Λιτά, αλλά με το μήνυμα της ελευθερίας σαφέστατο, εορτάστηκε στο Καναλάκι Πάργας, με επετειακή εκδήλωση, η 112η επέτειος της απελευθέρωσης της περιοχής του Φαναρίου Πρέβεζας.
Μετά τη δοξολογία στο ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, εψάλη τρισάγιο στο μνημείο πεσόντων και κατατέθηκαν στεφάνια.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η εκπαιδευτικός Χριστίνα Ντάγκα, αναφερόμενη, με ιστορική τεκμηρίωση, στα γεγονότα της εποχής εκείνης με την αποτίναξη της τουρκικής σκλαβιάς.
Συμμετείχαν ο δήμαρχος Πάργας Νίκος Ζαχαριάς, ο δήμαρχος Σουλίου Αθανάσιος Ντάνης, εκπρόσωποι της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής και του Λιμενικού, μαθητές σχολείων κ. ά.
Στις 21 Οκτωβρίου 1912 μαζί με την Πρέβεζα απελευθερώθηκε και το Καναλάκι, καθώς και άλλα χωριά ανατολικά του Αχέροντα ποταμού, από το Μικτό Ηπειρωτικό Τάγμα, δύναμης 150 ανδρών, υπό τον Σουλιώτη υπολοχαγό Μηχανικού Δημήτρη Μπότσαρη.
Το Μικτό Ηπειρωτικό Τάγμα αποτελούνταν από ευζώνους του τακτικού στρατού, αλλά και αντάρτες εθελοντές και ντόπιους, αλλά και μαχητές από άλλα μέρη του ελλαδικού χώρου.
Ένδοξο το παρελθόν της Ελλάδας και βαμμένο με το αίμα ηρώων. Ένα παρελθόν, που όταν χαθεί, χάνεται μαζί του και μέρος από το παρόν. Αλλά και μέρος από το μέλλον μας. Τα γεγονότα της ιστορίας δεν είναι μόνο πηγή υπερηφάνειας για τους επιγόνους, δεν είναι μόνο επετειακές εκδηλώσεις, είναι και συναίσθηση του προσωπικού χρέους του καθενός μας.
Σήμερα, που πορευόμαστε σ΄ένα λαβύρινθο χωρίς το νήμα της Αριάδνης, στις όχθες της αβύσσου, έτοιμοι να καταποντιστούμε, γεμάτοι αβεβαιότητες και ανασφάλειες, και νιώθουμε στην ανάσα μας ό,τι απειλούμαστε από διάφορους κινδύνους, είναι ώρα να διώξουμε τις ψευδαισθήσεις, που μας ναρκώνουν και να δούμε κατάματα τις προκλήσεις της εποχής.
Σε κάθε στιγμή της ιστορίας της Ελλάδος κυριαρχεί η λέξη “ήρωες”. Και μόνη της η δισύλλαβη λέξη δημιουργεί «μαγνητικό πεδίο».
Και όσοι έπεσαν για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους μας δίνουν ακριβώς την έννοια τι θα πει ήρωας.
Ας τους στήσουμε μπροστά μας, έτσι, που καμιά δύναμη να μη τους σαλέψει, και να τους πούμε: Στ’ αχνάρια σας βαδίζουμε…
