Αφιερωμένο στη συμπλήρωση 130 χρόνων από την ίδρυση της Μητροπόλεως Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργης (1895-2025) είναι το πολύ καλαίσθητο και μεθοδικά δομημένο ημερολόγιο 2025, που εξέδωσε η Μητρόπολη Παραμυθίας με την επιμέλεια του Μητροπολίτου κ. Σεραπίωνος.
Στο ευχετήριο μήνυμά του ο Σεβασμιώτατος, τονίζει μεταξύ άλλων ότι “εορτάζοντας τα 230 χρόνια από της ιδρύσεως της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, η επέτειος αυτή να αποτελέσει σταθμό πνευματικού ανεφοδιασμού και εσωτερικη΄ς αναγεννήσεως για την συνέχιση της πνευματικής μας προόδου”.
Ακολουθεί αναφορά στην ιστορία της Μητροπόλεως Παραμυθίας και παρατίθενται περιεκτικά βιογραφικά των διατελεσάντων Μητροπολιτών.
Ακόμη το ημερολόγιο περιλαμβάνει το διοικητικό περίγραμμα της Μητροπόλεως, τις ενορίες, εκ των οποίων πολλές είναι κενές εφημερίου, καθώς και στοιχεία για την πνευματική διακονία κ. ά.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Η Μητρόπολη Παραμυθίας συγκροτήθηκε από τις αρχαίες και επιφανείς Επισκοπές Ευροίας, Φωτικής και Βουθρωτού, τον Μάιο του 1895. Τότε ο Πατριάρχης Άνθιμος Ζ΄, κατόπιν επισήμου αιτήματος των κατοίκων της Παραμυθιάς, αναβίβασε σε Μητρόπολη την υπαγόμενη στη Μητρόπολη Ιωαννίνων Επισκοπή Παραμυθίας, υπό τον τίτλο Παραμυθίας και Φιλιατών. Αργότερα προστέθηκε και “Γηρομερίου”. Από το Νοέμβριο του 1924 μέχρι το 1928, σχηματίστηκε ξεχωριστή Μητρόπολη, που περιελάβανε την επαρχία Φιλιατών, με τον τίτλο Γηρομερίου, ενώ η Μητρόπολη Παραμυθίας τιτλοφορούνταν Παραμυθίας και Πάργας. Στα μετέπειτα χρόνια έλαβε τον σημερινό τίτλο “Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας”.
Μέχρι τώρα διετέλεσαν Μητροπολίτες Παραμυθίας οι: Λεόντιος Ελευθεριάδης 1895-1896, Κωνσταντίνος Μικρούλης 1896-1897 (την μία ημέρα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και την επομένη Μητροπολίτης!), Βασίλειος 1897-1900, Καλλίνικος 1900-1906, Ιερόθεος Ανθουλίδης1906-1909, Νεόφυτος Κοτζαμανίδης 1909-1924 (έβαλε τα θεμέλια του Γυμνασιακό Οικοτροφείο Παραμυθίας), Ιωακείμ Μαρτιάνος 1924-1925, Αθηναγόρας Ελευθερίου 1925-1932, Γεώργιος Μισαηλίδης 1932-1942, Κύριλλος Καραμπαλιώτης 1942-1943, Δωρόθεος Νάσκαρης 1943- 1952 (συμμετείχε στις Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών του στρατηγού Ν. Ζέρβα), Δωρόθεος Βασιλάς 1952-1957 (ανήγειρε το Γυμνασιακό Οικοτροφείο Παραμυθίας), Τίτος Ματθαιάκης 1957-1967 (αναγκάστηκε σε παραίτηση από το διδακτορικό καθεστώς), Παύλος Καρβέλης 1967-1974 (ένας από τους δώδεκα Μητροπολίτες, που εκδιώχθηκαν με συντακτικές πράξεις του καθεστώτος Ιωαννίδη), Τίτος Παπανάκος 1974-2023 (ο μακροβιότερος εξ όλων των Μητροπολιτών Παραμυθίας).
Στα 130 χρόνια ύπαρξης και λειτουργίας της η Μητρόπολη Παραμυθίας, παρά τις δύσκολες για τον τόπο κατά καιρούς συνθήκες, έδειξε ποικιλότροπα προς το ποίμνιό της την πλησμονή της αγάπης της.
Κλήθηκε πολλές φορές να σηκώσει Σταυρούς. Αλλά κάθε φορά έβλεπε μπροστά το σημείο του Σταυρού με την ολοφώτεινη επιγραφή: “Εν τούτω νίκα!”. Έτσι ο Σταυρός της γινόταν προνόμιο.
Δεν υπήρξε ποτέ απρόσωπη και απόμακρη, αλλά ήταν δεμένη πάντοτε σε σχέση κοινωνίας με τους ανθρώπους.
Στη διάρκεια των χρόνων με πνεύμα θυσίας, με ταπεινότητα και ευθύνη πρόβαλε ατόφια το Ορθόδοξο φρόνημα, όσο ταραγμένες και αν ήταν οι εποχές. Μετέφερε στις διψασμένες ψυχές την ουράνια ατμόσφαιρα. Στάθηκε με συνέπεια και σταθερότητα δίπλα στους “κοπιώντες και πεφορτισμένους”.
Και κρατούσε πάντοτε ανοιχτά τα κανάλια της επικοινωνίας και του διαλόγου με τους ανθρώπους, καθώς δεν τους θεωρούσε μια άλογη και άφωνη μάζα, αλλά τους έβλεπε ως πρόσωπα. Άκουε και ανταποκρινόταν. Δεχόταν τα κύματα των στεναγμών και των προβληματισμών και ενεργούσε τα πρέποντα.
Η Μητρόπολη Παραμυθίας είχε και έχει καθαρό και διαγεγραμμένο το σκοπό της. Δεν είναι “χωμάτινος” ο σκοπός, αλλά είναι ανυψωτικός και ανορθωτικός, είναι η ενδυνάμωση της πίστης υπό οιασδήποτε καταστάσεις.
