Ενώ διασώζεται ο τρόπος του μαρτυρίου της Αγίας Παρασκευής, υπάρχουν διάφορες εκδοχές για τον τόπο του μαρτυρίου της και για τον τάφο της.
Ωστόσο είναι αδιαμφισβήτητο ότι ξεχώριζε για το Χριστιανικό ήθος της, που ήταν συνδεδεμένο με την αλήθεια της πίστεως.
Και διέδιδε το Ευαγγέλιο σε διάφορα μέρη, ως αποτέλεσμα της δύναμης και της χάριτος του Θεού. Ο Θεός άναψε το φως μέσα της. Και η αγία διατήρησε το φως αυτό άσβεστο.
Η λαμπρότητα της ζωής της, που την έκαναν ακόμη πιο λαμπρή τα μαρτύριά της, είχε επίδραση στους άλλους.
Γι’ αυτό άλλωστε έγινε στόχος των εχθρών του Χριστού. Φυλακίστηκε δύο φορές και αφού υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, αφέθηκε ελεύθερη. Την τρίτη φορά, που συνελήφθη, στην Ελλάδα, όπου είχε έρθει από τη Ρώμη, αποκεφαλίστηκε.
Της πέρασαν πυρακτωμένη περικεφαλαία, αλλά έμεινε αλώβητη και ανέπαφη, γιατί είχε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Κυρίου. Το ίδιο συνέβη και όταν την έβαλαν σ’ έναν λέβητα με λάδι και πίσσα. Και όταν την έριξαν σε άγρια θηρία.
Το ότι, τελικά, μαρτύρησε στην Ελλάδα και όχι στη Ρώμη ενισχύεται και από το γεγονός πως δεν αναφέρεται στο Ρωμαϊκό μαρτυρολόγιο.
Το που έγινε ο αποκεφαλισμός της είναι ένα σημείο προς διερεύνηση, καθώς έζησε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και οι συναξαριογράφοι της δεν παραθέτουν αναλυτικά στοιχεία.
Μεταγενέστεροι ερευνητές αναφέρουν τα Τέμπη Λάρισας, άλλοι τη Θεσσαλονίκη, ενώ, σύμφωνα με παράδοση, που δεν μπορεί να επαληθευτεί ιστορικά, μαρτύρησε στην τότε Θεσπρωτία.
Συγκεκριμένα στο χώρο, όπου βρίσκεται σήμερα η Μονή Πούντας, κοντά στο Καναλάκι Πρέβεζας, δίπλα στη μυθική Αχερουσία λίμνη. Εκεί προβάλλεται και ο τάφος της, στον οποίο φέρεται να είναι θαμμένο το ακέφαλο σώμα της.
Επί του τάφου της ανεγέρθηκε προς τιμή της τρισυπόστατος ναός, στον οποίο, πάντα κατά την παράδοση, τοποθετήθηκε και η κεφαλή της.
Mάλιστα δίπλα στον τάφο σώζεται και η πέτρα, όπου στηριζόμενη προσευχόταν κατά τον αποκεφαλισμό της.
Πάντως τμήμα της κάρας της φιλοξενείται στη Μονή Πετράκη Αθηνών.
Στην Αγία Παρασκευή αποδίδονται πολλές ιάσεις ασθενών, αφού με τις δωρεές του Κυρίου νικιέται η τάξη της φύσης και των πραγμάτων.
Όπως και νάχει ως προς τον τόπο του μαρτυρίου της, οι πιστοί οφείλουμε να προσέξουμε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Αγίας Παρασκευής.
Την απάρνηση του εαυτού της, δηλαδή την εγκατάλειψη του φιλήδονου ή φίλαυτου θελήματος, τη νέκρωση του εγώ και την προσχώρηση στο μαρτύριο.
Η απάρνηση του εαυτού μας είναι επί της ουσίας η απώλεια της προσωπικής μας ασφάλειας, που από ένστικτο πάντα θέλουμε σ’αυτή τη ζωή και η συμπόρευση με τον Ιησού στο σταυρό και στο πάθος.
Αυτό τον τρόπο ζωής διάλεξε και αγάπησε η Αγία Παρασκευή και τον εργάσθηκε σ’ όλη της τη ζωή.
Ακόμη δέχθηκε όλες τις δοκιμασίες και αγωνίστηκε και τα κατάφερε να οικειοποιηθεί το Χριστό, γνωρίζοντας ότι κανείς δεν ανεβαίνει στον ουρανό με άνεση.
Η απώλεια της ζωής της χάριν του Χριστού και του Ευαγγελίου Του, ήταν η σωτηρία της ζωής της.
Και εμείς, έχοντας ως παράδειγμα την Αγία Παρασκευή, ας απογαντζωθούμε από τον παλαιό εαυτό μα, που πολεμάει με λύσσα κάθε αλλαγή προς το καλύτερο
