Στις 8 Σεπτεμβρίου, εορτή της Γεννήσεως της Παναγίας, εόρτασε το Μοναστήρι της Μίχλας, όπου και φέτος έγινε με επιτυχία το γνωστό πανηγύρι, όλα τα έξοδα του οποίου πλήρωσε γνωστός για τις αγαθοεργίες του Θεσπρωτός αρτοποιός.
Την παραμονή τελέστηκε εσπερινός μετά αρτοκλασίας, ενώ ανήμερα θεία λειτουργία μετ’ αρτοκλασίας.
Μιλώντας ο θεολόγος π. Ηλίας Μάκος, κατά τον εσπερινό, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι “η Παναγία μας διδάσκει να ζωστούμε την αλήθεια, η οποία είναι απλή στο χειρισμό και αποτελεσματική στη χρήση. Η Παναγία μάς προτρέπει να είμαστε ολόκληροι ποτισμένοι από την αλήθεια, χωρίς κανέναν απολύτως συμβιβασμό με το ψεύτικο και το ψέμα του κόσμου αυτού, που κάνει γλιστερό το έδαφος κάτω από τα πόδια σου και σου αφαιρεί τη δύναμή σου. Η Παναγία, εφόσον την πιστεύουμε αληθινά, μας ελεεί, πραΰνει τους πόνους μας, γαληνεύει τις ψυχές μας. Μακάρι να φτάνουν μέχρι τη ψυχή μας οι ακτίνες της λαμπρότητάς της”.
Μετά τον εσπερινό προσφέρθηκε στους προσκυνητές ένα λιτό δείπνο, ενώ ανήμερα στους παρευρισκόμενους διανεμήθηκαν πολλές μερίδες γιαχνί και ακολούθησε παραδοσιακό Γλέντι.
ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΚΑΛΥΨΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΞΟΔΑ
Θεσπρωτός επιχειρηματίας, ο κ. Πανταζής με τους φούρνους στην Ηγουμενίτσα, που έχει αποδεδειγμένα φιλανθρωπική διάθεση, και ειδικά οι δωρεές του προς εκκλησίες είναι συχνές, κάλυψε για μια ακόμη φορά όλα τα έξοδα του πανηγυριού κατά το Γενέθλιον της Θεοτόκου στο μοναστήρι της Μίχλας Πέντε Εκκλησιών.
Και τα έξοδα δεν ήταν λίγα, αφού προσφέρθηκαν φαγητό, σαλάτες, ορεκτικά, ούζο κ. ά. σε εκατοντάδες κόσμου.
Τέτοιου είδους ενέργειες, ειδικά στις δύσκολες και αβέβαιες εποχές, που διανύουμε, είναι αξιοσημείωτες, αφού στηρίζουν το κοινωνικό σύνολο, και πρέπει να καταγράφονται και να προβάλλονται, όχι για διαφήμιση, αλλά προς παραδειγματισμό.
Γιατί δείχνουν ότι το αλτρουιστικό πνεύμα δεν χάθηκε ακόμη, ευτυχώς, και ότι υπάρχουν ελπίδες να ανακάμψουμε ηθικά και ανθρωπιστικά ως κοινωνία.
ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ
Το πανηγύρι στο Μοναστήρι της Μίχλας είναι από τα παλαιότερα στη Θεσπρωτία και αντέχει μέσα στη διάρκεια του χρόνου.
Και όχι μόνο δεν σβήνει, αλλά κρατά και το παραδοσιακό χρώμα, χάρις στις άοκνες προσπάθειες των κατοίκων του χωριού από γενεά σε γενεά.
Μάλιστα ο εξωτερικός χώρος διαμορφώθηκε με την πάροδο του χρόνου κι έγινε πολύ λειτουργικός, παλαιότερα ήταν δασώδης, με την προσφορά πολλών ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ο αείμνηστος γιατρός Χαράλαμπος Μπάτσης.
Τα πιο παλιά χρόνια δεν υπήρχαν καθόλου οι ανέσεις που υπάρχουν σήμερα. Ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό ζούσε στην απομόνωση.
Η διασκέδαση έλειπε παντελώς. Όλοι μικροί και μεγάλοι έδιναν την καθημερινή τους βιοπάλη και το δικό τους αγώνα, κυρίως για να επιβιώσουν και να ζήσουν.
Σχεδόν τα πάντα, που είχαν σχέση με την τροφή και την ενδυμασία τους τα παρήγαγαν και τα έφτιαχναν μόνοι τους. Οι άνθρωποι ήταν εκ των πραγμάτων και αναγκαστικά, γεωργοί, κτηνοτρόφοι, τσαγκάρηδες, ραφτάδες και ό, τι άλλο τους πίεζε η ίδια η ανάγκη. Ζούσαν μια ζωή σκληρή και δύσκολη.
Έτσι, περίμεναν πως και πως για να διασκεδάσουν, αλλά και να επικοινωνήσουν με πλησιοχωρίτες, το πανηγύρι. Μάλιστα το πανηγύρι της Μίχλας ήταν ονομαστό. Το πανηγύρι ήταν τόπος συνάντησης, συνεύρεσης και ανταμώματος των κατοίκων των διαφόρων χωριών.
Οι κάτοικοι του ενός χωριού γνωρίζονταν με τους κατοίκους των άλλων χωριών κυρίως μέσω των πανηγυριών.
Οι σκληρές καθημερινές δουλειές, η έλλειψη συγκοινωνιακών μέσων εμπόδιζαν την αλληλοεπικοινωνία και την αλληλογνωριμία μεταξύ των κατοίκων των γειτονικών χωριών και τα πανηγύρια βοηθούσαν σε μεγάλο βαθμό προς αυτή την κατεύθυνση.
Τα πανηγύρια είχαν μια πολύ πιο σπουδαία και σημαντική λειτουργία σε σχέση με σήμερα, που έχει αλλάξει, λόγω των κοινωνικών συνθηκών, ο χαρακτήρας τους.
Join the Conversation