Όχι ανταπάντεχα αλλά εκ προθέσεως ενημερωμένος, έγινα προνομιακός αποδέκτης κατά προτεραιότητα του νεοεκδοθέντος βιβλίου που ευρηματικά τιτλοφορείται «ΣΤΗΝ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ» του φίλου και επίτιμου δικηγόρου, και επί σειρά ετών Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσπρωτίας Παύλου Ν.Τζοβάρα.
Τελώντας σε αυτοπεριορισμό λόγω των υγειονομικών περιοριστικών μέτρων ευτύχησα κατά το διάστημα αυτό να καταστώ ευπρόσδεκτος και φιλομαθής αναγνώστης του διακατεχόμενος από εναγώνια επιθυμία και ανίκητο αναγνωστικό ενδιαφέρον. Αυτονόητο καθήκον ή μόνο αυτονόητο μου θεώρησα καθώς και πιεστική μου παρόρμηση μου επέβαλε να σχολιάσω δημόσια το νομικό τούτο πόνημα και την συγγραφική δημιουργία του αγαπητού και έγκριτου συναδέλφου τοποθετούμενος χωρίς φόβο και χωρίς πάθος και αξιολογώντας αυτό.
Τολμώ να ομολογήσω αν και ο εκλεκτός συνάδελφος Παύλος τύγχανε της απόλυτης εμπιστοσύνης και αναγνώρισής μου για την ικανότητά του στον προφορικό λόγο, λόγω και της σχεδόν πλήρους και αποκλειστικής ενασχόλησής του με τον στίβο της ποινικής δικηγορίας, διατηρούσα δικαιολογημένες αμφιβολίες για την δεξιότητά του στον γραπτό και ιδιαίτερα στον συγγραφικό λόγο. Τα συμπεράσματά μου όμως που διατυπώνω ανεπιφύλακτα από την μελέτη του παραπάνω βιβλίο του που φλεγόμενος και ακατάσβεστα καιόμενος διάβασα και έκρινα είναι ότι αν η ποινική δικηγορία υπήρξε στην ζωή του η γυναίκα του, η συγγραφή θα μπορούσε να αποτελεί την ερωμένη του.
Άξιον και δίκαιον αναφοράς καθώς και έξαρσης του σοβαρού και χρήσιμου συγγραφικού έργου όχι μόνο Θεσπρωτικού αλλά και γενικότερου ενδιαφέροντος πράγμα που προκύπτει αβίαστα από την ιχνηλάτηση σε όλο το εύρος του παραπάνω βιβλίου είναι η περιγραφή των βιωματικών εμπειριών του από το δικαστηριακό χώρο σε όλο το διάβα της δικηγορικής του θητείας, η τιμητική και υπόχρεη μνεία στους άξιους Θεσπρωτούς και μη Δικαστές που άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους με την ευδόκιμη υπηρεσία τους και με την διακονία τους στο Πρωτοδικείο Θεσπρωτίας, η σημαντική επισήμανση όλων των διαχρονικών «πληγών του Φαραώ» της Ελληνικής Δικαιοσύνης καθώς και η αναγκαιότητα της βαθιάς τομής και θεσμικής μεταρρύθμισης στο χώρο της Ελληνικής Δικαιοσύνης έτσι ώστε να αναβαθμιστεί ως ανεξάρτητη εξουσία.
Δραττόμενος της ευκαιρίας απευθυνόμενος προς το Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσπρωτίας, ως τον κατεξοχήν πρώτο επιστημονικό Σύλλογο της Περιφερειακής Ενότητας Θεσπρωτίας, προτείνω να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία μετά την έναρξη του νέου δικαστικού έτους και την πλήρη επάνοδο στην κανονικότητα και να διοργανώσει εκδήλωση – παρουσίαση του εν λόγω βιβλίου του αγαπητού συναδέλφου Παύλου Τζοβάρα, τιμής ένεκεν προς αυτόν αλλά και προς τα διαλαμβανόμενα με ιδιαίτερη τιμητική αναφορά στο παραπάνω βιβλίο πρόσωπα που υπηρέτησαν και συνέβαλαν στην ανύψωση της Δικαιοσύνης στη Θεσπρωτία και αυτό γιατί ακράδαντα πιστεύω ότι οι τιμητικές διακρίσεις είναι μια αναγνώριση, μια εγκαρδίωση, αλλά για τον τιμώμενο είναι πάνω απ’όλα μία υπόμνηση χρέους, υπόμνηση όσων δεν πρόλαβε είτε δεν αξιώθηκε ακόμη να προσφέρει και τα χρωστάει. Η παραπάνω πρόταση μου αποτελεί απευθυντέο μήνυμα χωρίς χρέωση προς το Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσπρωτίας.
Ως επιστέγασμα και επίλογο της κριτικής μου φίλε, συνάδελφε και επίτιμε Πρόεδρε Παύλο σου αφιερώνω την διαχρονική και επίκαιρη ρήση του Θεόφραστου ¨ότι τον ανθρώπινον βίον τον συγκρατούν η τιμή και η τιμωρία¨ δηλαδή η τιμωρία των κακών και η επιβράβευση των αγαθών και αυτό επεχείρησες και ανέδειξες κυρίως στο πυρίμαχο βιβλίο σου.
Αν και έγκλειστος λόγω απαγορευτικών και περιοριστικών μέτρων έγινα εκούσιος δεσμώτης του βιβλίου σου γιατί δεν κουβάλησες ξύλα στο δάσος, αλλά φύτεψες ένα αειθαλές δένδρο στο δάσος της πεζογραφίας .
Παραμυθιά 29/05/2020
Με φιλία και συναδελφικότητα
Θωμάς Οικονόμου
Δικηγόρος
Join the Conversation