Μπέζας | Οι θέσεις του ΠτΔ για το “τσάμικο” θα πρέπει να αποτελούν κόκκινη γραμμή για την ελληνική διπλωματία.

Η εκστρατεία μας για την ανάδειξη του «τσάμικου ζητήματος» βρίσκει ανταπόκριση

«Προκαλεί ιδιαίτερη ικανοποίηση το γεγονός ότι η εκστρατεία μας για την ανάδειξη του λεγόμενου «τσάμικου ζητήματος» και των ανυπόστατων και ανιστόρητων διεκδικήσεων των Αλβανών τσάμηδων, βρίσκει θερμό συμπαραστάτη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο.

Ο κ. Παυλόπουλος, τον οποίο έχω ενημερώσει προσωπικά για το ζήτημα και την ίδρυση Συλλόγου Απογόνων Θυμάτων των Τσάμηδων, με συνεχείς αναφορές του, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σχετικά με τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα προς την Αλβανία για το σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας και αποκρούει τεκμηριωμένα τις διεκδικήσεις της τσάμικης προπαγάνδας.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι στο φετινό του μήνυμα (24/3/2019) για την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου 1821, αναφέρει συγκεκριμένα:

«Ως προς την γείτονα Αλβανία, δεν είμαστε αντίθετοι στην ευρωπαϊκή της προοπτική. Πλην όμως αυτό έχει ως αυτονόητη προϋπόθεση τον πλήρη και ειλικρινή σεβασμό του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, άρα τον σεβασμό του Κράτους Δικαίου και όλων των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Επομένως, συμπεριφορές όπως αυτές έναντι της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, οι οποίες υποτιμούν βάναυσα την αξία της Ανθρώπινης Ζωής ή προσβάλλουν απροκαλύπτως Θεμελιώδη Δικαιώματα π.χ. το Δικαίωμα στην Ιδιοκτησία, συνιστούν ανυπέρβλητο εμπόδιο για την απρόσκοπτη ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας. Όπως αντίστοιχο εμπόδιο συνιστά η κάθε μορφής διεκδίκηση εντελώς ανυπόστατων δήθεν «δικαιωμάτων» των Αλβανών τσάμηδων, αδίστακτων συνεργατών των ναζί, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικώς».

Οι θέσεις αυτές του Προέδρου της Δημοκρατίας θα πρέπει να αποτελούν «κόκκινη γραμμή» για την ελληνική διπλωματία. Λάθη που έγιναν στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα, στο πλαίσιο της υποτιθέμενης ομαλοποίησης των διμερών μας σχέσεων με άλλες χώρες, δεν πρέπει να επαναληφθούν.

Αποτελούν εθνικές υποχωρήσεις που τις εκμεταλλεύεται η άλλη πλευρά ή τρίτες χώρες, για την εξυπηρέτηση στρατηγικών τους συμφερόντων στην περιοχή. Όταν υποχωρείς συνεχώς, η κατάληξη είναι ο οδυνηρός συμβιβασμός ή η ανοικτή σύγκρουση. Το πάθημα- μάθημά μας στο «Κυπριακό» και το «Σκοπιανό» δεν πρέπει να τριτώσει… και στην περίπτωση της Αλβανίας».