Η δωρεά οργάνων είναι πράξη αγάπης είναι η υπέρτατη κίνηση ανθρωπισμού | Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος

Στην Ελλάδα δεν είναι διαδεδομένη και αντιμετωπίζεται με καχυποψία...

Ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις και τις προκαταλήψεις, που υπάρχουν, και πέρα από την προσέγγιση του θέματος περί εγκεφαλικού θανάτου, η δωρεά ανθρώπινων οργάνων ως διάθεση και πράξη συνειδητή είναι, κατά τη γνώμη μας, μια κορυφαία στιγμή ανθρωπιάς, αγάπης και συναλληλίας, , αφού μέσα από μια ζωή, που χάθηκε, σώζονται άλλες ζωές. Μια πεθαμένη ζωή, δίνει πνοή ζωής σε άλλους ανθρώπους, ζωντανούς-νεκρούς.

Τι ωραία σύζευξη παρατηρείται, με τη δωρεά οργάνων, της “αναχώρησης” από τον κόσμο, με την “περιχώρηση” στον κόσμο. Η δωρεά και η μεταμόσχευση οργάνων είναι, βέβαια, ευαίσθητα και περίπλοκα ζητήματα, με ηθική διάσταση γι’ αυτό είναι απαραίτητη η τήρηση ιατρικών και βιοηθικών δεοντολογικών κανόνων, στο πλαίσιο της προστασίας της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Μόλις τις τελευταίες ημέρες, δημοσιοποιήθηκαν δύο περιπτώσεις δωρεάς οργάνων, που, πραγματικά, έχουν συγκινητικό περιεχόμενο. Στην πρώτη, ένας 6χρονος από τα Γρεβενά, όπου νοσηλεύθηκε για μερικές ημέρες, ύστερα από ανακοπή. Οι γονείς του δώρισαν τα όργανά του κι έτσι αφαιρέθηκαν, ύστερα από χειρουργείο 12 περίπου ωρών, η καρδιά, οι πνεύμονες και το ήπαρ του μικρού και μεταμοσχεύθηκαν σε παιδιά στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Η σκηνή, που διαδραματίστηκε, φέρνει δάκρυα στα μάτια. Οι ομάδες των ιατρών από τις δύο χώρες τίμησαν το νεκρό αγοράκι υποκλινόμενοι μπροστά του και κρατώντας ενός λεπτού σιγή…

Μεγαλειώδη τα λόγια της μάνας: “Να συνεχίσει να χτυπά η καρδιά του Θωμά και να πραγματοποιήσει και τα όνειρά του και τα όνειρα του παιδιού, που θα τη λάβει”.

Στη δεύτερη περίπτωση, επί 11 ημέρες ένας 19χρονος πάλευε στη ΜΕΘ του νοσοκομείου της Άρτας για τη ζωή του, μετά από τροχαίο. Τελικά, κατέληξε την ημέρα των Θεοφανίων. Η οικογένειά του πήρε τη γενναία απόφαση να δωρίσει τα όργανά του και τέσσερις συνάνθρωποι έλαβαν δώρημα ζωής.

Συγκλονιστική, ταυτόχρονα και διδακτική, , είναι η αναφορά μητέρας από την Κρήτη, που είχε δωρίσει τα όργανα της 16χρονης κόρης της: “Το παιδί μου πια συνεχίζει να ζει μέσα στα σώματα πέντε άλλων ανθρώπων. Πέντε οικογένειες κάνουν μαζί γιορτές, πέντε άνθρωποι θα ζήσουν όσα δεν πρόλαβε η Νεκταρία”.

Πάντως σε γενικές γραμμές η δωρεά οργάνων στην Ελλάδα δεν είναι διαδεδομένη και αντιμετωπίζεται με καχυποψία, γι’ αυτό και η χώρα μας είναι από τις τελευταίες στον τομέα αυτό.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αναλογία του αριθμού μεταμοσχεύσεων από πτωματικούς δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ελλάδα ήταν 4,1% για το έτος 2018, , 4,8 για το 2019 και περίπου 5% το 2020, τη στιγμή, που στην Ισπανία ήταν πάνω από 40%, στην Κροατία 33,3%, στο Βέλγιο 30,5% και στη Μάλτα 30%.

Και αυτή έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες, κάποιοι από τους οποίους σχετίζονται με την έλλειψη εμπιστοσύνης σε φορείς, με το φόβο του εμπορίου οργάνων, με μη επαρκή γνώση του ζητήματος κ.λπ.

Εμείς δεν θα σταθούμε στα επιστημονικά, ιατρικά, νομικά, θρησκευτικά και άλλα κριτήρια και διλήμματα, που χρειάζονται σαφώς μελέτη και αξιολόγηση, αλλά στρέφουμε τον θαυμασμό μας στην επιλογή-κίνηση των δωρητών οργάνων, που πέρα από οτιδήποτε άλλο είναι πρωτίστως αγαπητική.

Η αγάπη, που εκφράζεται και με τη δωρεά οργάνων, είναι η κατεξοχήν στάση ζωής, που πάντα ενεργεί καταλυτικά για την ανάπτυξη του ανθρώπινου προσώπου, αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων.

Στην αγάπη υπάρχει μια απόλυτη ελευθερία, με την οποία το άτομο αντιλαμβάνεται ότι του είναι επιτρεπτό να προσφέρει το καλό, όπως ακριβώς το νιώθει, χωρίς αγκυλώσεις από κοινωνικούς και ηθικιστικούς κανόνες, που επικρατούν στο περιβάλλον του. Στον κόσμο της αγάπης ο άνθρωπος αναγνωρίζει και επεξεργάζεται και εκδηλώνει προσωπικά ανθρωπιστικά του αισθήματα, όπως τα αντιλαμβάνεται και με τον τρόπο, που μπορεί.

Η αγάπη ακολουθεί πορεία όχι προς κάτι αφηρημένο, αλλά σε συγκεκριμένες υπάρξεις στην καθολικότητά τους και καλύπτει ανάγκες, σωματικές και ψυχικές, στο παρόν με προσανατολισμό στο μέλλον.

Το να αισθάνεται κανείς τον πόνο και την κατάσταση του άλλου, όπως θα ήθελε να τα αισθάνεται και ο άλλος γι’ αυτόν, εξηγεί τα αισθήματα, τις αντιλήψεις και τις εμπειρίες, που δημιουργεί και αναδημιουργεί η αγάπη.

Η ουσία μας ως ανθρώπων φανερώνεται και στην αγάπη, της οποίας το ενεργειακό και εμπειρικό άνοιγμα περικλείει βασικές και θεμελιώδεις όψεις της ζωής μας.



In this article

Join the Conversation