Κατανοώ την αμήχανη θέση στην οποία έχει βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχει απέναντί του μια κυβέρνηση η οποία συνεχώς «του βγαίνει από τα Αριστερά»: δεν είναι μόνο τα μεγάλα και πιο ορατά, όπως η πρωτοφανής ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και η γενναία κρατική οικονομική ενίσχυση εργαζομένων, νοικοκυριών και επιχειρήσεων λόγω πανδημίας, η στροφή προς την «πράσινη» οικονομία (απολιγνιτοποίηση, ηλεκτροκίνηση, «σχέδιο Ελλάδα 2.0»).
Είναι επίσης, για να αναφέρω μερικά από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα, η επέκταση των γονικών αδειών και η 4ήμερη εργασία, η εισαγωγή μέτρων κατά της βίας και της σεξουαλικής παρενόχλησης, η διευκόλυνση της παραγωγής και εξαγωγής φαρμακευτικής κάνναβης. Θέματα, δηλαδή, τα οποία παραδοσιακά χαρακτήριζαν την ατζέντα του (κεντρο)αριστερού πολιτικού χώρου.
Έχοντας χάσει λοιπόν το «μονοπώλιο» θεμάτων που μέχρι πρότινος θεωρούσε «δικά του», ο ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγει σε διάφορα αντιπολιτευτικά κόλπα: υπερτονίζει ή διαστρεβλώνει θέματα που θεωρεί ότι «μιλάνε» σε ένα τμήμα του ακροατηρίου του (π.χ. επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, απεργία πείνας Κουφοντίνα), επενδύει στην κινδυνολογία (π.χ. ασφάλεια εμβολίων, αποτυχία σχεδίου εμβολιασμού), προσκολλάται ευκαιριακά σε θέματα «χαμηλής πολιτικής» (π.χ. έργα στην Ακρόπολη), ανακαλύπτει διαφορές εκεί που δεν υπάρχουν, εκεί που θα ανέμενε κανείς να συναινέσει…
Αυτό το τελευταίο «κόλπο» χρησιμοποίησε στο πρόσφατο νομοσχέδιο που προέβλεπε την κατάργηση ορισμένων εμποδίων σχετικά με την ψήφο των Ελλήνων πολιτών που ζουν στο εξωτερικό. Πρόκειται για μια βελτίωση του νόμου που είχε ψηφιστεί με ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία – και από τον ΣΥΡΙΖΑ – τον Δεκέμβριο του 2019. Ο νόμος αυτός προβλέπει με ποιες προϋποθέσεις μπορούν Έλληνες πολίτες, που ούτως ή άλλως έχουν γραφτεί στους εκλογικούς καταλόγους της χώρας μας, να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους σε εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές και εθνικά δημοψηφίσματα. Χωρίς να αναγκάζονται να έρθουν στην Ελλάδα αν θέλουν να ψηφίσουν.
Μόνο που ορισμένες προϋποθέσεις, όπως είναι η ελάχιστη διαμονή 2 χρόνων στην Ελλάδα την τελευταία 35ετία και η υποβολή φορολογικής δήλωσης στην Ελλάδα την τελευταία 2ετία, έχουν αποθαρρύνει την εγγραφή των εκτός Ελλάδας συμπατριωτών μας στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού. Η Κυβέρνηση πρότεινε, λοιπόν, να αρθούν περιορισμοί όπως οι παραπάνω ώστε να γραφτούν στους καταλόγους αυτούς όσοι περισσότεροι Έλληνες από εκείνους που – προσέξτε – θα ψήφιζαν ούτως ή άλλως αν ήταν στη χώρα μας την ημέρα των εκλογών…
Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να ψηφίσει αυτή τη σημαντική βελτίωση του νόμου που ο ίδιος είχε ψηφίσει πριν ενάμιση χρόνο (οι αλλαγές δεν πέρασαν γιατί δεν επιτεύχθηκε η ελάχιστη πλειοψηφία των 200 βουλευτών). Γιατί δεν το ψήφισε; Γιατί, λέει, θέλει να λυθεί – και με συγκεκριμένο τρόπο – το πώς θα μετράνε αυτές οι ψήφοι στο εκλογικό αποτέλεσμα. Όμως τόσο ο νόμος όσο και το νομοσχέδιο που τον βελτιώνει δεν ασχολούνται με αυτό. Ασχολούνται μόνο με το ποιοι και πώς δικαιούνται να ψηφίσουν. Η αξιωματική αντιπολίτευση διαφώνησε με το διευκόλυνση της συμμετοχής των Ελλήνων εκτός Ελλάδος στις εκλογές, δηλαδή με το πρώτο βήμα, γιατί θέλει να λυθεί ένα επόμενο βήμα, δηλαδή τι θα κάνουμε τις ψήφους τους! Και αφού δεν συζητάτε για το επόμενο βήμα, μας λέει, δεν ασχολούμαστε με το πρώτο!
«Εκτός θέματος»; «Όλα η τίποτα»; «Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»; «Η μπάλα στην κερκίδα»; Διαλέξτε όποιον τίτλο θέλετε. Η ουσία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, στη προσπάθεια να βρει πεδία διαφοροποίησης από την Κυβέρνηση, όχι μόνο εφευρίσκει προσχήματα που συχνά δεν αντέχουν στη βάσανο της λογικής αλλά αναιρεί και θέσεις που έχει υποστηρίξει. Αναιρεί τον εαυτό του. Η αντιπολιτευτική αμηχανία όμως δεν καλύπτεται με τέτοιες επινοήσεις. Όταν δεν έχεις κάτι σοβαρό να πεις, τουλάχιστον φρόντισε να μην «πυροβολείς τα πόδια σου»!
Υ.Γ.: Έχουμε μπροστά μας ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας με πολλές, θετικές αλλαγές για τους εργαζόμενους τις οποίες ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ είτε «κάνει γαργάρα», είτε διαβάζει όπως θέλει. Αλλά σε αυτό θα επανέλθω…
Aπο το thepresident.gr
Join the Conversation