Όσο και αν φαίνεται παράξενο 14 εκκλησίες και 17 εικονίσματα υπάρχουν σε μικρό χωριό στη Θεσπρωτία.
Πρόκειται για τις Πέντε Εκκλησιές Παραμυθιάς (παλαιά Οσδίνα), όπου υπάρχει το Βυζαντινό Πάρκο μ’ ένα σύμπλεγμα παλαιών ναών, ωστόσο, παρά την ανάδειξή του παλαιότερα, τώρα παραμένει εγκαταλελειμμένο.
Θα μπορούσε με τις κατάλληλες ενέργειες και παρεμβάσεις να αποτελέσει χώρο θρησκευτικού, και όχι μόνο, τουρισμού και να προσελκύει επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η ύπαρξη τόσων ναών και τόσων εικονισμάτων αναδεικνύει τη θρησκευτικότητα όσων κατοίκησαν κατά καιρούς στον τόπο και την ακμή της περιοχής κατά τα βυζαντινά χρόνια.
Ο πολύ δραστήριος για τον τόπο του, έστω και εξ αποστάσεως, συνταξιούχος εκπαιδευτικός Παναγιώτης Γεωργίου από τις Πέντε Εκκλησιές, ιεροψάλτης επί χρόνια στη χορωδία του μητροπολιτικού ναού Αθηνών, που ασχολείται με την ανάδειξη της ιστορίας, της λαογραφίας και της πίστης στο χωριό του, κατέγραψε τους ναούς και τα εικονίσματα.
Έκανε, πραγματικά, εξαιρετική δουλειά ο κ. Γεωργίου, καταγράφοντας μεθοδικά τους πολλούς ναούς και τα πολλά εικονίσματα του χωριού του. Και κυρίως χρήσιμη για τη διάσωσή τους.
Οι πέντε εκκλησιές, από τις οποίς πήρε το όνομά του το χωριό είναι:
Κοίμηση της Θεοτόκου (1610), Ταξιαρχών (1577}, Άγιος Δημήτριος, Άγιος Αθανάσιος, Προφήτης Ηλίας (1858).
Στην “Παλιοχώρα” οι ναοί: Άγιος Ιωάννης, Άγιος Νικόλαος, Άγιος Γεώργιος, Άγιος Κων/νος. Στο κυρίως χωριό οι ναοί του αγίου Νικολάου (1888) και του Αγίου Ιωάννου1(986, για τις οποίες έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση. Στη “Μίχλα” το Μοναστήρι του Γενεθλίου της Θεοτόκου.
Το μοναστήρι της Παναγίας, «Το Γενέθλιον της Θεοτόκου».
Στο χώρο του Μοναστηριού της Παναγίας μέχρι το 1960 σώζονταν η Αγία Τράπεζα και τα μωσαϊκά του Ναού του Αγίου Κων/νου και της Αγίας Ελένης.
Επίσης, σώζονται ερείπια του ναού του αγίου Νικολάου στο δρόμο προς τις “Τσοκάτες” .
Στην ” Παλιοχώρα”: Αγίου Ιωάννου (στο ” Κάστρο), Αγίου Γεωργίου (πίσω από το ναό του Αγίου Δημητρίου), της Παναγίας (στη ” Γούρα του Ποστόλη”), της Αγίας Άννας (Αγιοσάννας), Αγίου Νικολάου (πάνω από το νεκροταφείο), Αγ. Κων/νου και Ελένης (στη ” ράχη του Δημήτρη Μπάτση”), Παναγίας (στο ” Αμπέλι του Μέρου”), αγ. Γεωργίου (στην ” Μπριάλοβα”, Αγίου Νικολάου (στον αη Νικόλα), Αγίου Κων/μου και Ελένης (στου “Κουτσοχήτου”), Αγίου Σπυρίδωνος (στα “Σπυροπηγάδια”), Αγίας Βαρβάρας (στα “Σιάδια”), Αγίας Κυριακής Κυριακής (στου “Μαλουκά Μ’ιχλας”), Αγίου Ελευθερίου (στα “Αχούρια” ), Αγίας Παρασκευής (στο δρόμο για την Πλακωτή 50 μέτρα από το “Ροϊδολάκκο”), του Αγίου Βασιλείου (κοντά στο “Ροϊδολάκκο”), Αγίας Τριάδος, στη “ράχη του Κούτουλου”.
ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ
Οι ναοί και τα εικονίσματα είναι μια καλή αφορμή να αποθέσουμε σαν άλλο ρυπαρό ένδυμα τον παλαιό εαυτό μας, όπως εκδηλώνετε αυτός στη διαγωγή μας, δηλαδή να αποβάλλουμε τις κακές και φαύλες της αμαρτωλής καρδιάς έξεις, τον ακάθαρτο βίο, ο οποίος εξακολουθητικά πηγαίνει στο χειρότερο και διαφθείρεται όλο και περισσότερο από τις επιθυμίες, που προκαλεί η απάτη της αμαρτίας.
Και να ενδυθούμε το νέο εαυτό μας, ο οποίος είναι νέα δημιουργία, ανακαίνιση, ανανέωση, κόψιμο των δεσμών, που μας κρατούν σφικτά δεμένους με την αμαρτία.
