Παρά τους εορτασμούς και την καθιέρωση της “Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος”, το περιβάλλον βρίσκεται στο στόχαστρο των επιχειρηματικών ομίλων, είτε ως δεξαμενή ανεξέλεγκτης άντλησης πρώτων υλών και απόρριψης αποβλήτων, είτε ως ένας ακόμη κερδοφόρος τομέας επενδύσεων.
Υποκριτικά, διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις “οδύρονται” για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν τον αποκλειστικό παράγοντα καταστροφής του. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και το πολιτικό προσωπικό στην χώρα μας. Ο χρόνος, που μεσολάβησε ανάμεσα στην προηγούμενη και τη σημερινή επέτειο, βρίθει παραδειγμάτων και πανελλαδικά και στην περιοχή μας:
Δασική πολιτική που δεν εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των οικοσυστημάτων, με αιχμή την ανύπαρκτη ουσιαστικά δασοπυροπροστασία και τη διαχρονική έλλειψη μέτρων πολιτικής προστασίας. Η κατάσταση αυτή ασφαλώς αγγίζει και τα δασικά οικοσυστήματα τόσο της Παραμυθιάς (περιαστικά δάση) όσο και ευρύτερα του δήμου.
Υλοποίηση της ΕΕ πολιτικής “κόστους-οφέλους” στα έργα υποδομής (αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά κλπ) πράγμα που σημαίνει πως όταν δεν είναι κερδοφόρα δεν υλοποιούνται, και οδηγεί σε νεκρούς και καταστροφές. Ακόμη βέβαια και αυτά που υλοποιούνται αφενός από πλευράς κόστους φορτώνονται δυο και τρεις φορές στο λαό και αφετέρου δεν ολοκληρώνονται κανονικά με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να ρυπαίνουν το φυσικό περιβάλλον (π.χ αποχετευτικό Παραμυθιάς). Από την άλλη τα κονδύλια για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος όλο και μειώνονται (π.χ καθαρισμός Κοκκυτού, Καλαμά κ.α).
Ανάπτυξη κλάδων δραστηριότητας χωρίς τις απαραίτητες περιβαλλοντικές δικλείδες. Π.χ έχει τονιστεί πολλάκις και από τους κατοίκους της Αμπελιάς η ανάγκη να ληφθούν άμεσα αυστηρά μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στο λατομείο (καθημερινός ψεκασμός, ασφαλτόστρωση οδών χρήσης βαρέων οχημάτων, μελέτη επιπτώσεων αιωρούμενων σωματιδίων).
Έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων από το μονοπωλιακό κεφάλαιο που πέρα από τις πολεμικές περιπέτειες, την αρπαγή του ενεργειακού πλούτου, τα ανύπαρκτα οφέλη για τον τοπικό πληθυσμό, παντού και πάντα αποτελεί σοβαρή περιβαλλοντική απειλή με τα παραδείγματα ανά τον πλανήτη να είναι αμέτρητα.
Οικονομική πολιτική που έχει οδηγήσει την πλειοψηφία του λαού στην φτώχεια και έχει συμβάλει αποφασιστικά σε πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα όπως την αποψίλωση δασών λόγω της καύσης ξύλων μιας και το πετρέλαιο είναι απλησίαστο για τη μέση οικογένεια ή την ασύδοτη και άναρχη τουριστική εκμετάλλευση του Αχέροντα.
Διαχρονική κυβερνητική πολιτική διαχείρισης απορριμμάτων που οξύνει την κατάσταση σε όλη τη χώρα. Π.χ ο ΧΥΤΑ Καρβουναρίου «γεμίζει» και η μη ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του ζητήματος των απορριμμάτων με γνώμονα την επιστημονική εξέλιξη και τις λαϊκές ανάγκες «τρομάζει» σχετικά με αυτό που θα ακολουθήσει την επόμενη μέρα.
Το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση στο Δημοτικό Συμβούλιο μπαίνουν μπροστά και καλούν το λαό να οργανώσει την πάλη του, να αντιπαλέψει κάθε πολιτική επιλογή του κράτους που για τα κέρδη των ομίλων καταστρέφει το περιβάλλον, να αντισταθεί στις επενδύσεις που τσακίζουν τις ζωές των εργαζόμενων. Να συγκρουστεί με τον πραγματικό αντίπαλο του περιβάλλοντος και κάθε πτυχή της ζωής του λαού, τους μονοπωλιακούς ομίλους, το κράτος τους, την ΕΕ με της οδηγίες και τις κατευθύνσεις τους. Να συγκεντρώσει δυνάμεις για τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να εγγυηθεί τη φιλολαϊκή αξιοποίηση του περιβάλλοντος, για ριζικά διαφορετική πορεία, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.
Join the Conversation