Είχε γίνει θέμα τις προηγούμενες ημέρες στην τοπική κοινωνία, και δεν έχει κοπάσει ακόμη ο θόρυβος, από την οργάνωση (ένα θέμα που ανέδειξε το Paramythia Online) του ετήσιου χορού της Ένωσης Παραμυθιωτών Αθήνας την ημέρα της κηδείας του επί 49 χρόνια Μητροπολίτου Παραμυθίας αείμνηστου κυρού Τίτου, τη στιγμή, που όλες οι άλλες εκδηλώσεις των Θεσπρωτών είχαν αναβληθεί ή ματαιωθεί.
Βέβαια ο καθένας κάνει τις επιλογές του και υπέρ αυτών μπορεί να επιχειρηματολογήσει και να πείσει ή να μη πείσει.
Το ζήτημα είναι αλλού, και εκφράζουμε προσωπική άποψη, μη εκπροσωπώντας κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό μας.
Άσχετα αν αισθάνεται ή όχι κανείς συναισθηματική φόρτιση από την εκδημία ενός εκκλησιαστικού άνδρα, αυτό άλλωστε έχει υποκειμενική θεώρηση και προσέγγιση, οφείλει, πιστεύουμε εμείς, να σεβαστεί το γενικότερο κλίμα πένθους και πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για φορέα με συλλογική εκπροσώπηση.
Είναι αλήθεια ότι οι λογισμοί του καθενός μπορεί να είναι διαφορετικοί.
Η υπόθεση, όμως, είναι πως μπορούμε να θεμελιώσουμε και να οικοδομήσουμε τη συμπεριφορά μας, από την οποία να γεννιέται η ελπίδα, στο πλαίσιο μιας εσωτερικής κατανόησης όχι μόνο των δικών μας πράξεων, αλλά και των διάφορων καταστάσεων και γεγονότων, που μπορεί να προκύψουν.
Eιναι αλήθεια ότι μπορεί να νιώθουμε ένα συνεχές πήγαινε-έλα σε πολλές υποθέσεις, ως προς το θέμα του χειρισμού τους, ωστόσο, πέρα από μια διαφορετική άποψη ή πολυπαραγοντική ανάλυση, υπάρχουν ενίοτε και τα αυτονόητα, που αξίζει να μην τα προσπερνάμε…
