Καθισμένη σιάδι πάνω σε μια κουρελού μάζευε κουβάρια …
Μπροστά της γύριζε η ανέμη κι εγώ χάζευα που ήταν τόσο γρήγορα πολύ γρήγορα. Γύριζε η ανέμη γύριζε και μένα ο νους μου… Δηλαδή πότε είχα το μυαλό μου στη θέση του !!!!!
Σαν μάζευε η γιαγιά μου το κουβάρι περνούσε άλλο διασίδι πολλές φορές κι άλλο χρώμα. Σε λίγες μέρες θα έριχνε το βηλάρι και αυτό θα το περνούσε στον αργαλειό. Εκεί τελείωνε το έργο της γιαγιάς…
Υφάντρα ήταν η μάνα μας και το υφαντό θα πήγαινε για προίκα των κοριτσιών… Ήθελα κι εγώ προίκα αλλά μου έλεγαν πως δεν ήρθε η σειρά μου και γέλαγαν με τα καμώματά μου.
Η αλήθεια είναι πως παρακολουθώντας την γιαγιά μου την Ελένη ένοιωθα μέσα μου ένα θαυμασμό. Δεν ήταν το σπίτι, δεν ήταν το ζύμωμα αλλά και όλη η διαδικασία του μαλλιού. Μετά το κωλοκούρεμα που γινότανε τον Μάρτη έρχονταν το κανονικό κούρεμα το Μαήσιο. Τον Μάη το μαλλί είναι μακρύ και πολύ καλό. Το κωλοκούρι είναι μικρό και είναι από την ουρά. Αφού έπαιρνε τα ποκάρια, κάθε πρόβατο μας δίνει μαλλί ένα ποκάρι και μην με ρωτάτε τι πα να πει,, δυστυχώς δεν γνωρίζω.
Αυτό πλένονταν με βραστό νερό και έβγαζε μια βρώμα μαύρη και σκοτεινή…. Εκεί οι γυναίκες έλουζαν τα μαλλιά τους… Μπλιαχ
Τα μαλλιά τους λέγανε πως με το βρωμόνερο γίνονταν σαν μετάξι.Έτσι έμαθα πως ο Θεός για να μην κρυώνουν τα ζώα, τους έδωσε κι ένα λίπος που έκανε αδιαπέραστο το κρύο.. Και τι σας νοιάζει εσάς για της χώρας τα γελάδια; Έλα μου ντε…Γιατί τα γράφω…
Και μετά το πλύσιμο έρχουνταν τοο ξάσιμο, το λανάρισμα,,, εδώ είχε πολύ κόπο… Τα λανάρια είναι δυο σανίδες γεμάτες καρφιά που μέσα βάζουν το μαλλί και τα καρφιά το ισιώνουν… Μετά θα τα έβαζαν στην ρόκα που σύμφωνα με το τι θέλουν το γνέμα το έγνεθαν. Στημόνι, υφάδι, κλπ…
Εγώ είχα μια ρόκα μια διχάλα δηλαδή και προσπαθούσα να μάθω να γνέθω.. Έλα όμως που μου άρεσε πιο πολύ το παιχνίδι οπότε η ρόκα έμενε σε μια γωνιά να περιμένει.. Το βάψιμο ήταν ολόκληρη ιεροτελεστία. Θα ήθελα να θυμώμουνα πολλά από το βάψιμο αλλά στούρνος…
Έβραζαν νερό με κάτι κλαδιά ήταν τα κλαδιά μπογιά όχι δεν έβαφαν με μπογιά από το χρωματοπωλείο,,, μπογιά έβγαζαν τα φυτά και κάποιες πέτρες ή χώματα,,,όπως κισσός καρυδόφυλλα φράξο. ειδικά λάπατα, κλπ κλπ κλπ.
Και κει στον αργαλειό θα ύφαιναν τα προικιά για τις κοπέλες. Μαξιλάρια με σχέδια. Κουβέρτες με πλακάκια ή καραμελωτές. Οι καραμελωτές είχαν άλλα κόλπα, στον ίδιο αργαλειό με άλλα μυτάρια..
Σας ζάλισα συγχωρείστε με είμαι τόσο δεμένη με την γιαγιά μου την Ελένη που πολλές από τις αναμνήσεις μου έχουν το όνομά της.
*H Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά, είναι
συγγραφέας, ποιήτρια, βραβευμένο μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Διεθνoύς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Join the Conversation