Για την ίδια ήταν ένας αγώνας από τους δυσκολότερους που έχει τρέξει, παρόλα αυτά όμως, δεν φάνηκε να το μετάνιωσε , απεναντίας το ευχαριστήθηκε στο έπακρο.
Ο λόγος γίνεται για την Ελπίδα Σπύρου που το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου βρέθηκε στα Σφακιά της Κρήτης και δοκίμασε τις δυνάμεις της στους αγώνες Sfakia sky marathon και Sfakia Vertical Run που με πολύ αγάπη και μεράκι διοργανώνονται από την ομάδα του Άρκαλου.
Η εμπειρία της Ελπίδας
Ναι πρόκειται για έναν μαραθώνιο βουνού αλλά κάτι παραπάνω από αυτο. Αυτό που θα ζήσεις τρέχοντας αυτόν τον αγώνα σίγουρα δεν θα το βιώσεις κάπου αλλού .
Το ταξίδι ξεκινά στη Χώρα Σφακίων όπου για να πάρεις εκκίνηση για τον αγώνα μπαίνεις στο ferry boat που σε μεταφέρει στο Λουτρό . Αντιλαμβάνεσαι από νωρίς ότι θα ζήσεις κάτι πρωτόγνωρο . Φτάνει να στρέψεις το βλέμμα σου πίσω και θα απολαύσεις την ανατολή του ήλιου κοιτώντας την θάλασσα .
Εκκίνηση από το 0 , το επίπεδο της θάλασσας.
Ήξερα ότι ξεκινά μια μεγάλη ανάβαση όπου χρειάζεται μεγάλη υπομονή . Τα πρώτα χιλιόμετρα είναι απότομα αλλά πίσω βλέπεις ακόμα την θάλασσα μέχρι να φτάσεις στην Ανώπολη .
Όσο ανεβαίναμε τρέχοντας σε δύσκολο τεχνικό μονοπάτι ανυπομονούσα να ολοκληρωθεί το πρώτο challenge (sea to summit ) και να μπορέσω να διακρίνω ποια είναι η ψηλότερη κορυφή που θα φτάναμε .
Όταν βρεθήκαμε κοντά στα 2000 μ κατάλαβα γιατί τα Λευκά Όρη είναι μοναδικά . Φυσικά και δεν μπορούσα να διακρίνω την κορυφή γιατί έτρεχα σε μια θάλασσα αμέτρητων κορυφών . Το τοπίο είχε γίνει σεληνιακό . Άγρια φύση , πέτρα , είχε κάτι απρόσιτο που σε πλημμύριζε δέος . Για πολλά χιλιόμετρα κινούμασταν κοντά στα 2400 μ και κατακτήσαμε τις 2 ψηλότερες κορυφές .
Εκεί ήταν συνεχώς οι υπέροχοι εθελοντές να μας προσφέρουν ότι ζητούσαμε και να μας ενθαρρύνουν . Η ανηφόρα τελείωνε και ξεκινούσαν κάποια απότομα και τεχνικά κατεβάσματα .
Στην μέση της ερήμου , στην «μαδάρα » όπως την αποκαλούν , περνώντας και από το πιο απομακρυσμένο σημείο ξεκινούσε μια από τις πιο μεγάλες και τεχνικές καταβάσεις με μεγάλη διάρκεια που μπορείς να συναντήσεις σε έναν αγώνα .Αυτή η κατηφόρα δοκίμαζε πόδια και ψυχή . Για μένα, ήταν το καλύτερο μου ! Απόλαυσα κάθε μέτρο μέχρι τον τερματισμό !
Το ρολόι έγραψε 6.57 και 2η θέση γυναικών. Η ψυχή μου γέμισε αμέτρητα συναισθήματα. Ένας αγώνας που δεν ξεχνιέται .
Ανήκει σίγουρα στους πιο δύσκολους μαραθωνίους στην Ελλάδα αλλά είναι μοναδικός .
Όταν μου πρότεινε ο διοργανωτής του argithea mountain race ένα μήνα πριν να πάω στο sfakia sky marathon, λόγω καθημερινότητας, δεν ήμουν σίγουρη πως θα μπορούσα να προλάβω να προπονηθώ για να τερματίσω αυτόν τον αγώνα .
Τώρα ξέρω πως έκανα την καλύτερη επιλογή .
Έτσι έτρεξα και την επόμενη μέρα το vertical race. Είναι ένας αγώνας ,γιορτή για την περιοχή σε πολύ ανεβασμένο κλίμα . Στον χώρο του τερματισμού υπήρχε άφθονη μπύρα , παραδοσιακό πιλάφι και χαμόγελα !
Το τριήμερο έκλεισε με ένα ομαδικό recovery run στην περιοχή της Αράδαινας . Μία δοκιμαστική διαδρομή περνώντας από το εγκαταλελειμμένο χωριό όπου απολαύσαμε το μαγευτικό φαράγγι και το παλιό καλντερίμι της περιοχής .
Μια μοναδική εμπειρία !
Ευχαριστώ την ομάδα του Argithea mountain race για την συμμετοχή στον αγώνα , και την ομάδα του Άρκαλου / sfakia sky marathon για την ζεστή τους φιλοξενία .
Καλή αντάμωση στα Λευκά όρη !
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ
