Το Σούλι πριν μερικές ημέρες συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας με αφορμή τις ετήσιες εκδηλώσεις για το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών και του Κουγκίου. Και μετά επέστρεψε στη σιωπή του..
Η υλοποίηση του μεγαλεπίβολο σχεδίου για την αναγέννηση του Σουλίου που έχει εξαγγελθεί από την Περιφέρεια Ηπείρου και το Υπουργείου Πολιτισμού και αποτυπώνεται στο σχέδιο της ΟΧΕ, προς το παρόν έχει σκαλώσει.. Κι αυτό γιατί η νομοθετική ρύθμιση για το ιδιοκτησιακό δεν έχει ολοκληρωθεί.
Η ερήμωση των χωριών στο μεταξύ συνεχίζεται..
«Κάθε χρόνο, λιγοστεύουν τα σπίτια που καπνίζουν τα τζάκια τους ενώ αυξάνουν εκείνα που είναι κλειστά. Αυτό προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), που μας πληροφορούν πως ο μόνιμος πληθυσμός στα 5 χωριά της Δημοτικής Ενότητας Σουλίου (απαρτίζεται από τις Τοπικές Κοινότητες Αυλοτόπου Τσαγγαρίου, Κουκουλιών, Σαμωνίβας και Φροσύνης), μειώθηκε στην τελευταία δεκαετία κατά 23,8%.
Από 458 που ήταν ο συνολικός αριθμός των κατοίκων στις 5 Τοπικές Κοινότητες το 2011, μειώθηκε το 2021 στα 349 άτομα», αναφέρει ο Πρόεδρος της Αδελφότητας το Ηρωικό Σούλι Λάμπρος Τόκας.
Ο ίδιος επεξεργάστηκε τα στοιχεία της απογραφής και αποτυπώνει την μεταβολή του πληθυσμού μέσα σε μία δεκαετία, από το 2011 ως το 2021.
Τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, σημειώνει ο κ. Τόκας, δεν αποτυπώνουν την δραματική μείωση του πληθυσμού που παρατηρείται στα Σουλιωτοχώρια. Η πραγματική μείωση στα 5 χωριά της Δημοτικής Ενότητας Σουλίου- και όχι μόνο- είναι πολύ μεγαλύτερη από την εικόνα που εμφανίζουν οι απογραφές της ΕΛΣΤΑΤ. Κι’ αυτό γιατί στα επίσημα στοιχεία έχουν απογραφεί και άτομα, εξ αποστάσεως, μέσω της ηλεκτρονικής διαδικασίας, που δεν ζουν στο νομό αλλά είναι απόδημοι.
Η “ταφόπλακα” εγκατάλειψης, που κυριαρχεί στα Σουλιωτοχώρια- αλλού μεγαλύτερη αλλού μικρότερη, είναι- σε κάθε περίπτωση- αποκαρδιωτική. Λίγοι αποκαμωμένοι γέροντες, λίγες γερόντισσες, ελάχιστοι μεσήλικες και, σχεδόν, καθόλου παιδιά, που κάποτε με τα γέλια και τα παιχνίδια τους ομόρφαιναν τα χωριά. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι νέοι δεν έχουν περιθώρια να μείνουν στα χωριά τους, αφού η ενασχόληση με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, δεν τους αποδίδει πλέον τίποτα και δεν αρκεί για να επιβιώσουν.
Για να σχηματίσει κάποιος, μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, για τη δραματική μείωση του πληθυσμού στα Σουλιωτοχώρια, αρκεί να τη συγκρίνει με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που μας πληροφορούν ότι στην περίοδο από το 2011 ως το 2021 (τελευταία απογραφή), ο μόνιμος πληθυσμός σε ολόκληρη την Ελλάδα μειώθηκε κατά 3,1% και από 10.816.286 που ήταν ο συνολικός αριθμός των κατοίκων το 2011 μειώθηκε το 2021 σε 10.482.487. Στην ίδια περίοδο το ποσοστό μείωσης σε ολόκληρη την Ήπειρο ήταν 4,2% ενώ στο νομό Θεσπρωτίας ήταν 6,4% (το μεγαλύτερο συγκριτικά με τους άλλους 3 νομούς της Ηπείρου).
Έτσι, ίσως, εξηγείται και το γεγονός ότι η “νεκρική” σιγή, που εξαπλώνεται στη Θεσπρωτία (το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα ακριτικά χωριά της Ηπείρου), γίνεται όλο και πιο αισθητή. Και είναι βέβαιο, πως αν η Πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς της δεν προχωρήσουν άμεσα στην εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων για την αντιμετώπιση του οξύτατου δημογραφικού προβλήματος στα Σουλιωτοχώρια, στην ιστορική περιοχή του Σουλίου θα ζουν σε λίγα χρόνια μόνο λύκοι και τσακάλια.
