Η φωτογραφία είναι πριν 86 ακριβώς χρόνια, τραβηγμένη στις 8 Σεπτεμβρίου του 1933, και προέρχεται από το πανηγύρι στο μοναστήρι της Μίχλας.
Το πανηγύρι αυτό είναι από τα παλαιότερα στη Θεσπρωτία και αντέχει μέσα στη διάρκεια του χρόνου. Και όχι μόνο δεν σβήνει, αλλά κρατά και το παραδοσιακό χρώμα, χάρις στις άοκνες προσπάθειες των κατοίκων του χωριού από γενεά σε γενεά.
Τα πιο παλιά χρόνια δεν υπήρχαν καθόλου οι ανέσεις που υπάρχουν σήμερα. Ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό ζούσε στην απομόνωση. Η διασκέδαση έλειπε παντελώς. Όλοι μικροί και μεγάλοι έδιναν την καθημερινή τους βιοπάλη και το δικό τους αγώνα, κυρίως για να επιβιώσουν και να ζήσουν. Σχεδόν τα πάντα που είχαν σχέση με την τροφή και την ενδυμασία τους τα παρήγαγαν και τα έφτιαχναν μόνοι τους. Οι άνθρωποι ήταν εκ των πραγμάτων και αναγκαστικά, γεωργοί, κτηνοτρόφοι, τσαγκάρηδες, ραφτάδες και ό, τι άλλο τους πίεζε η ίδια η ανάγκη. Ζούσαν μια ζωή σκληρή και δύσκολη.
Έτσι, περίμεναν πως και πως για να διασκεδάσουν, αλλά και να επικοινωνήσουν με πλησιοχωρίτες, το πανηγύρι. Μάλιστα το πανηγύρι της Μίχλας ήταν ονομαστό.
Το πανηγύρι ήταν τόπος συνάντησης, συνεύρεσης και ανταμώματος των κατοίκων των διαφόρων χωριών. Οι κάτοικοι του ενός χωριού γνωρίζονταν με τους κατοίκους των άλλων χωριών κυρίως μέσω των πανηγυριών. Οι σκληρές καθημερινές δουλειές, η έλλειψη συγκοινωνιακών μέσων εμπόδιζαν την αλληλοεπικοινωνία και την αλληλογνωριμία μεταξύ των κατοίκων των γειτονικών χωριών και τα πανηγύρια βοηθούσαν σε μεγάλο βαθμό προς αυτή την κατεύθυνση
.Τα πανηγύρια είχαν μια πολύ πιο σπουδαία και σημαντική λειτουργία σε σχέση με σήμερα, που έχει αλλάξει, λόγω των κοινωνικών συνθηκών, ο χαρακτήρας τους.
Join the Conversation