµατα της ΕΕ να µας µιλάνε για την «ευελιξία της οικονοµίας» ή για τη «δηµοσιονοµική σταθερότητα» και να χαρακτηρίζουν «εξαλλοσύνες» µια σειρά κατακτήσεις, που τσάκισαν όλες οι κυβερνήσεις τα προηγούµενα χρόνια, εµείς να αδυνατούµε να καλύψουµε ακόµα και τις στοιχειώδεις ανάγκες µας. Όπως για παράδειγµα στην Υγεία, µε τη γενίκευση της εµπορευµατοποίησης και τη γενίκευση των απογευµατινών χειρουργείων, που πρέπει να βάλουµε βαθιά το χέρι στην τσέπη ακόµα και στις δοµές της δηµόσιας Υγείας, που λειτουργούν οριακά µόνο χάρη στην αυτοθυσία των γιατρών και συνολικά των εργαζοµένων σε αυτά. Μας εξοργίζει να βλέπουµε τη ζωή µας να αποτελεί κόστος µπροστά στα κέρδη των εργοδοτών, να βλέπουµε τους χώρους δουλειάς µας να µετατρέπονται σε «κοιλάδες των Τεµπών» µε 300 νεκρούς µόνο τα τελευταία 2 χρόνια. Να βλέπουµε την ασυδοσία των εργοδοτών, να έχουν απλήρωτους υπαλλήλους και να µη δίνουν δεκάρα για τις συνθήκες εργασίας βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές και την υγεία τους. Να βλέπουµε τα κοράκια των τραπεζών και των funds να ορµάνε µε λύσσα πάνω στη λαϊκή κατοικία και να γενικεύουν το αίσχος των πλειστηριασµών.

Στον δρόµο της ανατροπής βρίσκεται η ελπίδα!

Παίρνουµε οξυγόνο από τη δύναµη του οργανωµένου αγώνα. Μπορούµε να αλλάξουµε τη ζωή µας στον δρόµο της σύγκρουσης και της ανατροπής. Φωνάζουµε ακόµα πιο δυνατά το σύνθηµα «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές µας». Η συγκλονιστική απεργία στις 28 Φλεβάρη και οι κινητοποιήσεις, που ακολούθησαν αποτέλεσαν αποφασιστική καµπή στις εξελίξεις. Στρίµωξαν την κυβέρνηση της Ν∆ και αποκάλυψαν ακόµα πιο εµφατικά ότι το κέρδος και οι πολιτικές της εµπορευµατοποίησης – ιδιωτικοποίησης στον σιδηρόδροµο, που ακολούθησαν πιστά και όλες οι προηγούµενες κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, είναι δολοφονικές. Βγαίνουµε πιο αποφασιστικά στον δρόµο του αγώνα. Προσπερνάµε τον θλιβερό εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισµό, των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της Α∆Ε∆Υ, που στηρίζουν την πολιτική του κεφαλαίου και τις αυταπάτες για τη θεραπεία «των παθογενειών του κράτους».

Στη σηµερινή εποχή των µεγάλων επιστηµονικών – τεχνολογικών επιτευγµάτων, του 5G και της A.I. (τεχνητής νοηµοσύνης), των ασύλληπτων δυνατοτήτων της παραγωγής και της ανθρώπινης εργασίας, δεν αποδεχόµαστε το ζοφερό, δυστοπικό µέλλον και τον εργασιακό µεσαίωνα που µας επιβάλλουν.

Η Πρωτοµαγιά δεν είναι αργία είναι απεργία!

Αυτό επιβεβαιώνει η ιστορία των αγώνων της τάξης µας. Από το Σικάγο του 1886 και τους αγώνες για το 8ωρο ως την µατωµένη Πρωτοµαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη και την ηρωική θυσία των 200 κοµµουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτοµαγιά του 1944 ένα κόκκινο νήµα συνδέει την ασίγαστη πάλη για την απελευθέρωση από τα δεσµά της εκµετάλλευσης.

Οι σκληροί ταξικοί αγώνες που βάφτηκαν µε το αίµα χιλιάδων εργατών και εργατριών φωτίζουν τους αγώνες του σήµερα, για να γράψουµε τις επόµενες λαµπρές σελίδες στους αγώνες της τάξης µας απέναντι στο κεφάλαιο, τα κόµµατα και τις ενώσεις τους, για δουλειά και ζωή µε δικαιώµατα, για να ανοίξει ο δρόµος για την κατάργηση της εκµετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Στον δρόµο αυτό, µε ενότητα και οργάνωση, µπορεί να τσακίζεται η εργοδοτική τροµοκρατία, η κρατική καταστολή, µε όποια µορφή και αν εµφανίζεται. Μπορούν να ακυρώνονται τα διάφορα σχέδια εγκλωβισµού του λαού στο πλαίσιο της εναλλαγής αστικών κυβερνήσεων που βαδίζουν στον ίδιο δρόµο, να µαταιώνονται τα διάφορα σενάρια αναπαλαίωσης του σάπιου πολιτικού συστήµατος.

Τιµάµε την εργατική Πρωτοµαγιά – δυναµώνουµε τον αγώνα της τάξης µας για:

Λεφτά για µισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία και όχι για του πολέµου τα σφαγεία.
Απεµπλοκή από τους Ιµπεριαλιστικούς σχεδιασµούς και τις πολεµικές συγκρούσεις.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Καµία συνεργασία µε το Ισραήλ, το κράτος που συνεχίζει να δολοφονεί µε τις
πλάτες ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ.
7ωρο – 5θηµερο – 35ωρο, όπως επιτρέπει η ανάπτυξη της επιστήµης και της τεχνολογίας.
Αυξήσεις στους µισθούς, επαναφορά 13ου και 14ου µισθού και σύνταξης, υπογραφή ΣΣΕ µε διεύρυνση
δικαιωµάτων.
Κατάργηση των αντεργατικών νόµων που τσακίζουν το 8ωρο, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση και απαγορεύουν το δικαίωµα στην απεργία.
Άµεσα µέτρα ενάντια στην ακρίβεια.
Μέτρα για την ασφάλεια και την υγιεινή στους χώρους εργασίας.
Αποκλειστικά ∆ηµόσια δωρεάν υγεία και παιδεία για όλο το λαό.
Το έγκληµα στα Τέµπη να µη συγκαλυφθεί. Να αποκαλυφθούν οι πραγµατικοί ένοχοι και οι πολιτικές πουοδήγησαν στο θάνατο 57 αθώους ανθρώπους.