Πραγματικά εντύπωση μας προξένησε, δεν το φανταζόμασταν, ένα από τα αποτελέσματα της έρευνας, που έκανε το Βαρόμετρο του Euronews Albania, σύμφωνα με την οποία το 66,5% των Αλβανών, που ρωτήθηκαν, εξέφρασαν την άποψη ότι οι Έλληνες είναι ο λαός που κάνει τις περισσότερες διακρίσεις σε βάρος τους(!), ενώ μόνο το 3,9% έκανε λόγο για διακρίσεις απέναντί τους από τους Ιταλούς (!).
Την ίδια στιγμή το 45,4% απάντησαν, σε σχετικό ερώτημα, ότι οι Έλληνες είναι αυτοί, με τους οποίους έχουν τις περισσότερες ομοιότητες, κατατάσσοντάς μας πρώτους από άλλες χώρες ως προς τα ομοιογενή στοιχεία (δεύτεροι οι Ιταλοί με 34,9% και ακολουθούν οι Γερμανοί με 9,6%, οι Αυστριακοί με 2,9%, οι Ισπανοί με 2,2%, οι Άγγλοι με 1,8%, οι Ελβετοί με 0,9%, οι Βέλγοι με 0,8% και οι Ολλανδοί και Σκανδιναβοί με 0,2%). Δεν ξέρουμε με τι κριτήρια καθόρισαν τις ομοιότητες (με χαρακτηρολογικά ή φυλετικά ή άλλα ή συνδυαστικά) και δεν μπορούμε να καταλάβουμε, που εδράζεται αυτή η προσέγγιση.
Ως προς τη δυσαρέσκειά τους για τη συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι τους, που λίγο ή πολύ, άμεσα ή έμμεσα, τη χαρακτηρίζουν εχθρική, δεν την βρίσκουμε δικαιολογημένη και μας φαίνεται παράδοξη, αν δεν εξυπηρετεί άλλους σκοπούς.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε, ωστόσο, ότι υπήρξαν μεμονωμένα, το τονίζουμε μεμονωμένα, περιστατικά εκμετάλλευσης σε βάρος τους, αλλά και περιφρόνησης και περιθωριοποίησης και υποτίμησης, ειδικά όταν πρωτοήρθαν, ενδεχομένως να συμβαίνουν και τώρα σε περιορισμένη κλίμακα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν και δεν είναι ο κανόνας, αλλά οι λίγες εξαιρέσεις. Και, βέβαια, απερίφραστα αποδοκιμαζόμενες και ουδόλως εκφράζουν τα φιλικά αισθήματα των Ελλήνων έναντι των Αλβανών. Όπως καταδικάζεται και η εγκληματική δράση Αλβανών στην Ελλάδα, με τα ίδια ακριβώς μέτρα και σταθμά, που καταδικάζεται και των ημεδαπών, γιατί η εγκληματικότητα δεν έχει να κάνει με την καταγωγή των ανθρώπων, αλλά με το χαρακτήρα τους, τις προθέσεις τους, τις διαθέσεις τους, το επίπεδό τους κ.λπ..
Όμως δεν ήταν και δεν είναι μικρή και ασήμαντη η βοήθεια του ελληνικού λαού προς τους Αλβανούς, είτε έζησαν ή ζουν εδώ, είτε διαμένουν στη χώρα τους.
Γυρίζοντας 32 χρόνια πίσω, θα θυμηθούμε ότι στις αρχές του 1991, Πρωτοχρονιά ήταν, όταν κατά χιλιάδες έρχονταν ρακένδυτοι και πεινασμένοι προς την Ελλάδα οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία, βρήκαν ανοιχτές αγκαλιές και μεγάλη υποστήριξη. Έλληνες τους πήραν στα σπίτια τους, τους ενίσχυσαν με δωρεές και γενικά τους στάθηκαν με ανθρωπιά και ευαισθησία.
Από την άλλοι οι Ιταλοί δεν τους υποδέχτηκαν φιλόξενα. Μόλις ένα σαπιοκάραβο, το πλοίο “VLORA”, όπου επέβαιναν πάνω από 15.000 Αλβανοί, ακόμη και στα κατάρτια κρέμονταν, έφτασε στο Μπάρι, από τους πυροβολισμούς των Ιταλών αστυνομικών και λιμενικών, για να εμποδίσουν την αποβίβασή τους, έπεσαν νεκροί 12 Αλβανοί. Και αφού αφυδατωμένους και εξαθλιωμένους τους συγκέντρωσαν σ’ ένα γήπεδο, τους επέστρεψαν πίσω.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Πολλοί Αλβανοί εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, εργάστηκαν ή δημιούργησαν υπό ασφαλείς συνθήκες επιχειρήσεις και με τον τίμιο ιδρώτα τους πρόκοψαν, ενώ τα παιδιά τους έκαναν σπουδές. Κάποιοι από αυτούς παραμένουν ακόμη στην Ελλάδα, ενώ μερικοί έχουν γυρίσει στην πατρίδα τους, όπου έχτισαν σπίτια και άνοιξαν δουλειές με τα χρήματα, που κέρδισαν στην Ελλάδα. Και το αναγνωρίζουν ορισμένοι, αν και εμείς, πριν την έρευνα, νομίζαμε ότι το παραδέχονται όλοι.
Επιπλέον το ελληνικό κράτος χρηματοδότησε μεγάλα έργα υποδομής στη γειτονική χώρα, που διευκόλυναν τη ζωή των πολιτών, όπως οδικούς άξονες, κατασκευή υδραγωγείων και δικτύων ύδρευσης κ.λπ.
Παράλληλα μεγάλο ποσοστό Αλβανών, δεν μιλάμε για τους Έλληνες Μειονοτικούς, αυτοί το δικαιούνται, νοσηλεύτηκαν και νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της Ελλάδας. Στο παραμεθόριο νοσοκομείο Φιλιατών Θεσπρωτίας, αλλά και στα νοσοκομεία των Ιωαννίνων και άλλων περιοχών της Ελλάδας, ασθενείς από την Αλβανία τυγχάνουν, και ορθά, γιατί αυτό επιβάλλει ο ανθρωπισμός, περίθαλψης.
Εκτιμούμε πως η απογοητευτική εικόνα, που εμφανίζει η έρευνα, με τη δυσαρέσκεια μεγάλου ποσοστού Αλβανών έναντι της Ελλάδας, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και περιέχει αγνωμοσύνη.
Ωστόσο αυτό, που προέχει είναι να αναπτυχθεί και να διατηρηθεί ένα κλίμα ειρηνικής συνύπαρξης, συνεργασίας και αλληλοσεβασμού, ανάμεσα στους δύο λαούς, που μόνο έτσι θα βγουν κερδισμένοι.
Με μοναδικό σκοπό και γνώμονα την καλή και γόνιμη γειτονία. Χωρίς προπαγάνδες, χωρίς εθνικιστικές και ακραίες διεκδικήσεις, στις οποίες κατά καιρούς επιδίδεται η αλβανική πολιτική ηγεσία.
Η Ελλάδα έχει αποδείξει στην πράξη ότι τείνει χείρα φιλίας προς την Αλβανία, η οποία, όμως, δεν έχει σημειώσει ουσιαστική πρόοδο ως προς τη στάση της σε θέματα, όπως η αποδοχή του αυτοπροσδιορισμού των πολιτών, η απόδοση των περιουσιών στους ιδιοκτήτες και των χώρων λατρείας, καθώς και των εκκλησιαστικών κειμηλίων, στην Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας, η χρήση της ελληνικής γλώσσας στη διοίκηση για την ελληνική μειονότητα, η απαλλαγή της εκπαίδευσης από αλυτρωτικές εξάρσεις κ. ά.
Για να εδραιωθεί σε στέρεες βάσεις μια ελληνοαλβανική φιλία, χρειάζεται να είναι αμφίπλευρες και όχι μονόπλευρες οι κινήσεις και να μη διαποτίζονται μεθοδευμένα οι Αλβανοί με ανθελληνικό μένος.
Δεν συμφέρει τις δύο γειτονικές χώρες να γκρεμίζουν γέφυρες συνδιαλλαγής, αλλά να τις χτίζουν. Δεν συμφέρει να υψώνουν τείχη, αλλά να τα κατεδαφίζουν.
Join the Conversation