Ο νεομάρτυρας Αναστάσιος από την Παραμυθιά Θεσπρωτίας, αν και άγνωστος στους πολλούς, πολύ αναγνωρίσιμος και αναγνωρισμένος, όμως, από τον Θεό, είναι ένας από τους πολλούς, που αντιστάθηκε με τη δύναμη της πίστης του και το Ορθόδοξο ήθος του στον εξισλαμισμό.
Η μνήμη του εορτάστηκε λαμπρά στον τόπο καταγωγής του, όπου τιμάται με ευλάβεια, με διήμερες λατρευτικές εκδηλώσεις στις 17 και 18 Νοεμβρίου 2024.
Την παραμονή εψάλη Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας, χοροστατούντος του Μητροπολίτου Παραμυθίας κ. Σεραπίωνος, ενώ έγινε και η υποδοχή των λειψάνων του οσίου Νικηφόρου του Λεπρού του θαυματουργού.
Ανήμερα τελέστηκε Όρθρος και Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Παραμυθίας, πλαισιουμένου από ιερείς της Μητροπόλεως.
Κηρύττοντας ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στα διδάγματα από το βίο του νεομάρτυρα και παρότρυνε, “να μη διστάσουμε να ομολογήσουμε τον Χριστό, όπως έκαναν οι μάρτυρες”.
Να σημειωθεί πως η 18η Νοεμβρίου 2024 είναι και η πρώτη επέτειος από την ενθρόνιση του Μητροπολίτου Παραμυθίας και οι πιστοί του ευχήθηκαν να είναι καρποφόρα η διακονία του.
Προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε κατανυκτική λιτανεία, περιμετρικά του ναού, της εικόνας του Μάρτυρος Αναστασίου και του λειψάνου του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού.
ΑΝΟΙΧΤΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Μέσα στην καταπίεση της Τουρκοκρατίας ο Νεομάρτυρας, αντιστάθηκε στην πίεση να εξισλαμιστεί. Αντιμετωπίζοντας τα βασανιστήρια με θάρρος και ελπίδα, δεν τα έχασε, δεν πρόδωσε και δεν παρέδωσε στα χέρια των Αγαρηνών την αγάπη του στον Χριστό, αλλά θυσιάστηκε γι’ Αυτόν.
Από Εκείνον αντλούσε δύναμη και αγωνιζόταν ο θνητός, αγωνιζόταν για το ιδανικό της πίστης του και στέφθηκε νικητής.
Και απέδειξε ότι στους πιστούς αγωνιστές είναι ανοιχτός ο δρόμος του Θεού, παραβλέποντας τα εγκόσμια, τα φθαρτά και απατηλά και προσκολλώμενος προς τα ουράνια, τα θεία και τα αιώνια.
Ο νεομάρτυρας Αναστάσιος εκ Παραμυθίας δεν είπε δεν μπορώ να αντέξω και θα αρνηθώ τον Χριστό, γιατί είχε τον Αναμάρτητο μπροστά του και ήταν οπαδός του Αναμάρτητου.
Και κοντά στον Αναμάρτητο και με τη χάρη του Αναμάρτητου υπήρξε καθαρός και έφτασε στο μαρτύριο.
Κοντά στον Άγιο Θεό και για τον Άγιο Θεό κατέληξε και ο Αναστάσιος άγιος.
Δέχθηκε περιφρονήσεις, αδικίες, διωγμούς, φυλακίσεις, βασανιστήρια ποικίλα και αυτόν ακόμη τον θάνατο. Και αντιμετώπισε όλα αυτά τα δραματικά και τραγικά εν τέλει γεγονότα με μια υπέροχη ειρήνη, προσευχόμενος.
Γι’ αυτό παραμένει φωτεινό υπόδειγμα και πρότυπο, προς το οποίο πρέπει διαρκώς να στρέφουμε τους οφθαλμούς μας, για να μιμούμαστε την αγιότητά του.
Και όταν η καρδιά μας συγκλονίζεται από το πάθος και την εκδίκηση, να ενθυμούμαστε όχι μόνο την υπέροχη αρετή του, αλλά και την πλούσια ανταπόδοση, που έτυχε εκ μέρους του Θεού.
Ο πνευματικός αγώνας, για να στεφθεί από επιτυχίες, είναι ανάγκη να διεξάγεται σε ατμόσφαιρα βαθιάς ειρήνης, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, που επικρατούν, όσο δύσκολες και δυσχερείς και αν είναι αυτές. Εσωτερικής ειρήνης, της ψυχής ειρήνης, αλλά και ειρήνης προς τους έξω!
