Δύο γκράφιτι με την ελληνική σημαία (σε διαφορετικές απεικονίσεις) βλέπει κανείς ανεβαίνοντας προς το ιστορικό Σούλι, που ξανα-δημιουργήθηκαν πρόσφατα, ταυτόχρονα με τις εργασίες για τη βελτίωση του δρόμου.
Και έχουν τη συμβολική τους σημασία: Δηλώνουν πως ο επισκέπτης-προσκυνητής πορεύεται προς έναν τόπο, οι κάτοικοι του οποίοι θυσιάστηκαν για την ιδέα της ελεύθερης Ελλάδας, τόσο ως πρόδρομοι της Επανάστασης του 1821, αγωνιζόμενοι να μην καταπατήσει τη γη τους ο τύραννος των Ιωαννίνων Αλή πασάς, όσο και με τη συμμετοχή του στον ξεσηκωμό των Ελλήνων.
Σε αυτά τα γκράφιτι, που αποτελούν μια μορφή δημόσιας παρέμβασης, που στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει δημιουργική διάσταση, δηλώνεται, μέσω της ελληνικής σημαίας, ότι το Σούλι δεν είναι μόνο άθροισμα ηρώων. Είναι ιδέα, με τέσσερις βάσεις: Τα πάντα για την Πατρίδα, τα πάντα για την πίστη, τα πάντα για τη λευτεριά, τα πάντα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Εκεί στην ανηφοριά προς το Σούλι δύο γκράφιτι θυμίζουν ότι οι ηρωικοί χρόνοι του Έθνους δεν είναι μόνο αυστηρή και στεγνή ιστορία. Η δράση των ηρώων και των μαρτύρων του Σουλίου, αποτυπώνει και τις συνήθειες, τις αρετές, τα όνειρα και ό,τι άλλο κάνει αισθητή, χειροπιαστή, θα λέγαμε, τη ζωή των ηρώων, και στέκεται με σεβασμό μπροστά σε ό,τι ονομάζουμε ολοκληρωμένο ηθικό κόσμο, μπροστά σε ό,τι είναι ο χαρακτήρας πρωταγωνιστών.
Τα γκράφιτι με την ελληνική σημαία στα χώματα του Σουλίου θυμίζει στον επισκέπτη-προσκυνητή, αλλά και στον περαστικό διαβάτη ότι οι αγώνες των Σουλιωτών είναι ένα σύνολο ανεπανάληπτων στιγμών. Μπροστά τους η ιστορική πορεία δεν μπορούσε ν’ ανακοπεί και ο χρόνος και η δόξα δεν ήταν δυνατόν να ακινητοποιηθούν.
Η φωτιά του νου τους έκαιγε τους αιώνες, η διαδρομή τους ήταν ένας αγώνας ζωής και θανάτου και η θέλησή τους μέσα στον κατάμαυρο εθνικό ουρανό εκείνων των εποχών, ήταν ένας αληθινός σίφουνας. Με την ψυχή τους κλώθονταν τα αιώνια, που αδιάκοπα τους καλούσαν στην κίνηση της λευτεριάς.
.jpg)
