Ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος με την επωνυμία «ΓΛΑΒΙΤΣΑ» (το ιστορικό όνομα του χωριού) έχει δημιουργηθεί εδώ και εφτά χρόνια, δηλ. το 2016. Ο μόνος Σύλλογος που ευδοκίμησε για τόσα χρόνια και συνεχίζει το ωφέλιμο, πιστεύουμε, έργο του στο απόμακρο και Ιστορικό Σούλι.
Τα ιδρυτικά του μέλη είχαμε τη φιλοδοξία, με τις λιγοστές μας δυνάμεις αλλά σίγουρα με πολλή όρεξη και καθαρά εθελοντική διάθεση, να φανούμε χρήσιμοι στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι απομονωμένοι και λιγοστοί πια κάτοικοι που έχουν απομείνει στο χωριό μας καθώς και στα υπόλοιπα Σουλιωτοχώρια: τη Σαμονίβα, το Τσαγγάρι, τους Κουκουλιούς και τη Φροσύνη. «Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον».
Δεν είχαμε καμία αμφιβολία πως ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν και παραμένει δυσχερές στην υλοποίησή του. Όμως δεν το βάλαμε κάτω. Έτσι μέχρι σήμερα καταφέραμε, με συλλογική πάντα προσπάθεια και σύμπνοια, κάποια σημαντικά, θεωρώ, για το χωριό μας πράγματα, που δεν είναι της ώρας ούτε και σκόπιμο να αναφερθούν εδώ.
Ειδικά για τα πέντε Σουλιωτοχώρια, εκτός από τα τέσσερα-πέντε «Ανταμώματα Σουλιωτών» (πάντα με τη βοήθεια και τη συνεργασία του Δήμου Σουλίου) οργανώσαμε τρεις ημερίδες σχετικές με την Κτηνοτροφία, τη Μελισσοκομία την Ιστορία και το ομιχλώδες μέλλον τους. Φυσικά, για την όλη οργάνωση και πραγματοποίηση αυτών των ομολογουμένως εξαιρετικά επιτυχημένων εκδηλώσεων, απαιτούνταν η οικονομική, τουλάχιστον, στήριξη των αυτοδιοικητικών αρχών του τόπου. Δηλ. του Δήμου Σουλίου, της Περιφέρειας Ηπείρου και της Αντιπεριφέρειας Θεσπρωτίας.
Και πράγματι ποτέ δεν μας αρνήθηκαν την οικονομική τους συνδρομή, όσες φορές αποταθήκαμε σ’ αυτές. Όπως δεν μας αρνήθηκε την οικονομική στήριξη η Αντιπεριφέρεια Θεσπρωτίας για την επανέκδοση του πολύτιμου βιβλίου του αείμνηστου και ευπατρίδη συγχωριανού μας Ελευθερίου Χρ. Διαμάντη σχετικό με την Ιστορία του Σουλίου και των Σουλιωτοχωριών, για χρήση του Συλλόγου μας. Είμαστε βέβαιοι πως την ίδια ανταπόκριση θα έχουμε και για κάθε μελλοντική εκδήλωση, χρήσιμη για το τόπο μας.
Όπως π. χ. για τις επικείμενες εορτές μνήμης του Κουγκίου ή το Αυγουστιάτικο Αντάμωμα Σουλιωτών, η οργάνωση και πραγματοποίηση του οποίου ήδη μας έχει ανατεθεί από τον Δήμο Σουλίου.
Με δεδομένο ότι τα οικονομικά του Συλλόγου μας είναι πενιχρά έως ανύπαρκτα, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, ούτε βέβαια όσα σχεδιάζονται στο μέλλον.
Ποιος, αλήθεια, πιστεύει πως ο Σύλλογός μας, αλλά και κάθε Σύλλογος στα έρημα πια χωριά της υπαίθρου, μπορεί να σταθεί όρθιος μόνο με τη συνδρομή των ελάχιστων μελών του; Είμαστε πια πεπεισμένοι πως μόνον με τη στήριξη της Πολιτείας υπάρχουν κάποιες πιθανότητες να παραμείνουν στο σχεδόν έρημο, απόμακρο και μαρτυρικό αυτό τόπο του Σουλίου έστω και λιγοστοί συμπολίτες μας.
Και βέβαια με τεράστιο μόχθο, πολλές βιοτικές ανάγκες και μεγάλη αβεβαιότητα. Αυτοί θα είναι που θα επιβλέπουν τα ιστορικά μνημεία και θα διασώζουν από τη φθοροποιό δύναμη του αδυσώπητου χρόνου την ιερή μνήμη των Σουλιωτών.
Ωστόσο, δεν έλειψαν και δεν λείπουν από μερικούς κάποιες αρνητικές αντιδράσεις, αποστάσεις και …φωναχτές σιωπές. Ειδικότερα έκδηλη ήταν η αποχή και η καχυποψία από την πρόσφατη ημερίδα του Δ. Σ. του Πολιτιστικού μας Συλλόγου στον Ξενώνα του Σουλίου στις 19 Μαρτίου 2023, παρότι δεν προσκλήθηκαν σ’ αυτήν, για ευνόητους λόγους, κομματικά πρόσωπα παρά μόνον αυτοδιοικητικά.
Ακόμη και φραστική επίθεση για «φασιστική» ιδεολογία και συμπεριφορά εκδηλώθηκε εναντίον του υπογράφοντος το κείμενο τούτο Γραμματέα του Πολιτιστικού Συλλόγου, όταν ως εκπρόσωπός του προέβην σε μια έκφραση φιλόξενης αβρότητας στη νυν υπουργό Πολιτισμού.
Όπως επιτάσσει η Αγαθή Ψυχή του Σουλίου και ο Ξένιος Δίας. Πιο συγκεκριμένα, στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στα Ιστορικά Πηγάδια (τον περασμένο Νοέμβριο, αν δεν κάνω λάθος) με την οργανωτική και επιστημονική επιτροπή του ΕΚΠΑ και άλλους εξειδικευμένους καθηγητές των Πανεπιστημίων Ιωαννίνων και Θεσσαλονίκης για τα αναπτυξιακά και αναδειξιακά έργα στην ιστορική περιοχή προσφέρθηκε από μέρους μου στην εκπρόσωπο της Κεντρικής Πολιτείας ένα βιβλίο μου σχετικό με το μπούλλιγκ, καθώς και μικρό δείγμα τοπικών προϊόντων (μια τούμπα τσάι του βουνού και ένα μικρό βάζο ρίγανη) και μάλιστα με την προτρεπτική προς αυτήν φράση «η Πολιτεία να μη ξεχνά το Σούλι και τα Σουλιωτοχώρια. Εδώ, κυρία Υπουργέ, φώλιασε και διδάχτηκε έμπρακτα με ποταμούς αιμάτων το ύψιστο ιδανικό της Ελευθερίας για τη Νεότερη Ελλάδα μας.»
Προσωπικά δε νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ στις όποιες φανατισμένες μικροκομματικές μειοψηφίες ή όποιους «ιδιώτες» (με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου), όσο να εξηγήσω για μια ακόμη φορά πως στον Πολιτιστικό Σύλλογο Αυλοτόπου Σουλίου οι αποφάσεις παίρνονται απολύτως δημοκρατικά και με μοναδικό γνώμονα τη συνεισφορά του στο ιστορικό χωριό μας, καθώς και στην ανάδειξη της ευρύτερης περιοχής του σουλιώτικου λεκανοπεδίου που είναι τόσο υποβαθμισμένη.
Εξάλλου αυτό επιτάσσει το καταστατικό μας αλλά και η κοινή λογική. Εάν συνέβαινε διαφορετικά και ανάλογα με το τι χρώμα έχει ο εκάστοτε εκπρόσωπος της Πολιτείας (εννοείται της κάθε φορά δημοκρατικά εκλεγμένης Πολιτείας) δεν θα υπήρχε Σύλλογος και μάλιστα Πολιτιστικός. Τότε, πέραν των άλλων, τι είδους πολιτισμό θα μπορούσε να προσφέρει;
Έχω τη γνώμη πως για τον λόγο αυτό, κυρίως, δεν ευδοκιμούν τόσο εύκολα και στη γενικότητά τους προσπάθειες δημιουργίας τοπικών συλλογικών οργάνων και μάλιστα απολύτως εθελοντικών. Γιατί εισχωρούν οι παθιασμένες, αρρωστημένες και καταστροφικές μικροκομματικές αντιλήψεις και συμπεριφορές. Και έτσι επαληθεύεται εσαΐ η ελληνική παροιμία «κακό χωριό τα λίγα σπίτια»! Δυστυχώς! Και αυτό είναι το παράπονο.
Πάντως, για όσους παραμένουν κακόπιστοι και καχύποπτοι, θέλω να τονίσω σε όλους τους τόνους ότι για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αυλοτόπου υπάρχει ένας παραπάνω λόγος ώστε να λειτουργεί αλληλέγγυα, υπερκομματικά και δημοκρατικά: γιατί η «φανέλα» του μαρτυρικού τόπου που λέγεται Σούλι είναι τόσο βαριά, τιμητική και «μεγάλη», που δεν ανέχεται, ούτε αντέχεται να φοριέται ή να σπιλώνεται από μικρόνοες και μικροκομματικές ψυχές.
Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο
ο Γραμματέας
Βαγγέλης Τσιρώνης
Φιλόλογος – Συγγραφέας
Join the Conversation