Εργαζόμενες – οι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες
Περάσαμε ένα καυτό Καλοκαίρι όχι τόσο από την άποψη της ζέστης και του καύσωνα αλλά κυρίως από την εμπρηστική εγκληματική κυβερνητική πολιτική που κυριολεκτικά τσουρουφλίζει την ζωή τους Εργατικής Λαϊκής οικογένειας σε όλα τα επίπεδα και τις πτυχές της. Για ακόμη μια φορά ζήσαμε με μεγαλύτερη ένταση την απαξίωση της δασοπροστασίας, της δασοπυρόσβεσης, του δασικού πλούτου της χώρας μας. Αναδείχτηκαν σε όλο τους το μεγαλείο οι εγκληματικές ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης όσο και των προηγούμενων και ως απόρροια της συνειδητής αυτής απαξίωσης για ακόμη μια χρονιά είδαμε να γίνονται παρανάλωμα του πυρός 1,5 εκατομμύρια στρέμματα δασικού πλούτου και λαϊκών περιουσιών. Αποκαλύφθηκε σε όλο το μέγεθος του ότι το κράτος είναι επιλεκτικά ανίκανο να πάρει μέτρα για την προστασία της περιουσίας και της ζωής των εργατικών λαϊκών οικογενειών.
Μέσα από αυτές τις συνθήκες, μέσα από τις φλόγες, τις στάχτες και τα αποκαΐδια αναδείχτηκε όμως και η δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας και αυτενέργειας, η τεράστια σημασία και δύναμη της ταξικής αλληλεγγύης. Το πιο σημαντικό, το πιο επιβλητικό, το πιο μεγάλο όμως, είναι το σύνθημα που γεννήθηκε μέσα από αυτή την τιτάνια μάχη με τις φλόγες και την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης και αποτελεί την αναντίρρητη μεγάλη αλήθεια, ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό.
Συναδέφισες – οι, έχουμε απέναντι μας ένα εχθρικό κράτος, μια οικονομία και συνολικά μια οργάνωση της κοινωνίας που λειτουργούν με κριτήριο την όλο και αυξανόμενη κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Ως αποτέλεσμα αυτής της κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης, έχουμε την ακύρωση των δυνατοτήτων που δημιουργούμε εμείς οι εργαζόμενοι με την δουλειά μας και που διευρύνονται συνεχώς με την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος που έχουμε απέναντι μας. Αυτά εμποδίζουν την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων και διευρυμένων αναγκών μας. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για νέες αυταπάτες.
Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε εμείς, αν οργανωμένα και συλλογικά δεν βγούμε στους δρόμους να βροντοφωνάξουμε: δεν πάει άλλο! Ως εδώ και μη παρέκει. Δεν δεχόμαστε στην Τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, στην εποχή της αλματώδους ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας: να δουλεύουμε χωρίς ωράριο, με εξαντλητικές βάρδιες, επτά μέρες την εβδομάδα, χωρίς ξεκούραση. Να δουλεύουμε χωρίς ΣΣΕ, με μισθούς πείνας, με απλήρωτες υπερωρίες. Να μετράμε καθημερινά δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες διασωληνωμένους από τον κορονοϊό αφού το κράτος αποδεικνύεται και εδώ επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τον λαό από την πανδημία και αντί έστω και τώρα να πάρει ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας μας συνεχίζει να μας κουνάει το δάχτυλο απειλητικά αναγάγοντας τα πάντα στην ατομική ευθύνη.
Το εισόδημα μας να εξαντλείται το πρώτο 10ήμερο του μήνα αφού τα ενοίκια, τα τιμολόγια του νερού, του ηλεκτρικού, του τηλεφώνου, τα εισιτήρια των συγκοινωνιών, το πετρέλαιο, η βενζίνη ακόμη και το ψωμί και το γάλα και όλα τα είδη πρώτης ανάγκης είναι πανάκριβα, την ίδια στιγμή που βουλιάζουμε στα χρέη. Τα παιδιά μας να είναι καταδικασμένα στην αμορφωσιά σε ένα σχολείο που χρόνο με τον χρόνο μετατρέπεται και αυτό σε δυσβάσταχτο κόστος για την τσέπη μας. Πόσες φορές δεν πληρώσαμε ακριβά και θα πληρώσουμε ακόμα πιο ακριβά αν υποταχτούμε στην άποψη ότι «με τους αγώνες δεν βγαίνει τίποτα» και ότι η σύγκρουση έχει κόστος; Πόσες φορές δεν ακούσαμε από τους κυβερνώντες ότι: Ρεαλιστικό είναι να υποταχτούμε στην μοίρα μας, να παραιτηθούμε από τις απαιτήσεις για μια καλύτερη ζωή, να συμβιβαστούμε με τα ελάχιστα γιατί τόσο αντέχει η οικονομία;
Την ίδια στιγμή που δαπανούν δις κάθε χρόνο για την ενίσχυση της λυκοσυμμαχίας του ΝΑΤΟ για την αγορά μαχητικών αεροσκαφών και νέων φρεγατών που καμιά σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας μας. Την ίδια στιγμή που χρηματοδοτούν τους επιχειρηματικούς ομίλους με δισεκατομμύρια από το νέο υπερμνημόνιο του ταμείου Ανάκαμψης της Ε.Ε. που ψήφισε η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατακαλόκαιρα με την ανοχή όλων των κομμάτων που πίνουν νερό στο όνομα της Ε.Ε.
Συναδέλφισες – οι, από όλα τα παραπάνω γίνεται ολοφάνερο και βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα που είναι και δίδαγμα διαχρονικό και αδιαμφισβήτητο: μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής. Αυτό διδάσκει η ιστορία των αγώνων του λαού μας και όλων των λαών.
Όλοι και όλες στο συλλαλητήριο του ΕΚΘ την Πέμπτη 7 Οκτώβρη στις 7 μ.μ. στην Πλατεία Δημαρχείου να διεκδικήσουμε, να απαιτήσουμε:
• Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, αξιοπρεπές εισόδημα για κάθε εργατική λαϊκή οικογένεια
• Μέτρα κατά της ακρίβειας που ροκανίζει το πενιχρό εισόδημα μας.
• Μέτρα κατά της ανεργίας, επιδότηση όλων των ανέργων.
• Προστασία της ζωής και της υγείας μας, αποκλειστικά δημόσιες υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας.
• Το δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες για τα παιδιά μας.
Join the Conversation