Μέσα σε βαθύ ανθρώπινο πένθος τάφηκε, τη Δευτέρα 7 Απριλίου, στον αύλειο χώρο του ακριτικού Μοναστηριού Ταξιαρχών της Γκούρας, επί των Ελληνοαλβανικών συνόρων, ο αείμνηστος Μητροπολίτης Κονίτσης κυρός Ανδρέας, ο οποίος από το 1967 συνδέθηκε αναπόσπαστα με την ακριτική περιοχή, ως στενός συνεργάτης και έπειτα διάδοχος του αλησμόνητου Σεβαστιανού, ο οποίος είναι θαμμένος λίγες δρασκελιές πιο κάτω, στη Μονή Μολυβδοσκεπάστου.
Στη νεκρώσιμη ακολουθία στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Κοσμά Κονίτσης προεξήρχε ο Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων και συγχοροστάτησαν οι Μητροπολίτες πρώην Άρτης κ. Ιγνατιος, Σερρών κ. Θεολόγος, Κερκύρας κ. Νεκτάριος, Άρτης κ. Καλλίνικος, Κηφισίας κ. Κύριλλος, Γλυφάδας κ. Αντώνιος, Γρεβενών κ. Δαβίδ, Σιατίστης κ. Αθανάσιος, Καστορίας κ. Καλλίνικος, Παραμυθίας κ. Σεραπίων και Μαντινείας κ. Επιφάνιος και ο τιτουλάριος Μητροπολίτης Αυλώνας κ. Χριστόδουλος.
Τη συγκρότηση της προσωπικότητάς του, την θεολογική του παιδεία, την ταπείνωσή του, την πνευματικότητά του, την εκκλησιαστικό του φρόνημα, την ανιδιοτελή και άνευ ορίων αγάπη του, τον αγώνα του για τα δίκαια των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου και για τα άλλα εθνικά ζητήματα εξήραν στις επικήδειες ομιλίες τους ο Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Μάξιμος (εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου), ο Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων (εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου), ο Α΄ Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου αρχιμανδρίτης π. Δαμασκηνός Πετράκος (εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου), ο π. Απόστολος Νάκος (εκπρόσωπος των κληρικών της Μητροπόλεως Κονίτσης), ο δήμαρχος Κονίτσης Ανδρέας Παπασπύρου και εκ μέρους του Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (του οποίου ο αοίδιμος Μητροπολίτης Ανδρέας υπήρξε πρόεδρος, διαδεχόμενος στην προεδρία τον Σεβαστιανό) και της Συντονιστικής Φοιτητικής Ένωσης Βορειοηπειρωτικού Αγώνα ο κ. Φιλόθεος Κεμεντζετζίδης.
Παρέστησαν οι πολιτικές, αυτοδιοικητικές, αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές του τόπου και πλήθος κόσμου από διάφορα σημεία της Ελλάδας (Ήπειρο, Αττική, Μακεδονία κ.λπ.).
Την ταφή του στη Μονή Γκούρας την είχε επιλέξει ο ίδιος ο αλησμόνητος Μητροπολίτης Ανδρέας όσο ζούσε, καθώς ήταν ένα μοναστήρι, που ανακαινίστηκε επί ημερών του.
Έτσι τόσο ο αλησμόνητος Σεβαστιανός, όσο και ο μακαριστός Ανδρέας, με τους τάφους τους επί της μεθορίου, είναι από τον ουρανό πνευματικοί στυλοβάτες όχι μόνο των πιστών της περιοχής, αλλά των απανταχού Ορθοδόξων, δεόμενοι στο Θεό να ενισχύει τους ανθρώπους να παραμένουν ελεύθεροι και ασυμβίβαστοι ψυχικά.
Η συγκίνηση ήταν έντονη σε όσους συμμετείχαν τόσο στην εξόδιο ακολουθία του αοιδίμου Μητροπολίτου Ανδρέου, όσο και στην ταφή του.
Και αυτό το συναίσθημα ήταν απόλυτα δικαιολογημένο και φυσιολογικό, αφού ο αείμνηστος Ιεράρχης, δεν στάθηκε αδιάφορος, αλλά άπλωσε το βλέμμα του προς όλους, αντιστεκόμενος σε ό,τι αφήνει ανικανοποίητη την ψυχή. Για να μπορέσει να το κάνει, όμως, αυτό, πρώτα αναζήτησε με ειλικρίνεια και πάθος τον Θεό. Και τον βρήκε. Και γέμισε με την παρουσία Του. Και θησαύρισε στον εσώτερο χώρο της καρδιάς του με τη μεθυστική Χάρη του.
Έτσι αγωνίστηκε. Έτσι πορεύτηκε. Με καθαρή και όχι θολωμένη όραση. Περπατώντας στο φως και όχι ψηλαφώντας στα σκοτάδια. Ακολουθώντας το μονοπάτι, που οδηγεί στο καλό. Χωρίς στομωμένη ακοή, γι’ αυτό άκουσε τις αγωνίες των ανθρώπων και στάθηκε δίπλα τους στην κούραση, στην ταλαιπώρια και στον κορεσμό. Πατέρας και αδελφός. Διάκονος και υπηρέτης, αλλά ταυτόχρονα και δυναμικός μαχητής.
Ο ζωντανός παλμός του, ο χτύπος της αγωνιζόμενης συνείδησής του θα ακούγεται πάντα πλάϊ μας. Δεν θα σβήσει και μέσω αυτού θα ξαναζούμε καθαρά, άμεσα και έντονα τις εμπειρίες του.
Join the Conversation