Συγκέντρωση 10:30 Πλατεία Δημαρχείου
ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ, ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!
Σε αναβρασμό βρίσκονται ο λαός κι η νεολαία της χώρας! Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που προωθεί η κυβέρνηση και συνολικά το σύστημα, γεννιούνται σημαντικές αντιστάσεις. Η νεολαία είναι ένα καζάνι που βράζει και δίνει μια μεγάλη μάχη ενάντια στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με μαζικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Οι αγρότες έχουν βγει μαζικά στα μπλόκα, ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ που τους έχει ρημάξει τη ζωή. Οι εργαζόμενοι έχουμε ανάγκη να ενώσουμε τη δική μας φωνή με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια του λαού και να οργανώσουμε την πάλη μας για δουλειά και ζωή με δικαιώματα!
Ο κόσμος της δουλειάς να μπει σε θέση μάχης! Ανάγκη του σήμερα!
Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ασφυκτιούν κάτω από το βάρος της καθημερινότητας. Η ακρίβεια έχει τσακίσει τα λαϊκά νοικοκυριά. Οι πραγματικοί μισθοί έχουν πέσει κατακόρυφα και ο μήνας δε βγαίνει, την ίδια ώρα που το κεφάλαιο θησαυρίζει σε βάρος μας. Μας καλεί η κυβέρνηση να συνηθίσουμε στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, δήθεν γιατί αυτό απαιτούν οι αντοχές της οικονομίας, τη στιγμή που δίνει δεκάδες δισ. για την αγορά και τον εξοπλισμό των F-35.
Τα υποτιθέμενα μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας που ανακοινώνουν τα κυβερνητικά επιτελεία είναι μια ωμή κοροϊδία! Η αύξηση του κατώτατου μισθού που υπόσχεται ο Μητσοτάκης, αλλά και το ψευτο-ξεπάγωμα των τριετιών, δεν πρόκειται να δώσουν καμία ανάσα στους εργαζόμενους που στενάζουν. Είναι επικοινωνιακά τρικ με τα οποία προσπαθεί η κυβέρνηση να διασκεδάσει την οργή τους. Μέχρι και τα ψίχουλα των διάφορων επιδομάτων/pass κόβονται και αυτό που μένει είναι η μάχη για την επιβίωση.
Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι αυτό που οραματίζεται το κεφάλαιο για τον κόσμο της εργασίας. Δουλειά όλη μέρα και μέχρι τα γεράματα, όπως κυνικά περιγράφει ο πρόσφατος αντεργατικός νόμος Γεωργιάδη. Εργασιακά κάτεργα, στα οποία οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν μέχρι εξόντωσης, για ένα κομμάτι ψωμί. Εντατικοποίηση και απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, με αναλώσιμους εργαζόμενους, όπου καθημερινά θα σκοτώνονται ή θα σακατεύονται για να κερδοφορεί η εργοδοσία. Η αναζήτηση φτηνών εργατικών χεριών σε μετανάστες εργαζόμενους, που τους προορίζουν να δουλεύουν με όρους σκλαβιάς, δείχνει το εργασιακό τοπίο που θέλουν να διαμορφώσουν για το σύνολο των εργαζόμενων της χώρας. Και παράλληλα, ποινικοποιείται ο συνδικαλισμός, απολύονται και διώκονται συνδικαλιστές όπως προβλέπει ο νόμος-τερατούργημα του Χατζηδάκη (που δήθεν θα έμενε στα χαρτιά, όπως προσπαθούσε να μας πείσει το ΠΑΜΕ).
Κι όμως, ενώ οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν ένα εφιαλτικό παρόν κι ένα ακόμη χειρότερο μέλλον, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες φροντίζουν να κρατούν τους εργαζόμενους στο περιθώριο. Και μάλιστα, την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις φοιτητών και αγροτών, και ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ η μέγιστη αγωνιστική συμπόρευση! Η ανεκδιήγητη (και πιο εργοδοτική από ποτέ) ηγεσία της ΓΣΕΕ προκηρύσσει απεργία στο… μακρινό μέλλον, στις 17 Απρίλη, δίνοντας χρόνο στην κυβέρνηση να ξεδιπλώσει την αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική της. Αλλά και το ΠΑΜΕ έκανε ό,τι μπορούσε για να μη συναντηθούν εργαζόμενοι-αγρότες-νεολαία σε κοινό μέτωπο. Γι’ αυτό προκήρυξε απεργία τόσο μακριά, για τα τέλη Φλεβάρη. Και φυσικά ούτε διανοείται να την τροποποιήσει, να την προκηρύξει τώρα που «το καζάνι βράζει». Αυτή η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι που οδηγεί το εργατικό κίνημα από ήττα σε ήττα και καλλιεργεί την απογοήτευση και την ηττοπάθεια στους εργαζόμενους.
Δεν θα μείνουμε στο περιθώριο! Δεν θα αποδεχτούμε μια ακόμη απεργία-άσφαιρη τουφεκιά. Δίνουμε από τώρα τη μάχη, στο πλάι των αγωνιζόμενων φοιτητών-μαθητών-αγροτών!
Να τους χαλάσουμε τα σχέδια! Πρέπει από σήμερα να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να ενώσουμε τη φωνή μας με τους φοιτητές και τους αγρότες. Οι αγώνες τους είναι και δικοί μας αγώνες και πρέπει να τους στηρίξουμε. Και αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να δουλέψουμε για την επιτυχία της απεργίας στις 28 Φλεβάρη. Δεν χωράει καμία στάση αναμονής. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα δικά μας χέρια!
Ο μαζικός απεργιακός αγώνας, η μόνη πραγματική διέξοδος!
Να διεκδικήσουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν το κόστος ζωής.
Να απαιτήσουμε να μπορούμε να ζούμε από μία δουλειά.
Να υπερασπιστούμε τα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Να παλέψουμε για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για ελεύθερο, ανεξάρτητο από το κράτος συνδικαλισμό.
Να διεκδικήσουμε Δωρεάν Εκπαίδευση και Περίθαλψη για όλους, χωρίς προϋποθέσεις.
Να αγωνιστούμε για την ανατροπή των νόμων Χατζηδάκη – Γεωργιάδη.
