Διακόσια δέκα οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη θυσία στη Μονή Σέλτσου, στο χωριό Πηγές Άρτας, όπου μετά από σκληρή, εξοντωτική και φονική μάχη των Σουλιωτών με τις δυνάμεις του Αλή πασά (άλλοι Σουλιώτες σκοτώθηκαν και άλλοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι), 250 και πλέον γυναικόπαιδα, ρίχτηκαν, χωρίς δεύτερη σκέψη στο βάραθρο της Γκούρας, τον «Πέτακα», πίσω ακριβώς από τη Μονή, και τα κορμιά τους κατέληξαν στον «Ασπροπόταμο».
Τιμήθηκε (επίσημα για πρώτη φορά, αφού πρόσφατα αναγνωρίστηκε από το κράτος ως ημέρα μνήμης) το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών στο Σέλτσο, με επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Γεώργιο Στύλιο, τον βουλευτή Άρτας του ΠΑΣΟΚ Χρήστο Γκόγκα, τον δήμαρχο Γ. Καραϊσκάκη Περικλή Μίγδο, τον περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέκο Καχριμάνη, τον πρόεδρο της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος Μάκη Κιάμο και εκπροσώπους τοπικών αρχών και φορέων στον τόπο της ηρωικής θυσίας, καθώς και με μια κατατοπιστική ενημερωτική ομιλία.
Αποδόθηκε απλά, αλλά ουσιαστικά ο οφειλόμενος φόρος τιμής σ’ εκείνους, που με το δικό τους αίμα πότισαν και θεμελίωσαν τη δική μας ελευθερία.
Ο κ. Στύλιος ανέφερε ότι “στον Σέλτσο θυμόμαστε και τιμούμε την Ιστορία και τους προγόνους μας. Την θυσία των αδούλωτων και ανυπότακτων Σουλιωτών και των 200 Ραδοβυζινών στο βωμό της Ελευθερίας. Αυτός ο βωμός είναι για μας τους Ηπειρώτες η Ιερά Μόνη του Σέλτσου. Ο τόπος της μνήμης, της θυσίας και των υπερήφανων αγώνων του Ελληνισμού της Ηπείρου. Φέτος τιμούμε και επίσημα πλέον την θυσία των Σουλιωτών, αφού η πολιτεία αναγνώρισε το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών που έλαβε χώρα στο Σέλτσο στις 21 Απριλίου του 1804. Δικαιώνοντας τις πολύχρονες προσπάθειες που δώσαμε από κοινού με τους κατοίκους της περιοχής και τους συνδέσμους των Σουλιωτών”.
Η πράξη τωμ 250 γυναικόπαιδων, που έπεσαν στον γκρεμό, δεν δείχνει την απελπισία τους, αλλά το πνεύμα της αντίστασης, της ανυποχώρητης απόφασης να μην παραδοθούν στα χέρια του εχθρού και της αυτοθυσίας, προκειμένου να αποφύγουν την ατιμωτική υποδούλωση.
Η τελετή μια απόδειξη ότι δεν λησμονήθηκε τελείως ο μεγαλειώδης αιματοβαμμένος θρύλος τους.
Σ’ αυτούς που είχαν τη σιδερένια θέληση να βουτήξουν στο κενό και να μην ατιμωθούν, ήταν και Λένα Μπότσαρη, για την οποία γράφτηκαν πολλά δημοτικά τραγούδια. Το σημείο, στο οποίο ρίχτηκε η Λένω Μπότσαρη στον ποταμό, έμεινε στην ιστορία ως «το πήδημα της καπετάνισσας».
Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος, ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο γλίτωσαν από τη σφαγή, καταφεύγοντας μέσα σε μια σπηλιά. Μετά από πολλές περιπέτειες έφθασαν στην Πάργα, όπου βρίσκονταν και οι άλλοι Σουλιώτες με τον Φώτη Τζαβέλλα.
Ο τελικός απολογισμός από τη μάχη του Σέλτσου, ήταν η διάσωση μόνο 8ο Σουλιωτών, από τους 1048 συνολικά, που μετά την παράδοση του Σουλίου στον Αλή πασά κατέφυγαν εκεί και πολιορκήθηκαν από τις 12 Γενάρη του 1803 έως τις 20 Απριλίου του 1803.
Πολέμησαν παλληκαρήσια, αντιστάθηκαν, δε λύγισαν απέναντι σε 8.000 χιλιάδες στρατιώτες, για να μη σκλαβωθούν στους Τούρκους, αλλά, τελικά εξοντώθηκαν.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ
Οι Σουλιώτες απέδειξαν ότι η ωμή και κυνική και ανενδοίαστη βία σε βάρος της ελευθερίας, συντρίβεται, έστω και αν χάνεται ο πόλεμος, στης ψυχής το γρανίτινο βράχο. Και τότε γίνεται το θαύμα.
Μια χούφτα πολιορκημένοι, σέρνονται στο θάνατο για τη γλυκιά πατρίδα, που τη σκέπασε νυχτιά δουλείας. Οι Σουλιώτες έδωσαν αδιάκοπα το παράδειγμα του ηρωισμού και της φιλοπατρίας και αποδείχθηκαν πιστοί φύλακες των αρετών της φυλής.
Γι’ αυτό ακούγεται ιδιαίτερα ορθή και δίκαιη η προτροπή-πρόταση να ενθαρρυνθεί η εκπαιδευτική κοινότητα της Ηπείρου, ώστε εν μέσω διδακτικού έτους και πριν τη λήξη του, να διοργανώνονται επισκέψεις –εκδρομές στη Μονή Σέλτσου.
Join the Conversation