Η μικρή μας πόλη φάνταζε στα μάτια μου με μια υπέροχη αρχόντισσα. Στολίδια της τα αρχοντικά της, η αγορά της, τα πρακτορεία κλπ κλπ..
Μεγάλο παζάρι είχε η πόλη μα, με πολλά καταστήματα με ωραίες βιτρίνες. ΤΕΑ, Ειρηνοδικείο, Αστυνομία, Τράπεζες, Μητρόπολη, Γυμνάσιο με οικοτροφείο και η πόλη μας η αρχόντισσα πανέμορφη, που την δρόσιζαν τα νερά από ωραίες πέτρινες βρύσες η κάθε μια με το όνομά της.
Στο μεγάλο σχολείο ζουζούνιζαν τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά. Η πόλη μας είχε Δημαρχείο και πολλές άλλες υπηρεσίες. Ανάμεσα σε αυτές το Ταχυδρομείο.
Το Ταχυδρομείο ήταν απέναντι από το σπίτι μας ήταν η ελπίδα πολλά οικογενειών. Σωροί τα γράμματα στο ταχυδρομείο,και τα έγγραφα υπηρεσιών έρχονταν στο ταχυδρομείο για να μοιραστούν στην ώρα τους.
Εκεί μέσα υπήρχε πυρετός εργασία. Ταξινόμηση των φακέλων και με τάξη που σε πακέτα δένονταν για να τα πάρει την άλλη μέρα ο Ταχυδρόμος.
Οι ταχυδρόμοι είχαν μια σειρά από κοντινά χωριά. Το πρωί θα ξεκίναγαν για τα χωριά. Πολλά χωριά ήταν σε μακρινές αποστάσεις.
Φορούσε το καπέλο του την στολή του φόρτωνε τον σάκο τσάντα με τα γράμματα, και άρχιζε από κάποιο χωριό. Πριν φτάσει στο χωριό με την τρομπέτα του άρχιζε να καλεί τους χωριανούς. Μέχρι να φτάσει στο κέντρο στο μαγαζί.. Οι χωριανοί ήταν εκεί.
Φίλοι, μου έτυχε να είμαι σε χωριό και να δω την γριά Κώσταινα να κλαίει και να φιλάει το γράμμα που της έδωσε ο ταχυδρόμος. Φτωχή θεόφτωχη η Κώσταινα φίλαγε μια το γράμμα και μια το χέρι του ταχυδρόμου.
Αυτός ντρέπουνταν και τράβαγε το χέρι έπαιρνε όμως το βρασμένο αυγό να το φάει στον δρόμο. Μόλις τελείωνε το μοίρασμα έφευγε για άλλο χωριό.
Η Κώσταινα έψαχνε με τα μάτια της τον δραγάτη. Αυτός ήταν σόι της και θα της το διάβαζε δυο και τρεις φορές. Σε μια γωνιά η χήρα που ο μονάκριβος γυιος της ήταν στο Βέλγιο.
Δεν πήρε γράμμα και ο ταχυδρόμος την παρηγορούσε πως ίσως άργησε στο δρόμο. Την άλλη φορά να του γράψεις να τα στείλει αεροπορικά… Και φυσώντας πάλι την τρομπέτα του έφευγε για το διπλανό χωριό…
Υπήρχαν χωριά που ο ταχυδρόμος για να πάει και να τα μοιράσει χρειάζονταν τρεις και παραπάνω μέρες. Αυτός ο ταχυδρόμος πολλές φορές πήγαινε με άλογο.
Σε όλα τα χωριά ήταν από τους ανθρώπους που τον περίμεναν όλοι με λαχτάρα. Δεν ήταν μόνο τα γράμματα από τα ταξιδεμένα τους παιδιά αλλά κι από τα στρατιωτάκια.
Εδώ ο ταχυδρόμος ήταν διακριτικός. Καθώς περνούσε στο γυρισμό έβρησκε την κοπελιά του φαντάρου να τον περιμένει να πάρει το γράμμα που ο ταχυδρόμος πέταγε καταγής σαν την έβλεπε.δεν σας είπα πως ο δάσκαλος έκανε και τον γραμματέα του χωριού.
Στα απομακρυσμένα χωριά ο ταχυδρόμος φιλοξενούνταν από τον πρόεδρο κι αν αυτός είχε τσούπρες τον φιλοξενούσε κάποιος άλλος που δεν είχε τσούπρες.
Ταχυδρόμος, ο άνθρωπος που μετέφερε ελπίδες όνειρα μα και πίκρες και ειδήσεις κακές. Κάθε ταχυδρόμος είχε μόνιμη διαδρομή. Τώρα αυτοί που ήταν στην πόλη μας ήταν σε πολύ καλύτερη θέση…
Πολλές φορές οι άνθρωποι που λάβαιναν γράμματα λάβαιναν και χρήματα από τους ξενιτεμένους τους. Τότε φιλούσαν όχι μόνο το γράμμα αλλά και τα λεφτά.
Στο νου μου έρχεται το τραγούδι, έχασα μαντήλι με εκατό φλουριά, κόρη του παπά καλή νοικοκυρά. Δος μου το μαντήλι κράτα τα φλουριά κόρη του παπά καλή νοικοκυρά.
Τα έστειλε ο αφέντης απο την ξενιτειά κόρη του παπά καλή νοικοκυρά…
*H Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά, είναι συγγραφέας, ποιήτρια, βραβευμένο μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Join the Conversation