Εργαζόμενοι, νέοι, δημοκράτες!
Το σύστημα της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας ετοιμάζεται να εξαπολύσει ένα νέο κύμα επίθεσης απέναντι στο λαό και την εργατική τάξη. Τα ξένα και ντόπια αφεντικά, εκμεταλλεύονται την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο για να κατοχυρώσουν περαιτέρω τη δυνατότητα τους να προωθούν την πολιτική τους, σκοπεύουν να νομιμοποιήσουν και να παγιώσουν στη λαϊκή συνείδηση ότι «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει».
Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σέρνουν τους εργαζόμενους στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τους εμπλέκουν στα πολεμικά τους σχέδια, δημιουργώντας το έδαφος για την ανάπτυξη του εθνικισμού.
Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, η εργατική εξέγερση του Σικάγο και η θυσία των 200 κομμουνιστών της Καισαριανής, αποτελούν φάρους για τη σύγχρονη εργατική τάξη!
Αποτελούν πηγή έμπνευσης και ταξικής διαπαιδαγώγησης, για το πώς κατακτήθηκαν τα δικαιώματα των εργαζομένων, που ακόμα και μέχρι σήμερα προσπαθούν να αφαιρέσουν οι εκμεταλλευτές. Το 8ωρο, η ασφάλιση-περίθαλψη, οι ασφαλείς συνθήκες δουλειάς, οι μισθοί που να καλύπτουν το κόστος ζωής, δεν κατακτήθηκαν ούτε μέσα από προτάσεις νόμου, ούτε μέσα από εκλογικές καταγραφές. Κατακτήθηκαν μέσα από την ταξική και πολιτική οργάνωση και πάλη, κατακτήθηκαν με βαρύ φόρο αίματος και θυσίες από τα πρω-τοπόρα στοιχεία της εργατικής τάξης. Κατακτήθηκαν ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας ακτινοβολίας της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, που ανάγκασαν τα καπιταλιστικά κράτη να φτιάξουν τη βιτρίνα του κοινωνικού κράτος. Αυτοί είναι και οι καθοριστικοί παράγοντες που απουσιάζουν σήμερα, με αποτέλεσμα τον αρνητικό συσχετισμό για τις δυνάμεις της εργα-σίας.
Σήμερα, 133 χρόνια μετά το Σικάγο, ο εργασιακός μεσαίωνας είναι εδώ!
Οι 9ωρες συμβάσεις και η Κυριακάτικη εργασία αμφισβητούν την ιστορική παρακαταθήκη του Σικάγο. Οι μισθοί πείνας και εξαθλίωσης, που δεν διορθώνονται με το ξεροκόμματο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν με ατομικές συμβάσεις εργασίας, απογυμνωμένοι από κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Τα εργατικά ατυχήματα θερίζουν ζωές, ως αποτέλεσμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της εντατικοποίησης της εργασίας και της ακόρεστης δίψας για κέρδος. Οι εργαζόμενοι που τολμούν να οργανώνονται σε σωματεία και να απεργούν αντιμετωπίζουν τα δικαστήρια, τις διώξεις, τις απολύσεις, τις δυνάμεις καταστολής. Τα νέα μέτρα που ετοιμάζουν ΔΝΤ-ΕΕ-ΟΟΣΑ, στοχεύουν ανοιχτά και χωρίς περιστροφές στη μείωση του μεροκάματου, στην απελευθέρωση των απολύσεων και τη νέα υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων. Ενώ η αντιπαράθεση έξω από αρχές και με την χρησιμοποίηση των μπράβων και των δικαστηρίων μεταξύ της ξεπουλημένης στο κεφάλαιο, εργατοπατερίστικης ηγεσίας της ΓΣΕΕ, από τη μια, και του ρεφορμιστικού ΠΑΜΕ, από την άλλη, συμβάλλει στον παραπέρα εκφυλισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, δρα αποκαρδιωτικά για την εργαζόμενη πλειοψηφία.
Οι εργαζόμενοι έχουν ζωτική ανάγκη από το άνοιγμα εστιών αντίστασης και νέων μετώπων πάλης, έχουν ανάγκη το Μέτωπο Αντίστασης και Διεκδίκησης Στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις, μακριά και ενάντια στον εργοδοτικό και ρεφορμιστικό συνδικαλισμό, συγκροτώντας αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο και την εργοδοσία. Μακριά από τις εκλογικές αυταπάτες, οι εργαζόμενοι μπορούν να χαράξουν το δικό τους δρόμο, ανοίγοντας εστίες αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς. Συνενώνοντας τις εστίες αντίστασης σε ένα ευρύτερο Μέτωπο Αντίστασης και Διεκδίκησης ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου-ιμπεριαλιστών. Θα ανακαλύψουν ξανά την τεράστια δύναμη που έχουν, όταν –ενωμένοι και αποφασισμένοι– μπουν στο δρόμο της Αναμέτρησης με τους ταξικούς τους εχθρούς.
Σήμερα, 75 χρόνια μετά την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών της Καισαριανής, οι πολεμικοί κίνδυνοι πυκνώνουν, και εκκολάπτεται ο εθνικισμός!
Η εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχει μετατραπεί στον πιο πρόθυμο υπηρέτη των αμερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδίων στην περιοχή. Δεν έχουν αφήσει σημείο της χώρας που να μην στήσουν βάση, δεν έχουν αφήσει συμφωνία και σχέδιο σε Βαλκάνια και Ν.Α. Μεσόγειο που να μην προωθήσουν. Η πολιτική αυτή εντείνει την εμπλοκή του λαού στα ιμπεριαλιστικά-πολεμικά σχέδια, σε μια περίοδο όπου ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός καταστρέφει χώρες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης: Βενεζουέλα, Ουκρανία, Συρία, Λιβύη, Παλαιστίνη και τόσες άλλες. Οι κυβερνήσεις και οι εξαρτημένες αστικές τάξεις στις δύο όχθες του Αιγαίου, μαζί με τα ιμπεριαλιστικά τους αφεντικά, σέρνουν τους εργαζόμενους σε έναν ανταγωνισμό ξένο προς τα ταξικά συμφέροντα τους. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον βρίσκει πρό-σφορο έδαφος και εξαπλώνεται το εθνικιστικό δηλητήριο.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους Αντίθετα, έχουν άμεση ανάγκη από ένα ισχυρό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, που θα δημιουργήσει διεθνιστικούς δεσμούς και θα αποτρέψει τους πολεμικούς κινδύνους.
Καμιά νομιμοποίηση στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση! Αποχή από τις Ευρωκάλπες!
Δεν νομιμοποιούμε την πολιτική που ισοπεδώνει τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, που σπέρνει τη φτώχεια και την ανεργία, που διέλυσε κάθε παραγωγική δυνατότητα της χώρας. Δεν νομιμοποιούμε τις ευρωεκλογές και το ψευτοδημοκρατικό προσωπείο της ΕΕ. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από προστάτες. Μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει την Ανεξαρτησία του, κόντρα στην ΕΕ και την εξαρτημένη, υποταγμέ-νη ελληνική άρχουσα τάξη. Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ!
1η Μάη 2019: να υψώσουμε τις κόκκινες σημαίες της ταξικής και πολιτικής οργάνωσης!
Η Πρωτομαγιά είναι μέρα μνήμης, οργάνωσης και προετοιμασίας των καταπιεσμένων και πρώτα απ’ όλα της εργατικής τάξης, για τους αγώνες, τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις που χρειάζεται η εποχή μας! Έχει κατοχυρωθεί στις συνειδήσεις των εργαζομένων του κόσμου ως επέτειος της δικής τους προοπτικής, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Την Πρωτομαγιά, να σηκώσουμε ψηλά τις κόκκινες σημαίες, απέναντι στον σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης, του πολέμου, του εθνικισμού! Η προοπτική της εργατικής τάξης δεν είναι ούτε η μισθωτή σκλαβιά, ούτε η αλληλοσφαγή για το φαΐ των αφεντάδων! Η προοπτική της εργατικής τάξης είναι η πολιτική και ταξική της ανασυγκρότηση, μέσα από τις μάχες του σήμερα, για να θέσει ξανά στην ημερήσια διάταξη τα ζητήματα της Επανάστασης, της Ανεξαρτησίας και του Σοσιαλισμού.
ΖΗΤΩ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
ΖΗΤΩ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ
Join the Conversation