Εξετάσεις Ιούνιος 1950, σε χωριό της Παραμυθιάς.
Στο χωριό όλα ήταν έτοιμα. Η σκηνή που την έστησε ο δάσκαλος στο προαύλιο της εκκλησίας ήταν έτοιμη στολισμένη με αγράμπελη και δάφνη. Ο τόπος μοσκοβόλαγε μέρες έκοβε ο δάσκαλος και κουβαλούσαν τα παιδιά.
Είχαν γίνει οι γυμναστικές επιδείξεις και τώρα ήταν η τελευταία μέρα των εξετάσεων η γιορτή του τέλους. Ποιήματα, σκεστ, τραγούδια και χορός πάνω στην σκηνή.
Κάποια παιδιά είχαν πάρει από τα σπίτια τους στολές που φορούσαν ακόμα οι βάβες τους να ντυθούν για να παίξουν το ποιο μεγάλο έργο που επέμενε κι έβαλε η δασκάλα η Αρετή ΄΄την Γκόλφω΄΄.
Μέρες έκαναν πρόβες και τώρα, οι γονείς θα καμάρωναν τα παιδιά τους και οι δάσκαλοι θα χαίρονταν τους κόπους τους…. Ναι, αλήθεια είναι, πως το ίδιο περήφανοι για τα παιδιά τους, ήταν οι δάσκαλοι και οι δασκάλες…
Έτοιμη η σκηνή και τα παιδιά με τα καλά τους διάβαζαν τα τελευταία λόγια του ποιήματος ή των σκετς. Η Άννα θα έπαιζε την Γκόλφω και ο Γιάννης τον Τάσο.
Πρώτα απαγγέλλουν τα πρωτάκια. Άλλα περήφανα κι άλλα δειλά πάντα με την ενθάρρυνση των δασκάλων τους. Μετά τα πιο μεγάλα και οι γονείς χειροκροτούσαν τα βλαστάρια τους. Ανάμεσα στα ποιήματα τραγούδια χαρούμενα τραγούδια και μετά, τα μεγάλα παιδιά θα παίξουν το θεατρικό τους. Αρχίζει το θεατρικό τέλεια τα παιδιά με τις στολές τους,και καμαρώνει η δασκάλα και ο δάσκαλος. Χειροκροτούν οι θεατές και τα παιδιά δίνουν την παράσταση όπως τους την δίδαξε η δασκάλα τους η Αρετή.
Σε κάποια στιγμή ο Τάσσος αρνείται να πάρει την Γκόλφω… Και κει που ο κόσμος περιμένει…την συνέχεια… Η συνέχεια ήρθε από τους θεατές…
Σηκώνεται όρθια η γριά Σεβαστή που είχε κόρες κι εγγονές και θυμωμένη ουρλιάζει.
Παλιομασκαρά, να το πάρεις το κορίτσι, βρωμοκανάτα, να το πάρεις το κορίτσι μωρέ,, και προσπαθεί να ορμήσει προς την σκηνή.
Στην αρχή, νόμισαν πως κάτι την τσίμπησε μα τώρα άκουγαν τα λόγια της καθαρά. Οι διπλανοί της την κράτησαν ενώ γελούσαν…
Τι με βαστάτε ωρέ θέλετε να τα κάνουν στις τσούπρες σας…. Παλιόπαιδο, κοπρίτη, να το πάρεις το κορίτσι που να σε κάψει ο Θεός,,τι κοιτάτε ωρέ, αλλά και σεις οι χωριανοί μου δεν είστε καλύτεροι, νταμπζιοβαρεμένοι είστε που γελάτε με τα χάλια μας, με τις αντροπές μας,. Γελάνε τις τσούπρες και μετά δεν τις παίρνουν, εδώ βλέπω και τον παπά μας που γελάει,, τι γελάς παλιόπαπα και συ,,, αυγά σου καθαρίζουν…
Στη αρχή οι χωριανοί γέλασαν, και πως να κρατηθούν, ο δάσκαλος προσπαθούσε να τη σταματήσει να της εξηγήσει ,που,,, μετά προσπάθησαν να την πείσουν πως είναι μια παράσταση πως είναι ψέματα.. που να την πείσουν,, πως τέλος πάντων δεν είναι αλήθεια πως είναι ψέματα.
Δεν άκουγε μυστήριο πράγμα και αυτή η γυναικούλα ποτέ δεν μίλαγε… περίεργο πολύ περίεργο.
Θυμωμένη σηκώθηκε να φύγει φωνάζοντας τέτοιοι παλιάνθρωποι είστε όλοι σας και συ δάσκαλε,,, δεν νοιάζεστε για τος άλλους όμως θα έρθει και η δική σας σειρά να γελάσουν και τις δικές σας τσούπρες.
Πέντε λεπτά χρειάστηκε ο δάσκαλος να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Η παράσταση συνεχίστηκε. Όμως ποιος είχε κέφι να δει τα παιδιά τώρα η κωμωδία ήταν μπροστά τους. Ήταν η Σεβαστή και το κουτσομπολιό.
Χτύπησε ο δάσκαλος τον χάρακα και το θεατρικό συνεχίστηκε. Πριν λήξει η όλη παράσταση και πριν τον Εθνικό Ύμνο Ο δάσκαλος ανέβηκε στην σκηνή και ζήτησε να καταλάβουν το συναίσθημα, το δίκαιο συναίσθημα της Βάβω Σεβαστής και πως να δούμε όλοι μας τον κόπο των παιδιών μας.
Το έργο τελείωσε οι εξετάσεις τελείωσαν με τον Εθνικό Ύμνο. Την άλλη μέρα, τα παιδιά θα έπαιρναν τα ενδεικτικά τους.
Μια φορά κι έναν καιρό τότε που έτρεχε το δάκρυ κορόμηλο για την αδικημένη νέα την Γκόλφω.
Μια φορά κι έναν καιρό που μια δασκάλα έπεισε τον δάσκαλο να βάλουν και κάτι άλλο εκτός από τα ηρωικά έργα όπως οι πόλεμοι και τα τραγούδια των ηρώων, όπως του Διονύσιου του Σκυλόσοφου, των ηρώων του Σουλίου και της Επανάστασης του 1821.
Φωτογραφία αρχείου
*H Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά, είναι συγγραφέας, ποιήτρια, βραβευμένο μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Διεθνoύς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Join the Conversation