Μπορεί οι εργασίες να έχουν ξεκινήσει ξανά, όμως αυτό από μόνο του δεν μας καθησυχάζει καθόλου. Άλλωστε, είμαστε μαθημένοι και δεν τσιμπάμε πλέον.
Περιττό να πούμε πως μία κωμόπολη δεν έχει καν δικό της γήπεδο, τόσο για τους πολίτες της και την καθημερινή άθληση τους, όσο και για τους συλλόγους με όσα αυτό συνεπάγεται.
Περιττό να πούμε πως όλα τα γήπεδα του Δήμου συνεχίζουν να παρουσιάζουν εικόνα εγκατάλειψης. Παρατημένοι αγωνιστικοί χώροι όπως και τα αποδυτήρια.
Περιττό επίσης και το γεγονός πως ο ιστορικός τοπικός ποδοσφαιρικός σύλλογος μας ( Σούλι ) προπονείται σε άλλο ακατάλληλο γήπεδο, αρκετά επίπονο για τους αθλητές και τη σωματική μας κατάσταση, ενώ διεξάγει τους εντός έδρας αγώνες σε τρίτο γήπεδο.
Παρά τα παχιά λόγια και παρά το γεγονός πως ο νέος εργολάβος έχει μπει στο χώρο, δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις για μία σειρά από ζητήματα.
– Με τι ρυθμούς θα τρέξει το έργο;
– Με ποια βήματα και με ποια ακολουθία θα συνεχιστεί;
– Προβλέπονται κι άλλες παρατάσεις πέραν των βροχών που δεν … προβλέπονται;
– Ποιο είναι το ακριβές χρονοδιάγραμμα ώστε να μην γίνει το γήπεδο της Παραμυθιάς τελικά γεφύρι της Άρτας;
Το πολιτικό κόστος που υπέστη η προηγούμενη Δημοτική Αρχή δεν είναι απάντηση που μας αρκεί! Ούτε οι προεκλογικές υποσχέσεις που θα το έλυναν στο άψε σβήσε από τη νέα Δημοτική Αρχή.
Ως πολίτες και παίκτες της ομάδας βρεθήκαμε σε προηγούμενα Δημοτικά Συμβούλια και ξαναθέσαμε τα παραπάνω πριν ένα χρόνο, ενώ είναι ήδη γνωστά σε όλους.
Για μας, ο μαζικός αθλητισμός είναι ανάγκη και δικαίωμα! Όπως είναι και οι απαντήσεις που ζητάμε να δούμε στην πράξη!
Παίκτες του Σουλίου Παραμυθιάς.
