Σε αναβρασμό βρίσκεται ο αγροτικός κόσμος της χώρας από τις 22 Γενάρη που η Πανελλαδική Επιτροπή Μπλόκων κήρυξε την έναρξη κινητοποιήσεων με αιτήματα:
- Μείωση του κόστους παραγωγής, με αφορολόγητο πετρέλαιο, μείωση της τιμής του ρεύματος, πλαφόν 0,07 ευρώ ανά κιλοβατώρα
- Κατώτατες εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής
- Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος για όσα προϊόντα πουλήθηκαν κάτω του κόστους
- Αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ
Το αγροτικό ζήτημα (χαμηλά ιεραρχημένο και υποβαθμισμένο στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου) για μια ακόμη φορά έρχεται και επανέρχεται στην επικαιρότητα για να φύγει και να ξεχαστεί όταν αδειάσουν τα μπλόκα και τελειώσει και το καθιερωμένο τηλεοπτικό φεστιβάλ. Η προεκλογική συγκυρία κινητοποιεί και διαφορετικά το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό της χώρας που με περισσή «κατανόηση» οι χθεσινοί αντιπολιτευόμενοι και τώρα κυβερνητικοί σπεύδουν να ενδιαφερθούν για τα αγροτικά προβλήματα και οι σημερινοί αντιπολιτευόμενοι και χθεσινοί κυβερνήτες «υπερθεματίζουν» και «συντάσσονται» στα δίκαια του αγροτικού κόσμου, λες και δεν υπάρχει καμία συνυπευθυνότητα.
Έτσι με αρκετό σασπένς η επιχείρηση αρπαγής του τεράστιου πλούτου που παράγεται από τον αγροτικό τομέα συνεχίζεται με μόνιμα θύματα την μικρομεσαία αγροτιά που ξεκληρίζεται όλο και με ποιο δραματικούς τρόπους αλλά και με εκτίναξη του κόστους διατροφής και την ακρίβεια στον καταναλωτή. Η ψαλίδα μεταξύ τιμής παραγωγού και τιμής καταναλωτή έχει ανοίξει τόσο πολύ που καταπίνει και τον παραγωγό και τον καταναλωτή με μόνους κερδισμένους το μεταποιητικό, χρηματοπιστωτικό και εμπορικό δίκτυο.
- Δεκαπέντε με δεκαεπτά λεπτά το πορτοκάλι στον παραγωγό, ένα ευρώ στον καταναλωτή ! Πενήντα κιλά πορτοκάλια για ένα κιλό λίπασμα και άλλα δέκα κιλά για ένα λίτρο πετρέλαιο!
- Πληρώθηκε το γάλα του κτηνοτρόφου κάτι λίγο παραπάνω, διπλασιάζεται η τιμή της Φέτας στον καταναλωτή!
- Σειρά νομοθετημάτων που υποβαθμίζουν την εγχώρια πρωτογενή παραγωγή προς όφελος εισαγωγών από το ελληνικό κοινοβούλιο.
Αυτή είναι η κατάσταση που λίγο πολύ χαρακτηρίζει όλο τον αγροτικό χώρο και φέρνει τη σφραγίδα των κυβερνητικών πολιτικών που συνεπικουρούνται από τις πολιτικές της ΕΕ μέσα από τις συνεχείς αναμορφώσεις της ΚΑΠ. Αντικειμενικός σκοπός, η εξυπηρέτηση του διεθνοποιημένου αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος, η εξάλειψη του μικρού αγροτικού κλήρου, και η συγκέντρωσης της αγροτικής γης στα χέρια των μεγαλοϊδιοκτητών αλλά και των ενεργειακών κολοσσών. Αυτών, που στο όνομα δήθεν της «πράσινης ενέργειας», υφαρπάζουν τον αγροτικό κλήρο και καταστρέφουν το περιβάλλον, επιδοτούμενες πλουσιοπάροχα από την ΕΕ.
Τα δραματικά αποτελέσματα αυτών των πολιτικών διακρίνονται με αποκαλυπτικό τρόπο στον κάμπο μας, όπου περισσεύει η εγκατάλειψη. Χέρσος και απαξιωμένος στην συντριπτική του έκταση. Ένας παραγωγικότατος κάμπος όπου το αρδευτικό έργο που έφερε το νερό του Αχέροντα ποταμού, άνοιξε μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες για μια ιστορική περίοδο, μετατράπηκε σε μέγγενη και βάσανο μιας και το κόστος του νερού κατέληξε να αποτελεί μια από τις ποιο κοστοβόρες δαπάνες. Τα συνεχόμενα χρέη προς την ΔΕΗ (που χαρακτηρίζει το σύνολο των ΤΟΕΒ της χώρας) που πάντα ρυθμίζονταν με παρεμβάσεις του εκάστοτε κομματάρχη του νομού με… «πολιτικό» τρόπο, διαιώνιζε τόσο την στήριξη αυτού του πολιτικού συστήματος που εν τέλη γεννούσε τις αντιαγρτοτικές πολιτικές όσο και τα ίδια τα χρέη.
- Χρέη του ΤΟΕΒ στη ΔΕΗ το 2012 470.000, στα 1.500.000 € το 2022!
- Η πάγια χρέωση 4 € το στρέμμα μέχρι τα 2018, υπερδιπλάσια στα δέκα ευρώ από τότε και μετά χωρίς κανένα μα κανένα αποτέλεσμα.
Σαν φυσικό αποτέλεσμα, η τακτική του «ότι αγοράζεται από τον αγροτικό τομέα πάντα ακριβότερο ενώ αντίθετα τα παραγόμενα προϊόντα του πρωτογενή τομέα πάντα φτηνότερα», μπορεί να αποτελεί ασφαλή λεωφόρο μεταφοράς πλούτου αλλά αποτελεί και την τέλεια συνταγή καταστροφής του ποιο κρίσιμου παραγωγικού κλάδου που αφορά την παραγωγή τροφής. Η χώρα μέσα από τα απανωτά «αναδιαρθρωτικά προγράμματα», τα μνημόνια και τη λιτότητα έχει αποσαθρώσει σε εκτεταμένη έκταση τον παραγωγικό της ιστό, αυξάνοντας τις εισαγωγές και βαθαίνοντας την εξάρτηση. Τα διαρθρωτικά προβλήματα του ελληνικού αγροτικού τομέα κακοφορμίζουν επικίνδυνα γιατί οι εκάστοτε κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης αρνήθηκαν πεισματικά να τα αντιμετωπίσουν, παρόλα τα δισεκατομμύρια που διαχειρίστηκαν με τα ευρωπαϊκά προγράμματα.
Το μεγάλο ζητούμενο παραμένει ένας ανθρωποκεντρικό σχεδιασμό του αγροτικού χώρου που να ξεκινά από τις διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού, τις ζώνες καλλιέργειας για κάθε παραγόμενο προϊόν, τον υπολογισμό του κόστους παραγωγής και τη συγκεκριμένη τιμή πώλησης για κάθε είδος, τη δημιουργία εκτεταμένου δικτύου επιστημόνων για την αντιμετώπιση ζωονόσων και τη φυτοπροστασίας και την σωστή και οικονομική άρδευση των καλλιεργειών, τον έλεγχο των εργοστασίων μεταποίησης (αλευροβιομηχανία, γαλακτοβιομηχανία κλπ).
Σε αυτό τον διεκδικητικό και απαιτητικό αγώνα πρέπει να προσανατολιστεί και να οργανωθεί η αγροτιά του τόπου, χωρείς αυταπάτες για το ρόλο του πολιτικού κατεστημένου. Έναν αγώνα που ταυτίζεται με τον αγώνα επιβίωσης του αγροτικού νοικοκυριού και αποτελεί μέρος του κοινού αγώνα όλου του εργαζόμενου λαού, που πλήττεται από τις ίδιες πολιτικές, για την κατάργηση των ΚΑΠ, την έξοδο από την ΕΕ και την τον αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία
Join the Conversation