Οι βιοπαλαιστές μανταρινοπαραγωγοί της Θεσπρωτίας βρίσκονται απροστάτευτοι απέναντι στα παιχνίδια που παίζουν οι μεγαλέμποροι που παίρνουν κοψοχρονιά την παραγωγή τους με αιτιολογία τις ανταγωνιστικές τιμές άλλων χωρών όπως της Ισπανίας, Τουρκίας, Αλβανίας. Οι τιμές που δίνουν είναι κάτω του κόστους, φτάνοντας ακόμη και στα 0,22e/κιλό μικτά. Το κατρακύλισμα της τιμής οδηγεί στη φτώχεια, στη χρεοκοπία τους παραγωγούς.
Ταυτόχρονα οι παραγωγοί δεν βρίσκονται αντιμέτωποι μόνο με τις χαμηλές τιμές, έχουν να αντιμετωπίσουν και το μεγάλο κόστος παραγωγής, πανάκριβα μέσα και εφόδια, υψηλό αγροτικό ρεύμα και πετρέλαιο, υψηλές ασφαλιστικές εισφορές σε ΕΦΚΑ, ΕΛΓΑ, τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ.
Η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων αποτελεί υλοποίηση των απαιτήσεων του κεφαλαίου και των κατευθύνσεων της ΚΑΠ της ΕΕ, την οποία και συνδιαμορφώνει μαζί με τα άλλα μέλη – κράτη της ΕΕ, προωθώντας τη συγκέντρωση της παραγωγής και σε μια πορεία της συγκέντρωσης της γης, του φυτικού και ζωϊκού κεφαλαίου σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της ανόδου της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας. Πολιτική που οδηγεί σε πλήρη απόγνωση τους βιοπαλαιστές παραγωγούς και φέρνει κέρδη στους μεγαλεμπόρους-εξαγωγείς και στα SUPER MARKET όπου τα μανταρίνια φτάνουν να πωλούνται σε πενταπλάσια τιμή, ξεπερνώντας και ορισμένες φορές ακόμα και το 1e/κιλό, να γίνονται απρόσιτα στην εργατική λαϊκή οικογένεια.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση αρνείται να παρέμβει γιατί όπως λέει δεν το επιτρέπουν οι νόμοι της αγοράς. Οι νόμοι της αγοράς όμως εξασφαλίζουν τιμές και εγγυημένη κερδοφορία στους επιχειρηματικούς ομίλους των ΑΠΕ, των οδικών αξόνων (διόδια), στους ομίλους επεξεργασίας σκουπιδιών κλπ. Ενώ ταυτόχρονα «μπουκώνονται» με δισεκατομμύρια ευρώ βιομήχανοι και μεγαλέμποροι.
Επίσης οι νόμοι της αγοράς είναι αυτοί που καθορίσουν και τις άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των εργατών γης, που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για τη λειτουργία δουλεμπορικών γραφείων που έκαναν την εμφάνισή τους διαφημίζοντας ότι διαθέτουν “φτηνούς και πειθήνιους εργάτες γης”. Η κυβέρνηση και εδώ αρνείται να παρέμβει. Εν μέσω πανδημίας δεν έχει πάρει κανένα μέτρο για να έρθουν με ασφάλεια οι μετακλητοί εργάτες γης, να εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, να τους διατεθούν δωρεάν όλα τα ενδεικνυόμενα υλικά και μέσα προφύλαξης, να γίνονται επαναλαμβανόμενα μαζικά τεστ. Όπως ακριβώς έκανε και με το δημόσιο σύστημα υγείας που δεν το θωράκισε και άφησε τα νοσοκομεία να βουλιάζουν και να χάνονται ζωές. Ταυτόχρονα και εν μέσω πανδημίας κόβει 600 εκατ. euro από την υγεία την ίδια ώρα που δίνει δωράκια στους κλινικάρχες και δίνει κρατική ενίσχυση 120 εκατ. euro στην AEGEAN.
Οι βιοπαλαιστές αγρότες και οι εργάτες γης δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντίθετα έχουν πολλά να κερδίσουν όταν παλέψουν μέσα από τους αγροτικούς συλλόγους, μέσα από τα εργατικά σωματεία ενάντια στους νόμους της αγοράς που εξαθλιώνουν τους βιοπαλαιστές αγρότες, διαμορφώνουν άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης στους τους εργάτες γης, για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους τόσο οι μεγαλέμποροι-εξαγωγείς όσο και οι αλυσίδες των SUPER MARTKET. Η πείρα λέει ότι μόνο μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, τους μικρούς και μεγάλους αγώνες έχουν έρθει οι όποιες κατακτήσεις ,όπως το αφορολόγητο για τους αγρότες.
Το ΚΚΕ καλεί τους μανταρινοπαραγωγούς τους βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφους, τους εργάτες γης, να μη δείξουν καμία ανοχή στην κυβέρνηση της ΝΔ. Να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα από τα δεινά, που τους προσφέρει η καπιταλιστική ανάπτυξη ,και που δεν είναι ούτε συγκυριακά, ούτε προσωρινά αλλά μόνιμα.
Υπάρχει άλλος δρόμος. Ο δρόμος της λαϊκής ευημερίας, που για να ανοίξει πρέπει να σπάσουν τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, με τη διαφορετική οργάνωση της αγροτικής παραγωγής μέσα από παραγωγικούς συνεταιρισμούς, με αξιοποίηση όλων των σύγχρονων επιστημονικών μεθόδων και τεχνολογιών, με την απαραίτητη κατανομή επιστημονικού και εργατικού δυναμικού, ώστε η παραγωγή να καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες με ποιοτικά και φτηνά προϊόντα. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η εξουσία να περάσει στα χέρια των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων που με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής θα εφαρμόσει τον κεντρικό σχεδιασμό ώστε να αξιοποιούνται οι παραγωγικές δυνατότητες στο σύνολο της χώρας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι για τα κέρδη των πολυεθνικών. Οι αγρότες, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα απ’ την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αφού η εργασία τους, η υγεία τους, οι συνθήκες διαβίωσής τους, θα είναι διασφαλισμένα και δεν θα εξαρτιούνται απ’ τις καιρικές συνθήκες, απ’ τις ορέξεις μεγαλεμπόρων-εξαγωγέων, του εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου, των τραπεζών, από αστικές κυβερνήσεις και κόμματα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.
Join the Conversation