Εδώ και πολλά χρόνια γίνεται λόγος για την αξιοποίηση του παλαιού Οικοτροφείου της Μητρόπολης Παραμυθιάς, το οποίο είναι εγκαταλελειμμένο, έχει ερημωθεί και η φθορά του χρόνου, όλο και το… καταπίνει…
Υπήρχε η πρόταση να δοθεί στο δήμο Σουλίου, για να αξιοποιηθεί.
Ωστόσο η Μητρόπολη Παραμυθιάς μπορεί και πρέπει, αφού από διάφορους ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους ανακαινίσει το παλαιό Οικοτροφείο, να λειτουργήσει η ίδια Γηροκομείο, δείχνοντας σε μια δύσκολη εποχή το κοινωνικό της πρόσωπο.
Στη Θεσπρωτία υπάρχουν πολλοί υπερήλικες, που έχουν ανάγκη από τη φροντίδα ενός ιδρύματος, όπου θα περνούν ήσυχα τα χρόνια της ζωής τους, μέσα σ’ ένα περιβάλλον γαλήνης και ηρεμίας.
Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, ωστόσο δεν είναι και ακατόρθωτο. Πολύ μικρότερες μητροπόλεις, όπως αυτή της Κονίτσης, συντηρούν γηροκομείο, προσφέροντας σε ηλικιωμένες γυναίκες, που φιλοξενεί, ό,τι χρειάζονται.
Με την ευκαιρία να καταθέσουμε προτάσεις μας για το πως, κατά τη γνώμη μας, πάντοτε, μπορεί να αναγεννηθεί η Μητρόπολη Παραμυθιάς, ώστε, μέσα από την αναγέννησή της να κατορθώσει να να αναπτύξει έργο.
Χρειάζονται, εκτιμούμε, μια σειρά από παρεμβάσεις, που έχουν να κάνουν:
Με την ύπαρξη ικανού στελεχειακού δυναμικού ειδικά, αλλά και την ύπαρξη στελεχιακού δυναμικού γενικά.
Με την επάνδρωση αξιοκρατικά με μορφωμένους κληρικούς, αλλά και λαϊκούς υπαλλήλους (γιατί δεν είναι αποστολή των ιερέων να διεκπεραιώνουν γραφειοκρατικές εργασίες, αλλά να κάνουν ποιμαντικό έργο) των γραφείων της Μητροπόλεως, στα οποία πρέπει να διαμορφωθούν κατάλληλα οι χώροι και να αποκτήσουν πρακτική λειτουργικότητα και αισθητική αναβάθμιση.
Με την τοποθέτηση κατάλληλων (με μορφωτικά και άλλα προσόντα) κληρικών στο Μητροπολιτικό ναό Παραμυθιάς (ο οποίος χρειάζεται συντήρηση και ανακαίνιση), και στις ενορίες με μεγάλο πληθυσμό, καθώς και στις ενορίες στα παράλια, όπου ο τουρισμός είναι ανεπτυγμένος.
Βέβαια ένα ερώτημα είναι, που θα βρεθούν οι μορφωμένοι κληρικοί, καθώς υπάρχει αδυναμία εύρεσης ενδιαφερομένων να γίνουν κληρικοί. Σαφώς αυτό είναι ένα αγκάθι. Αλλά με ενδεδειγμένους χειρισμούς, όπως στοχευμένες χειροτονίες, δημιουργία πνευματικών κινήτρων για την χειροτονία προσοντούχων κληρικών κ.λπ., μπορεί το πρόβλημα, που φαίνεται εκ πρώτης όψεως ανυπέρβλητο, να ξεπεραστεί.
Όμως δεν νοείται σήμερα, με τις τόσες κοινωνικές ανάγκες, τα τόσα προβλήματα και τις τόσες αγωνίες των ανθρώπων, να χειροτονούνται κληρικοί, που στερούνται παιδείας, μόνο και μόνο για βιοποριστικούς λόγους. Απαραίτητα είναι και τα τυπικά και τα ουσιαστικά προσόντα.
Με την αναζωογόνηση κλειστών ή ακέφαλων Μοναστηριών και με την αποκατάσταση της τάξης σ’ αυτά (αν διαπιστωθεί ότι έχει διασαλευθεί) και την προσέλκυση μοναχών για να τα επανδρώσουν.
Με την εδραίωση πνεύματος δικαιοσύνης και την αποφυγή τυχόν αυθαιρεσιών.
Με ενδελεχή και προς όλες τις κατευθύνσεις έλεγχο των πραγμάτων.
Με την αποτροπή δημιουργίας «περιβάλλοντος», «αυλής» κολάκων και οσφυοκαμπτών, που «δένουν και λύνουν», αλλά με την ισότιμη μεταχείριση όλων των ιερέων και ανάλογα με τα προσόντα τους.
Με τη δημιουργία παιδικών κατασκηνώσεων, αλλά και την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων στήριξης των νέων, καθώς η νεολαία χρειάζεται καθοδήγηση, προκειμένου να προσανατολιστεί σωστά στη χοάνη των καιρών μας.
Με την ολική αναδιοργάνωση του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Ορθόδοξος Λόγος», προκειμένου να προβάλλεται μέσω αυτού όχι μόνο εκκλησιαστικά, αλλά και κοινωνικά και πολιτιστικά και ιστορικά και λαογραφικά ο τόπος και να εκπέμπονται με ουσιαστικό τρόπο τα Ορθόδοξα μηνύματα.
Join the Conversation