H φετινή σεζόν του Champions League δεν έχει καμία σχέση με ό,τι ξέραμε μέχρι τώρα. Η UEFA αποφάσισε να γυρίσει σελίδα, αφήνοντας πίσω το παραδοσιακό σύστημα των ομίλων που κράτησε για δεκαετίες, και να δοκιμάσει κάτι εντελώς φρέσκο και διαφορετικό.
Πλέον, δεν βλέπουμε τέσσερις ομάδες να παλεύουν σε κάθε όμιλο, ούτε έξι αγωνιστικές να καθορίζουν τα πάντα. Στη θέση τους έχουμε έναν ενιαίο πίνακα με 36 ομάδες, όπου η καθεμία δίνει οκτώ ματς απέναντι σε διαφορετικούς αντιπάλους. Δεν πρόκειται για τυχαίες αναμετρήσεις, ούτε για ελεύθερη κλήρωση. Kάθε ομάδα τοποθετείται σε ένα συγκεκριμένο «pot», δηλαδή σε γκρουπ δυναμικότητας, με βάση τον συντελεστή που έχει χτίσει τα τελευταία χρόνια.
Αυτή η μεγάλη αλλαγή δεν επηρεάζει μόνο τους προπονητές και τις ομάδες. Όλος ο ποδoσφαιρικός κόσμος έχει τα μάτια του πάνω της, από τους αθλητικούς αναλυτές μέχρι τους φιλάθλους που ζουν για τέτοια ματς. Ταυτόχρονα, αρκετοί είναι αυτοί που κοιτάζουν πώς μια τέτοια ανατροπή αλλάζει και τον τρόπο που γίνονται τα προγνωστικά.
Το ίδιo ισχύει και για τις στοιχηματικές πλατφόρμες, όπου μια αλλαγή στη διαμόρφωση μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στις αποδόσεις και να αλλάξει εντελώς τη δυναμική ενός στοιχημα Champions League, αφού τίποτα δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο πια και τα στατιστικά διαβάζονται αλλιώς. Όταν αλλάζει ο τρόπος που παίζεται η διοργάνωση, αλλάζει και ο τρόπος που τη «διαβάζεις».
Η κατάταξη και οι παγίδες της νέας διαμόρφωσης
Η Μάντσεστερ Σίτι ξεκίνησε από το πρώτο γκρουπ δυναμικότητας, κάτι απολύτως λογικό αν λάβουμε υπόψη τη βαθμολογία της στην UEFA και την εντυπωσιακή της πορεία τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, στα οκτώ ματς της φάσης των ομίλων, η απόδοσή της δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες – ούτε του Γκουαρδιόλα, ούτε του τεχνικού επιτελείου, ούτε των φιλάθλων της.
Το αποτέλεσμα; Κατέληξε στην 22η θέση της συνολικής κατάταξης. Αυτό την οδήγησε στα play-offs, και μάλιστα στην κατηγορία των «αδύναμων». Με άλλα λόγια, αντί να αντιμετωπίσει μια ομάδα ισοδύναμη, θα βρεθεί απέναντι σε μια που βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα και ανερχόμενη δυναμική.
Το να πέφτεις τόσο χαμηλά σε μια σεζόν όπου κάθε στιγμή μετράει αποδεικνύει πόσο αυστηρό είναι το νέο σύστημα. Δεν σου δίνει κανένα περιθώριο χαλάρωσης. Δύο κακές εμφανίσεις, μια ισοπαλία στην έδρα σου ή ένα αδύναμο δεύτερο ημίχρονο αρκούν για να σε βάλουν σε δύσκολη θέση – δεν υπάρχει καμία ανοχή.
Όλα καταγράφονται άμεσα στη βαθμολογία, χωρίς δυνατότητα να κρύψεις τις αδυναμίες σου. Αν χάσεις τη συγκέντρωσή σου ή αφήσεις βαθμούς να ξεγλιστρήσουν ενάντια σε αντιπάλους που υπό κανονικές συνθήκες θα είχες νικήσει, τότε τα προβλήματα είναι προ των πυλών.
Oι συνέπειες της αδυναμίας και τι σημαίνει στην πράξη
Όταν μια ομάδα καταλήγει από την 17η μέχρι την 24η θέση, μπαίνει στα play-offs σαν «αδύναμη». Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν μια μικρή λεπτομέρεια, αλλά στην πραγματικότητα παίζει τεράστιο ρόλο. Το να δίνεις το δεύτερο ματς εκτός έδρας σου στερεί την ευκαιρία να «κλειδώσεις» την πρόκριση μπροστά στους δικούς σου φιλάθλους. Δεν είναι μόνο θέμα ψυχολογίας – χάνεις και το αγωνιστικό πάνω χέρι, που πάει κατευθείαν στον αντίπαλο.
Αυτό φέρνει δύο μεγάλα ζητήματα:
- Πρώτον, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια ομάδα που τερμάτισε από την 9η έως την 16η θέση – δηλαδή, κάποια που τα πήγε καλύτερα συνολικά στη διοργάνωση και έδειξε πιο σταθερή μέσα στη σεζόν.
- Δεύτερον, παίζεις το πρώτο ματς στην έδρα σου και τον επαναληπτικό εκτός, που σημαίνει ότι όλη η πίεση πέφτει στο δεύτερο παιχνίδι. Και εκεί, με το γήπεδο και την ατμόσφαιρα εναντίον σου, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο.
Στην περίπτωση της Μάντσεστερ Σίτι, η κλήρωση την έφερε αντιμέτωπη με τη Ρεάλ Μαδρίτης – μια ομάδα που όχι μόνο τερμάτισε πιο ψηλά, αλλά ήταν και από τις πιο σταθερές στη φάση του πρωταθλήματος. O πρώτος αγώνας έγινε στο Μάντσεστερ, αλλά όλοι ήξεραν ότι το μεγάλο στοίχημα θα παιζόταν στο Μπερναμπέου. Εκεί θα κρίνονταν όλα, εκεί θα έβγαινε το εισιτήριο για την επόμενη φάση.
Αυτός ο τρόπος που παίζεται το παιχνίδι βάζει τρελή πίεση, τόσο στους παίκτες όσο και στο προπονητικό τιμ. Δεν υπάρχει περιθώριο να κάνεις λάθος ή να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό για πλάκα. O Γκουαρδιόλα έπρεπε να τα βγάλει πέρα όχι μόνο με την κούραση από το φορτωμένο πρόγραμμα, αλλά και με το έξτρα άγχος του να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο σαν τη Ρεάλ. Μιλάμε για μια ομάδα που τη διοργάνωση την έχει στο αίμα της – δεν είναι μόνο θέμα φόρμας, είναι το DNA της που την κρατάει πάντα μάχιμη.
Τακτική προσαρμογή και εσωτερική διαχείριση
H Σίτι, από τη στιγμή που μπήκε στα play-offs, έπρεπε να αλλάξει τρόπο σκέψης. Δεν μιλάμε για την κλασική διαμόρφωση που είχε τον έλεγχο από τον Σεπτέμβρη και περίμενε τα νοκ-άουτ σαν φαβορί. Eδώ έπρεπε να παλέψει από τη μέση της διαδρομής, γνωρίζοντας πως δεν έχει πια το πλεονέκτημα. Κάθε λεπτομέρεια έπαιζε ρόλο. H πίεση ήταν διπλή και ο Γκουαρδιόλα είχε να σκεφτεί πολλά:
- H ψυχολογική προετοιμασία έπρεπε να είναι τέτοια που να δώσει στην ομάδα αυτοπεποίθηση χωρίς να την παραφορτώσει με άγχος απέναντι σε μια αντίπαλο με τη φανέλα της Ρεάλ.
- H διαχείριση δυνάμεων ήταν ζήτημα καθημερινό, καθώς το ρόστερ είχε ήδη επιβαρυνθεί από πρωτάθλημα και κύπελλο και κάθε απόφαση στις εναλλαγές κουβαλούσε ρίσκο.
- H επιλογή ενδεκάδας έπρεπε να γίνει χωρίς «υπολογισμούς», γιατί η Ρεάλ δεν συγχωρεί προσεγγίσεις με δεύτερες σκέψεις ή συντηρητικά πλάνα.
Τι κρατάμε απ’ όλο αυτό
Το ότι η Μάντσεστερ Σίτι έμεινε εκτός δεν την κάνει λιγότερο μεγάλη ομάδα. Δεν σβήνει τη δουλειά που έχει γίνει, ούτε μειώνει την αξία της. Όμως, δείχνει ξεκάθαρα πόσο κρίσιμη είναι η σταθερότητα και η προσοχή στη λεπτομέρεια, σαν να σου λέει ότι δεν μπορείς να χαλαρώσεις ούτε λεπτό. Το σύστημα δεν συγχωρεί, τόσο σε πρωταθλήματα όπως η UEFA όσο και η FIFA.
Η νέα μορφή του Champions League δεν χαρίζει τίποτα σε κανέναν. Αν δεν μπεις από την αρχή με το μαχαίρι στα δόντια, αν αφήσεις έστω και λίγο τα πράγματα να κυλήσουν χαλαρά, το πληρώνεις αργότερα – και το τίμημα είναι βαρύ. Oι βαθμοί που χάνεις τον Oκτώβρη σου χτυπάνε την πόρτα σαν πρόβλημα τον Φλεβάρη. Oι ομάδες που ξέρουν να κρατάνε ρυθμό, να διαχειρίζονται το ρόστερ τους με μυαλό και να μένουν στο παιχνίδι της νίκης είναι αυτές που προχωράνε. Oι υπόλοιπες; Καθισμένες στον καναπέ να βλέπουν τη συνέχεια από την τηλεόραση.
Η Σίτι έχει σίγουρα τα φόντα να γυρίσει πιο δυνατή. Αλλά αυτό που έγινε φέτος είναι ένα γερό μάθημα. Δεν μετράει μόνο το πόσο πονάει μια ομάδα όταν τα πράγματα στραβώνουν – μετράει το πώς σηκώνεται και τι κάνει μετά. Και η νέα του δομή Champions League είναι εκεί για να το θυμίζει σε όλους, από οπαδούς στην Παραμυθιά μέχρι παίκτες στην πατρίδα.