Μια ζωή που μετράς Καλοκαίρια και Χειμώνες με την αγάπη και τον καιρό. Λίγα χρόνια ήταν που η πόλη μας πήρε τον ρυθμό της γαλήνης. Μια ζωής χωρίς ντουφέκια χωρίς την αγωνία αύριο τι;; Αυτό τι,, τι, αυτός ο φόβος της νύχτας ο φόβος των μυδραλίων έσβησε.
Και ήταν οι Άνοιξες που κοίταγες τα λουλούδια. Και ήταν οι Χειμώνες που με την οικογένεια έτρωγες γλυκό τραχανά λέγοντας παραμύθια.. Ήταν και τα Φθινόπωρα που τα αμπάρια σου είχαν καρπό, τα δένδρα σου γεμάτα επίσης αν και έβλεπες τα χελιδόνια και τους πελαργούς να φεύγουν. Ήσουν σίγουρος πως θα ξανάρθουν και έρχονταν…
Πάνε πολλά χρόνια που έφυγα από την Παραμυθιά. Για του λόγου το αληθές πενήντα εννέα χρόνια και κάτι μήνες…
Στα χρόνια εκείνα Ε.Ε και ευρωεκλογές δεν υπήρχαν. Υπήρχαν όμως οι βουλευτικές εκλογές που ήταν γεμάτες φασαρίες καυγάδες και τρεχάματα. Υπήρχαν και οι Δημοτικές εκλογές.
Οι δημοτικές εκλογές στην Πόλη μας διεξάγονταν ήσυχα, τότε ψήφιζαν μόνο οι άνδρες! Ψήφιζαν και οι γυναίκες μα ψήφιζαν ότι τους έδιναν οι άνδρες τους…
Ακόμα ο άνδρας ήταν ο αφέντης του σπιτιού… Τι γίνεται τώρα; Αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο…
Σε μια κοινωνία ανδροκρατούμενη στην Παραμυθιά το πλείστον των ψηφοφόρων ήταν πρώην Βενιζελικοί. Εκείνη βέβαια την εποχή ο Βενιζέλος δεν υπήρχε, υπήρχαν όμως πολλοί που ακόμα πίστευαν στις αρχές και στα οράματα του για αυτή τη γωνιά της Θεσπρωτίας μας.
Η Παραμυθιά είχε εγγράμματους, μορφομένους και επαγγελματίες με κύρος. Αυτοί έκαναν ψηφοδέλτια που ο κόσμος ψήφιζε..
Όταν ήμουν μικρή Δήμαρχος ήταν ο Χρήστος ο Κούρτης.. Τότε αν γίνονταν κάποιες κουβέντες ήταν ήπιες. Στα ψηφοδέλτια ήταν από όλους τους επαγγελματικούς κλάδους.
Αυτή την εντύπωση κι αυτήν την γνώση κουβαλούσα για τις δημοτικές εκλογές στην μικρή μας πόλη. Αλλά!!!! πάνε αυτά που ήξερα.
Ήρθε ο Ανδρέας σαν σίφουνας και το 1981 σάρωσε την Δεξιά… χα χα χα που όμως αμέσως άρπαξε τα πινέλα τις μπογιές και βουρ….για την γαλάζια γενιά…. και μεταξύ μας η γαλάζια γενιά και ομορφότεροι ήταν και πλυμένοι ήταν και το προσωπάκι τους φαίνονταν.. Άσε που ακόμα ντύνονταν ευπρεπώς…
Από δω λοιπόν οι πλυμένοι από κει οι άπλυτοι. Από δω οι ξουρισμένοι απο κει οι αξούριστοι… Από δω τα κολάρα από κει τα ζιβάγκο χα χα χα και ο πόλεμος ήταν πόλεμος αξιών!!!..Μάλλον ήταν διορισμών..και κόμματος;;;. Ο Ανδρέας, θα, θα, θα και η μισή κυβέρνησή του σήμερα είναι φυλακή. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα μας έκανε Σαμονί και γίναμε άντε να μην το πω… και με πείτε α[ν]θυρόστομη…
Αχ βρε παιδιά,, όλα όσα ήξερα για τις δημοτικές εκλογές στην πόλη μας πήγαν περίπατο… έφυγαν… Και ήρθαν οι καυγάδες οι κομματικοί,, πάει η γαλήνη της πόλης μας πάνε….. Πολλά άλλαξαν και τόσο γρήγορα που δεν τα κατάπινες σου στέκονταν στο στομάχι…
Και αυτά που ήξερα ανατράπηκαν. Μια ωραία χρονιά στην Ελλάδα μας, στις Δημοτικές εκλογές, έγινε κάτι παράξενο..
Ξαφνικά όλοι θα πηγαίναμε για να ψηφίσουμε Δήμαρχο στην Παραμυθιά.
-Μπαμπά μου, τι μας ήρθε και θα τρέχουμε για τον Δήμαρχο;
-Πρέπει όλοι να πάμε να ενισχύσουμε τον…
-Να πάνε μπαμπάκα μου, εσύ κι εγώ θα μείνουμε εδώ είσαι άρρωστος και δεν θυσιάζω τον πατέρα μου για κανέναν…
Και βλέπω τον πατέρα μου να με επιτιμά, διότι η αποχή από τις όποιες εκλογές αλλοιώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα και μπορεί επειδή θα λείψω εγώ και κάποιοι άλλοι να βγει ακατάλληλος δήμαρχος…
– Βρε πατερούλη μου, αυτό γιατί δεν το κάναμε και παλιά;
– Αμμμμμμμμμ
Και πήγαμε όλοι μαζί, τρία Ι.Χ και ένα κλειστό φορτηγάκι με άδεια κανονικά από την Αστυνομία..
Όλοι οι δρόμοι ήταν γαλαζιοπράσινοι.. Όλες οι κολώνες όλα τα τοιχία των δρόμων μέσα στην γαλαζοπράσινη μουτζούρα…
Μόλις μας είδαν οι δικοί μας, χαρές και πανηγύρια, ήρθαν ήρθαν οι Παυλαίοι, ε. ε ε. ε. ένας λείπει από Θεσσαλονίκη θα έρθει με το λεωφορείο.
Και πράγμα περίεργο ο πατέρας μου που πέθανε μετά από λίγους μήνες, έγινε νέος, έγινε ξανά ο ενεργός πολίτης …
Μιλούσε στα σπίτια για την ανάγκη να βγει ο τάδε Δήμαρχος…
Φυσικά πιο χαρούμενη ήταν η γιαγιά μας, που τώρα θα πήγαινε να ψηφίσει με την νύφη της και δεν υπήρχε φόβος να την γελάσουν,,, αμ. πως…..
Γυρίσαμε όλα τα σπίτια και τα χωριά με ένα μότο να μην λείψει κανείς και να βγει ο δικός μας. Ο πατέρας μου είχε και πολλές συναντήσεις με τον πρώην Δήμαρχο, έναν πολύ καλό Παραμυθιώτη που μαζί κάνανε σχέδια που άλλα έγιναν πραγματικότητα κι άλλα όχι..
Ήρθαμε ξανά και πάλι μετά τον θάνατο του πατέρα μου στις Δημοτικές εκλογές και πάλι και πάλι. Έτσι και ΄γω το απολωλός, χαιρόμουνα που ήμουνα στην πόλη μας. Πριν τριάντα ίσως χρόνια είχαν έρθει και φίλοι από την Γερμανία, την Ελβετία και το Βέλγιο… Τότε νομίζω είχε βάλει για σύμβουλος και η Άννα του Λαμπρομίχου η νύφη. Το γένος Ντάνη.
Εδώ τον λόγο είχαν οι γυναίκες υποστήριζαν μια χαριτωμένη έξυπνη, εργατική, μορφωμένη, δυναμική γυναίκα την Άννα. Στην εκλογική μάχη, μπήκε και το φλυτζάνι…. δεν άφησε η μάνα μου καμιά γυναίκα που να μην της το πει. Α χα και το ήξερε καλά το φλυτζάνι η Βιργινία. Στα μάτια σε κοίταζε και ήξερε την ζωή σου. Ύστερα τι ήταν η Παραμυθιά το Λονδίνο! Εδώ τα νέα φουσκωμένα έτρεχαν.
Αυτά…
Μια φορά κι έναν καιρό που ήταν όλα πιο καθαρά που δεν είχαμε κρίση και η κρίση μας ήταν
-ο Δικός μου..
-ο Δικός μου..
Να μου κάνεις αυτό,, να σε ψηφίσω… αδέρφια ξεχάσαμε τι σημαίνει εκλογές και τι συμφέροντα υπάρχουν. Και τώρα μέσα στους ανάξιους που μας κυβερνούν ξεπηδάν κάθε είδους ραδικοβλάσταρο που πιστεύει πως μπορεί να διοικήσει; έστω κι αν δεν μπορεί να χωρίσει δυο γομαριών άχυρα…
Καλή επιτυχία στους ικανότερους. Ας ξεχάσουμε τα κόμματα.
Η πατρίδα χρειάζεται ανθρώπους με απέραντη γνώση των προβλημάτων και ικανότητα να εκφράζουν σωστά σε κάθε Ευρωπαϊκή υπηρεσία τα θέματα και σε δυο γλώσσες εκτός από την Ελληνική κι όταν λέω γλώσσες να τις μιλούν και να τις γράφουν άριστα…Μόνο έτσι θα μπορούν να δίνουν αγώνες και να τους κερδίζουν
H Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά, είναι συγγραφέας, ποιήτρια, βραβευμένο μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Διεθνoύς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Join the Conversation