Με βαθιά λύπη και τον οφειλόμενο σεβασμό, αποχαιρετούμε τον αγαπημένο και καλό συνάδελφό μας Ρήγα, που γεννήθηκε στην Σέλιανη Παραμυθιάς το 1931 και έφυγε από κοντά μας πλήρης ετών σε ηλικία 94 χρόνων.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Γράφτηκε στο Πρωτοδικείο Θεσπρωτίας στις 13/10/1964.
Δικηγόρησε επί 49 συναπτά έτη και προήχθη σε δικηγόρο Παρ’ Αρείω Πάγω. Στις 02/01/2013 ολοκλήρωσε τη δικηγορική του σταδιοδρομία και παραιτήθηκε, υποβάλλοντας αίτηση για τη συνταξιοδότησή του.
Ο Ρήγας ήταν ένας καλός συνάδελφος, άκακος, πρόσχαρος και ανεπιτήδευτος, με μια ψυχή άδολη και εύθραυστη, πολύ αγαπητός σε όλους τους δικηγόρους, τους δικαστές και τους δικαστικούς υπαλλήλους, με χιούμορ και ευφυολογήματα, μια πραγματική όαση στον καταθλιπτικό και πολυτάραχο χώρο των δικαστηρίων.
Η συχνή αναφορά του σε ρωμαίους νομομαθείς, του προσέδωσε και το επίζηλο προσωνύμιο του Παπινιανού, όπως αρέσκετο να προσαγορεύεται.
Ενθυμούμαι με συγκίνηση όταν αποχαιρετούσαμε τον αλησμόνητο Εμμανουήλ Μπέζα, που έφυγε αναπάντεχα από κοντά μας, σε ηλικία μόλις 61 ετών, ο Ρήγας μαζί μ’ εμένα και τον προσφάτως αποθανόντα διακεκριμένο συνάδελφό μας Βασίλειο Διαμάντη, εκπροσώπησε επάξια την Παραμυθιά και με συγκινητικό επικήδειο έδειξε για πολλοστή φορά την αγνότητα της ψυχής του και την αγαθότητα που τον κοσμούσε.
Στην τελευταία εμποροπανήγυρη, στον «Λάμποβο», τον Οκτώβριο 2024 τον συνάντησε τυχαία στο τότε κατάστημα της Alpha Bank στην Παραμυθιά και είναι αλήθεια ότι είχε μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα. Χαρούμενος τον πλησίασα και πριν τον ρωτήσω οτιδήποτε αυθόρμητα μ’ ένα γνήσιο ανυπόκριτο και θερμό εναγκαλισμό, με ασπάστηκε κατασυγκινημένος. Μια συνάντηση που σήμαινε πολλά και ανιστορούσε μνήμες, αγάπη και καλοσύνη και απέπνεε άρωμα αγαθής θύμησης.
Ενθυμούμαι ακόμα ότι σε υποθέσεις αρμοδιότητας Τριμελούς Εφετείου Κερκύρας ήταν ο μοναδικός που διεκπεραιωνότανε με τα πλοία της γραμμής από την προτεραία, πάντα μαζί με την εξαίρετη και αξιοπρεπέστατη σύζυγό του Κωνσταντίνα. Όταν όμως χάθηκε, το πλήγμα για όλους αλλά περισσότερο για τον Ρήγα, ήταν ομολογουμένως αβάσταχτο.
Στην εξαίρετη θυγατέρα του Λήδα, που στράφηκε αρχικά στο επάγγελμα του πατέρα της και αργότερα έδωσε επιτυχείς εξετάσεις και διορίστηκε συμβολαιογράφος με έδρα την Παραμυθιά, στους υιούς Σταύρο και Δημήτρη, στα εγγόνια του Αριστείδη και Κωνσταντίνο και στους λοιπούς οικείους του εκλιπόντος, διαβιβάζω τα πιο θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
Πορεύου εν ειρήνη αγαπημένε μας συνάδελφε.
Μακάριοι οι πραείς, μακάριοι οι ελεήμονες.
Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες για δικαιοσύνη, ότι αυτοί χορτασθήσονται, κατά τον Εκκλησιαστή.
Ο θάνατος του άλλου είναι πάντοτε με μια πραγματιστική θεώρηση και δικός μας θάνατος. Αποχαιρετώντας τον άλλον, αποχαιρετούμε επίσης ένα μέρος του εαυτού μας που θνήσκει μαζί του. Ο θάνατος εξακολουθεί να παραμένει αδίδακτη ύλη εξ αρχής και δια παντός αναφομοίωτη.
Σ’ εμάς άλλο δεν μένει, παρά να μεσιτέψουμε στον Ύψιστο για την καλή συνηγορία : «την ψυχήν του εξ ημών μεταστάντος εν σκηναίς δικαίων τάξαι, εν κόλποις Αβραάμ αναπαύσαι, και μετά δικαίων συναριθμήσαι».
Εύχομαι ο Κύριος και Θεός μας να σε ανταμείψει και να βρεις την αιώνια γαλήνη.
Σε λίγο, το μέγα πλήθος που συνέρρευσε σήμερα και συνοδεύει τη δημόσια εκφορά σου, όπως ορίζουν τα ανθρώπινα, θα σε προπέμψει στην τελευταία σου κατοικία, στην Παραμυθιώτικη γη που τόσο αγάπησες.
«Μακαρία η οδός, η πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως».
Αιωνία σου η μνήμη αγαπημένε και διαλεχτέ μας συνάδελφε, αγαπημένε μου Ρήγα.
Παύλος Τζοβάρας
πρ. Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλ. Θεσπρωτίας
