Στις 2 Ιανουαρίου 1990 πέθανε ο ευπατρίδης πολιτικός Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας…
Και του οφείλουμε κάτι, που με ευγνωμοσύνη αισθανόμαστε την ανάγκη να του το αποδώσουμε δημόσια.
Επί επτά και πλέον ολόκληρα χρόνια, κατά τις πανεπιστημιακές σπουδές μας (πρώτα σε μια σχολή και αφού την τελειώσαμε φοιτήσαμε σε άλλη), ήμασταν υπότροφοι, και διαμέναμε και σιτιζόμασταν στη Φοιτητική Εστία Τοσίτσα στην Κάτω Κηφισιά.
Όπως και για πολλούς άλλους, από τη Θεσπρωτία και τα Γιάννινα (από τη δεκαετία του 1950 μέχρι και σήμερα), έτσι και για μας, αν δεν υπήρχε η Φοιτητική Εστία Τοσίτσα, που με χρήματα του βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα δημιούργησε ο Ευάγγελος Αβέρωφ και είναι μια από τις πιο πρότυπες στα Βαλκάνια, θα ήταν πολύ δύσκολη η πορεία των σπουδών μας στο Πανεπιστήμιο.
Επίσης τα 3.500.000 δραχμές, που πήραμε όλα αυτά τα χρόνια, ως επιβράβευση των επιδόσεων στα μαθήματα, ήταν ένα πολύ σημαντικό βοήθημα.
Αν και όταν εμείς ήμασταν στην Εστία είχε φύγει από τη ζωή ο Ευάγγελος Αβέρωφ, η καρδιά μας κάθε τέτοια ημέρα, αναπολεί την προσφορά του ή καλύτερα την ευεργεσία του.
Μέσα στις δυσκολίες της αθόρυβης μάχης μας εκείνη την περίοδο, η Φοιτητική Εστία Τοσίτσα ήταν το στήριγμά μας. Και έτσι προχωρήσαμε…
Και μάθαμε ότι ο πύργος της ζωής προσμένει πάντα τους τολμηρούς, αυτούς, που μπορούν στα γκρίζα του τείχη να βλέπουν ωραίους, καινούς ουρανούς.
Άρα δεν μπορούμε, είναι εσωτερική παρόρμηση, να μην απλώσουμε τα χέρια μας προς τον ουρανό, και προσευχητικά να αναφωνήσουμε “Αιωνία η μνήμη” του Ευάγγελου Αβέρωφ.
Φωτό από την ορκωμοσία μας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (τρίτος από δεξιά)
π. Ηλίας Μάκος
Join the Conversation