Με όσα συμβαίνουν αυτή την περίοδο,δεν μπορούμε να μη νιώσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα, την Εβδομάδα των Παθών και της Σταύρωσης του Ιησού, ότι, όπως οι άνθρωποι της εποχής του κάρφωσαν στο σταυρό τον Χριστό με σιδερένια καρφιά, έτσι και πάλι σήμερα οι άνθρωποι, και μάλιστα εμείς οι φαινομενικά πιστοί, χωρίς υπερβολή, ξανασταυρώνουμε το Χριστό, αφού τσαλαπατάμε σαν κουρέλι τις αξίες και τις αρχές, που μας δίδαξε…
Ξανασταυρώνουμε τον Χριστό όταν θάβουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε την εντολή της αγάπης και κατατρώγουμε τις σάρκες ο ένας του άλλου και αλληλοσπαραζόμαστε, εμείς οι…καλοί, κατά τα άλλα Χριστιανοί, στ’ όνομα του Χριστού (!!!). Τι ελεεινή αυθάδεια, τι μεγάλη αντίφαση και τι απέραντη τραγωδία στ’ αλήθεια…
Τα όσα, για παράδειγμα, συμβαίνουν στα πεδία των μαχών αυτή την περίοδο, φωτογραφίζουν στον πυρήνα της όλης τραγικής κατάστασης, απ’ όποια μεριά και να τη δει κανείς, έναν πελώριο σταυρό με τον Χριστό ματωμένο και ξεψυχισμένο πάνω του.
Αν ήξεραν οι εχθροί του Γραμματείς και Φαρισαίοι, όταν τον σταύρωναν, ότι 2000 περίπου χρόνια μετά, η επανάσταση της αγάπης, που τότε άρχισε, θα έμενε στάσιμη, δεν θα χρειαζόταν να κάνουν ό,τι έκαναν!!!
Ξανασταυρώνουμε τον Χριστό, όταν κάποιοι από εμάς τους ιερείς επιδιδόμαστε σε “χριστεμπόριο”, μεταβάλλοντας την πίστη σε “εμπόρευμα” και δίνοντας τη λαθεμένη και βλάσφημη εντύπωση ότι οι ναοί είναι “μαγαζιά και οι λειτουργοί του Υψίστου, παπάδες, που βιοπορίζονται…
Ξανασταυρώνουμε τον Χριστό, όταν μικρότητες και χαμηλές σκοπιμότητες σκάβουν και βαθαίνουν τα χάσματα των αντιθέσεων, απομονώνουν τις καρδιές και τη δυνατότητα να είναι οι άνθρωποι χαρούμενοι τη μεταποιούν σε θρήνο δυστυχισμένων ανθρώπων.
Ξανασταυρώνουμε τον Χριστό, όταν, αντί να είμαστε αληθινοί και να έχουμε συνείδηση, καταντάμε ρηχοί, χριστιανοί μόνο στα λόγια, χλιαροί και αναιμικοί στην ανθρωπιά, διεφθαρμένοι στη ζωή, ανέντιμοι στη σκέψη, αδιάφοροι για το γενικό καλό, διαλυτές και καταλυτές κάθε ηθικού φραγμού.
Ξανασταυρώνουμε τον Χριστό, όταν η θρασύτητα θεωρείται παλληκαριά, η κοροϊδία και η παραπλάνηση “καπατσοσύνη”, το ψέμα κανόνας ζωής.
Ξανασταυρώνουμε τον Χριστό , όταν μολύνεται με ρύπους η ατμόσφαιρα της οικογένειας, χάνεται η έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και μεταβάλλεται ο άνθρωπος από “εικόνα” του Θεού σε εικόνα των θηρίων της ζούγκλας.
Ξανασταυρώνουμε τον Χριστό, όταν στην κοινωνία δεν λείπουν οι εγκληματικές πράξεις, οι βιαιοπραγίες, οι χυδαιότητες, οι καταχρήσεις, οι εκδηλώσεις διαφθοράς, απάτης και αδικίας.
Ξανασταυρώνουμε τον Χριστό, όταν απομένουμε σκέτες σάρκες, με νεκρωμένη την πνευματική μας ταυτότητα, ανίκανοι να διαλεχτούμε με τον διπλανό μας και ανήμποροι να αντισταθούμε στην ψυχική μας τυραννία και εξουθένωση.
Δεν μπορεί να λέμε ότι “είμαστε Χριστιανοί” και να βρισκόμαστε στο χάλι, που βρισκόμαστε, γιατί αυτό είναι σε αντίθεση με τη διδασκαλία και το υπόδειγμα του βίου του Χριστού.
Και φαίνεται ότι απέτυχε ο Χριστιανισμός, ενώ η αλήθεια είναι ότι εμείς αποτύχαμε, γιατί εγκαταλείψαμε τον Χριστό, γιατί δεν είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί, γι’ αυτόν και τον ξανασταυρώνουμε.
Είναι η ώρα τώρα, ξεπερνώντας τις ρωγμές, να ρίξουμε φως και ελπίδα στη ζωή μας, να τη διερευνήσουμε προσεκτικά, να αναζητήσουμε τις προεκτάσεις της, να στοχαστούμε και να προσανατολιστούμε, μήπως βρούμε μια διέξοδο.
Join the Conversation