Το τελευταίο διάστημα έντονη ανησυχία έχει προκληθεί στους κατοίκους του Προδρομίου, του Ζερβοχωρίου, της Χόϊκας και των όμορων περιοχών λόγω της επιχείρησης εγκατάστασης μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από καύση βιομάζας σε εκτάσεις των αντίστοιχων κοινοτήτων και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια. Οι κάτοικοι ανησυχούν για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η λειτουργία τέτοιων μονάδων τόσο στην ανθρώπινη υγεία όσο και στο περιβάλλον, δεδομένου ότι πρόκειται και για αγροτοκτηνοτροφικές περιοχές. Την κατάσταση θολώνει ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι οι κάτοικοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως με αυτή την εξέλιξη, αφού δεν ήταν ενημερωμένοι. Παρόλο δηλαδή, που το συγκεκριμένο ζήτημα των αδειοδοτήσεων γι’ αυτές τις επενδύσεις είχε έρθει σε διαβούλευση, ήδη από το 2016 στο Δήμο, αυτή ποτέ δεν έγινε και οι εκπρόσωποι των τοπικών κοινοτήτων και οι κάτοικοι δεν έλαβαν γνώση. Αυτό από μόνο του εγείρει ερωτήματα και προβληματισμούς και οδήγησε τους κατοίκους στη διενέργεια διαφόρων μορφών διαμαρτυρίας.
Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) στις οποίες ανήκουν ευρύτερα και οι συγκεκριμένες μονάδες δεν είναι καινούρια ιστορία γιατί και στη χώρα μας έχουν απασχολήσει πολλάκις και συνεχίζουν να απασχολούν αρκετές τοπικές κοινωνίες. Πρόκειται για επενδύσεις ενταγμένες στο πλαίσιο της προώθησης της “πράσινης ανάπτυξης” και της “πράσινης οικονομίας” που ευαγγελίζεται η ΕΕ και προωθούν και τα διάφορα αστικά κόμματα στη χώρα μας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και απελευθέρωση της ενέργειας που θα επιφέρει μεγάλα κέρδη σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που δρουν σ’ αυτό τον τομέα. Γι’ αυτό και ενθαρρύνονται και δίνονται κίνητρα (επιδοτήσεις, τιμή ρεύματος κ.α.) για τη δημιουργία τέτοιων μονάδων, μεγαλύτερων ή μικρότερων. Η ίδια η πείρα, από άλλες περιοχές, έχει αποδείξει ότι μόνο πράσινη δεν είναι η ανάπτυξη που προωθούν αλλά αντίθετα άμεσα συνδεδεμένη με τη ρύπανση (μόλυνση περιβάλλοντος, ηχορύπανση, αλλοίωση αισθητικής, παραγωγή λυμάτων και αποβλήτων που προσβάλλουν τη χλωρίδα και την πανίδα), τον περιορισμό καλλιεργήσιμων ή αξιοποιήσιμων (για αγροτοκτηνοτροφία, αναψυχή κ.α.) εκτάσεων γης, τον κίνδυνο της δημόσιας υγείας, την αύξηση του κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας. Στην πράξη, δηλαδή, οι μονάδες αυτές αποτελούν τον διαμεσολαβητή-πωλητή της ηλεκτρικής ενέργειας στη ΔΕΗ την οποία τα λαϊκά νοικοκυριά χρυσοπληρώνουν. Είδαμε και πρόσφατα τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση της ενέργειας με τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» και εκατοντάδες λαϊκά νοικοκυριά να μένουν χωρίς ηλεκτροδότηση και υδροδότηση για ημέρες. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της παροχής της ενέργειας με όρους εργολαβίας που αντιμετωπίζει ως κόστος κάθε έργο συντήρησης και προστασίας του λαού από τέτοια φαινόμενα και καθιστά πανάκριβο το ηλεκτρικό ρεύμα. Στην κατεύθυνση της παραπέρα ιδιωτικοποίησης υποτάσσεται και η άρση περιβαλλοντικών νομοθεσιών από την ίδια την ΕΕ, η οποία μάλιστα είχε μπει και στην ημερήσια διάταξη των απαιτήσεων του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), που στην ουσία νομιμοποιεί την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται και στο Δήμο μας η συγκεκριμένη επένδυση και κάτω από αυτό το πρίσμα καλούμαστε να την εξετάσουμε. Την πολιτική προώθησης τέτοιων επενδύσεων υπερασπίζονται με σθένος τόσο όλα τα αστικά κόμματα όσο και τοπικοί φορείς (Δήμος, Περιφέρεια) που τώρα άλλοτε αποφεύγουν τη συζήτηση σε επίπεδο δημοτικού συμβουλίου για το συγκεκριμένο ζήτημα, άλλοτε ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλον άλλοτε αναδιπλώνονται για να μην αναλάβουν τις έμμεσες ή άμεσες ευθύνες τους και κάποιοι εξ αυτών και τώρα και πάντα κάνουν λόγο για “υγιείς επενδύσεις” κρύβοντας κάτω από αυτόν τον εύηχο τίτλο την πραγματικότητα, που σημαίνει κερδοφόρες επιχειρήσεις για το κεφάλαιο επιζήμιες για το λαό της περιοχής. Πόσο μάλλον όταν δεν αποκλείεται μακροπρόθεσμα αυτές οι μονάδες να εξαγοραστούν από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που δρουν στο συγκεκριμένο τομέα. Το ότι το αίτημα της Λαϊκής Συσπείρωσης (15/2/2021) για έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί πρέπει να προβληματίσει.
Οι κάτοικοι δεν πρέπει να εφησυχαστούν με την κάλπικη διαχείριση του ζητήματος μέσα από τη γραφειοκρατική του προσέγγιση (κατά πόσο είναι νόμιμες ή όχι οι άδειες, αν προβλέπεται προστασία του περιβάλλοντος κλπ). Φυσικά αξιοποιείται κάθε μέσο πίεσης, αλλά δεν μπορούν να αρκεστούν και να αναλωθούν σε συναντήσεις επί συναντήσεων με εκπροσώπους που προωθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτή την πολιτική. Δε θα βάλουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Οι κάτοικοι μπορούν μέσα από τον οργανωμένο αγώνα τους να αποτρέψουν τη δημιουργία και να εμποδίσουν τη λειτουργία των συγκεκριμένων μονάδων, που βρίσκονται μια ανάσα από τα σπίτια τους, μέσα από τους Μ.Φ. και με τη δημιουργία επιτροπών αγώνα που θα σχεδιάζουν και θα κλιμακώνουν την πάλη και τις διεκδικήσεις τους.
Είμαστε σύμμαχοι στο δίκαιο αγώνα τους και τις διεκδικήσεις τους.
Μόνο μέσα από την οργανωμένη πάλη μπορεί να μπει φρένο σε αυτά τα “επενδυτικά” σχέδια. Στόχος πρέπει να είναι η ενέργεια και κάθε αγαθό να γίνουν λαϊκή περιουσία. Έτσι μόνο μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που θα έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το κέρδος, θα μπορεί να αναπτύσσει την ισόρροπη σχέση ανθρώπου-περιβάλλοντος και με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας θα φροντίζει για την κάλυψη των συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών.
Join the Conversation