Για το ξεκίνημα των σχολείων | Γράφει ο Κυριάκος Τσόδουλος

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ;
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΊΖΟΥΝ;
Κατάκτηση vs Εξερεύνηση

Άλλη μία ιδιαίτερη σχολική χρονιά ξεκινάει αύριο. Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που χρόνια τώρα παραμένει στερεότυπη και ερμητικά κλειστή στο «κουτί της Πανδώρας». Η πραγματικότητα σχολείο. Μια εικόνα σχολείου που το περιεχόμενό της, είναι πολιτιστικά καθορισμένο, αιώνιο και αναλλοίωτο.

Το υπαρκτό σχολείο μοιάζει με Χάρτη δηλαδή ένα χώρο οριοθετημένο θεσμικά, πλήρως ταξινομημένο με ιεραρχικές αξιολογήσεις που καθορίζονται από την κυρίαρχη εξουσία και φανερώνονται στην κλίμακα και το υπόμνημα. Ο πραγματικός Χάρτης ορίζει και καθορίζει σύνορα, που περικλύουν λαούς, χώρες και έθνη. Ένας χάρτης διχρονικά, είναι ένα εργαλείο για τους στρατηγούς και τους κατακτητές που σχεδιάζουν την υποδούλωση του αντίπαλου πεδίου ή και κάθε επεκτατική τάση με σκοπό την αύξηση των κερδών τους και τη εθνική κυριαρχία.

Το σχολείο είναι έννοια χωρίς σύνορα, όπου η κυριαρχία δεν έχει χώρο. Ο επεκτατισμός τοποθετείται ως έννοια, μόνο ως κατάκτιση του στόχου της μάθησης. Το πραγματικό σχολείο είναι χώρος εξερεύνησης. Εξερευνώ, σημαίνει μαθαίνω διευρύνω τη γνώση ριψοκινδυνεύοντας, ξεπερνώντας τα όρια για τη θέαση του αδύνατου. Αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπινου γένους, η διεκδίκηση του αδύνατου. Το σχολείο μπορεί και ανοίγει ορίζοντες πέρα από σύνορα και στερεότυπα, προσφέρει απλώχερα γνώση και πλάθει συνολικά και εξατομικευμένα για τους μαθητές, άποψη για τον υπαρκτό κόσμο πέρα από τα στενά όρια.

Η κατάκτηση μέσω Χαρτών μένει στα όρια του επιτρεπτού στον ταξινομημένο χώρο της κλίμακας και του υπομνήματος που απαγορεύει το ρίσκο, δεν τολμά το ξεπέρασμα του ορίου, γιατί θέλει το σίγουρο κέρδος.

Το σχολείο αντίθετα ως χώρος εξερεύνησης, βγάζει έξω από τα όρια του οικείο και του ασφαλούς, αναζητώντας το ανοίκειο. Είναι ευκαιρία στην παρούσα συγκυρία να ξεπεράσουμε τα επιπλέον όρια που θέτει η πανδημία παρακάμπτοντας τον περιορισμό του «Χάρτη σχολείο» τις ταξινομήσεις του, ανοίγοντας το «κουτί της Πανδώρας» που είναι εγκλεισμός στο οικείο και ασφαλές, δηλαδή καταστροφή, χάριν των δυνατοτήτων που παραμένουν κλειστές. Έτσι ώστε να ανοιχτούμε στο χώρο του αδύνατου.

Μια ευνομούμενη πολιτεία είναι ανάγκη να επιδείξει ουσιαστική έγνοια για την παιδεία, για το μέλλον δηλαδή της Χώρας, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε, η καλύτερη επένδυση ενός κράτους είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ.

Παρά την πραγματοποίηση των 11.700 διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών, σε συνέχεια του διορισμού 4.500 μόνιμων εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού στην Ειδική Αγωγή την περασμένη σχολική χρονιά, μετά από 12 χρόνια αδιοριστίας, αποτελεί θετικό το γεγονός και δικαίωση για τους χρόνιους αγώνες μας υπερασπιζόμενοι δικαιώματα μόνιμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών, μαθητών και κυρίως το δημόσιο σχολείο με ενωτικές δράσεις.

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ!