Μέσα σε κλίμα χαρούμενο και οικογενειακό, εόρτασαν τα Χριστούγεννα οι Θεσπρωτοί. Πολλοί πιστοί προσήλθαν στους ναούς, παρά τα ρεβεγιόν την παραμονή, καθώς ο χριστουγεννιάτικος εκκλησιασμός έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Ο Μητροπολίτης κ. Σεραπίων ιερούργησε στο μητροπολιτικό ναό Παραμυθίας, ενώ στους ναούς διαβάστηκε το ποιμαντορικό μήνυμά του, όπου μεταξύ άλλων τονίζεται ότι ” ας μην περιοριστούμε, στον απλό, τυπικό και κοσμικό εορτασμό των Χριστουγέννων, αλλά να αναζητήσουμε βαθύτερα το νόημα αυτής της θρησκευτικής, προπάντων, εορτής. Ας εμβαθύνουμε στην Αγία Γραφή και στις πατερικές διδαχές, που μας βοηθούν να κατανοήσουμε την αγάπη του Θεού και να τη βιώσουμε στην καθημερινότητά μας”.
Κατά τα λοιπά, την παραμονή, 24η Δεκεμβρίου, στην Ηγουμενίτσα οργανώθηκαν μικρά γλέντια σε καφενεία και καφετέριες . Το ίδιο συνέβη στην Παραμυθιά και στους Φιλιάτες. Αλλά και σε ορισμένα μεγάλα χωριά.
Ανήμερα οι Θεσπρωτοί, όπως παραδοσιακά συνηθίζεται, συγκεντρώθηκαν στο οικογενειακό τραπέζι, που φέτος ήταν “τσουχτερό”, λόγω της ακρίβειας.
Στα χωριά δεν είχαν έλθει απόδημοι, ούτως ή άλλως αυτό συμβαίνει όλα τα χρόνια κατά την χειμερινή περίοδο, και στις ορεινές περιοχές του νομού, υπήρχε, σχεδόν, “άκρα του τάφου σιωπή”.
ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ
Οι ταπεινές ψυχές υποκλίνονται μπροστά στο θαύμα της γέννησης του Χριστού. Κανένα εξωτερικό μεγαλείο δεν αντικρίζουν σ’ αυτή. Όμως η απλή και άδολη πίστη δεν ζητάει τον εντυπωσιασμό. Πίσω από την εξωτερική ασημότητα διακρίνει τις αληθινές αξίες.
Εκεί, που το αλαζονικό μάτι σκανδαλίζεται, η ταπεινή καρδιά γονατίζει με δέος. Έτσι έγινε τότε. Έτσι γίνεται και σήμερα. Ο Χριστός έγινε δεκτός από τους ταπεινούς και από τους αμαρτωλούς. Απορρίφθηκε από τους αλαζόνες, τους γραμματείς και φαρισαίους, τους υποκριτές.
Άνθρωποι με παιδική καρδιά συνδέονται με τον νεογέννητο Χριστό και τον δέχονται ως πηγή της εσωτερικής τους δύναμης και αναγέννησης.