Τα τελευταία τουλάχιστον 15 χρόνια, για λόγους άσκησης, καλύτερης υγείας, προσωπικής ευχαρίστησης και ψυχαγωγίας, συνηθίζω να περπατάω σε κεντρικούς αλλά και απομακρυσμένους δρόμους σε ακτίνα 10 χλμ από την Παραμυθιά.
Αρκετές φορές κατά την κυνηγετική περίοδο, περπατώντας κυρίως τις απογευματινές ώρες στο δρόμο που συνδέει την Τ. Κ. Καριωτίου με τη Χρυσαυγή (Βέλλιανη), χαρακτηρισμένη ως περιπατητική διαδρομή, αλλά και στο συνοικισμό Αγίου Δονάτου (Σιαμέτια), αισθάνομαι πως βρίσκομαι σε εμπόλεμη ζώνη της Συρίας ή του Αφγανιστάν, αφού ακροβολισμένοι κυνηγοί με στολές παραλλαγής στις άκρες των δρόμων, κρυμμένοι πίσω από δέντρα και μέσα σε αγροκτήματα, πυροβολούν αδιακρίτως όποια πουλιά (κοτσύφια, τσίχλες, μπεκάτσες κ.α.) πετάνε ή κινούνται στον περιβάλλοντα χώρο.
Απ’ όσο γνωρίζω, το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται μόνο στις παραπάνω περιοχές, αλλά παρατηρείται σχεδόν σε ολόκληρη τη διοικητική περιφέρεια του Δήμου Σουλίου.
Σπανιότερα και τις πρωινές ώρες συναντώ οπλισμένους σαν αστακούς κυνηγούς που έχουν στήσει καρτέρια σε περάσματα των κεντρικών δρόμων, περιμένοντας με τα κυνηγόσκυλά τους θηράματα, κυρίως αγριόχοιρους.
Προβληματίζομαι μήπως αυτό γίνεται για το καλό μου ώστε να αποκτήσει το περπάτημά μου περισσότερο ενδιαφέρον, αφού λόγω του κινδύνου η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη, οι αισθήσεις μου βρίσκονται διαρκώς σε συναγερμό και εγώ ο ίδιος σε εγρήγορση.
Οι συνεχείς και συχνά ανώφελοι πυροβολισμοί κοντά στους οριοθετημένους οικισμούς, εκτός από την όχληση που επιφέρουν στους κατοίκους, αποτελούν μεγάλο κίνδυνο και για τη σωματική ακεραιότητα των πολλών περιπατητών που βρίσκονται ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά και κυνηγόσκυλα και δεν ξέρουν πώς να προφυλαχτούν, ή από πού θα τους έλθει καμία αδέσποτη. Επιπλέον, η καταστροφή και ο αφανισμός που συντελείται στα φτερωτά θηράματα είναι ανυπολόγιστη.
Εκτιμώ ότι ο πληθυσμός, εάν δεν απαγορευτεί ή μειωθεί το κυνήγι τους, είναι αδύνατον να επανέλθει στα επίπεδα της προ δεκαπενταετίας εποχής. Εάν δεν υπάρξουν περιορισμοί και αυστηρός έλεγχος, σε λίγα χρόνια το κελάηδημα και πέταγμα των πουλιών θα αποτελεί για όλους μία μακρινή και ευχάριστη ανάμνηση. Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι το τελευταίο διάστημα, όλως τυχαίως ; κάποιες από τις απαγορευτικές πινακίδες έχουν χρησιμοποιηθεί ως στόχοι σκοποβολής, ενώ μερικές έχουν αφαιρεθεί .
Οι ευσυνείδητοι ; αυτοί κυνηγοί, κατά κύριο λόγο υπήκοοι άλλων χωρών, φεύγοντας ως ένδειξη καλής θέλησης και ευγνωμοσύνης για τη φιλοξενία και διασκέδαση που απλόχερα τους παρέχουμε, μας αφήνουν για ενθύμιο σκουπίδια από πλαστικές σακούλες, χρησιμοποιημένα πλαστικά φυσίγγια και μεταλλικούς κάλυκες.
Έτσι δεν τους ξεχνάμε και την καλοκαιρινή περίοδο που δεν επιτρέπετε το κυνήγι.
Αντίθετα, θα πρέπει και να τους ευχαριστήσουμε για το γεγονός ότι, εκτός από την οικολογική καταστροφή που επιφέρουν στα θηράματα, ομορφαίνουν και στολίζουν το φυσικό μας περιβάλλον με διασκορπισμένα πολύχρωμα πλαστικά, χρησιμοποιημένες βολίδες, φυσίγγια – κάλυκες και μεταλλικά καψύλλια που ευτυχώς με φυσικό τρόπο θα αποσυντεθούν και θα αφομοιωθούν από αυτό σε πολλές δεκαετίες!!!!!!!
Θλίβομαι όταν διαπιστώνω ότι μη Έλληνες υπήκοοι (ως επί το πλείστον Ιταλοί κυνηγοί, που σαν πολεμικές ορδές εφορμούν και πυροβολούν αδιακρίτως όποιο φτερωτό θήραμα πετάει ή κινείται ), μας αντιμετωπίζουν σαν τριτοκοσμική χώρα, ξέφραγο αμπέλι και μη ευνομούμενη πολιτεία.– Αλήθεια τους επιτρέπεται να κάνουν τα ίδια και στη χώρα τους, ή λειτουργούν μέσα σε αυστηρά πλαίσια και συμπεριφορές ;
– Αναρωτιέμαι, κανείς από τους αρμόδιους φορείς, αρχές, υπηρεσίες και συλλόγους δεν έχει αντιληφθεί το γεγονός για να λάβει τα απαραίτητα προστατευτικά μέτρα και κυρώσεις, ή τουλάχιστον να κάνει τις στοιχειώδεις συστάσεις ώστε να είναι πιο προσεκτικοί ;
– Οι κομάντος κυνηγοί ακολουθούν όσα επιβάλλονται από τα ισχύοντα Ν. Δ. και Υπουργικές Αποφάσεις «περί θήρας» ;
– Κυνηγούν εκτός των οριοθετημένων περιοχών και σε μικρότερες του επιτρεπόμενου ορίου αποστάσεις από οικισμούς, μεμονωμένα σπίτια, αρχαιολογικούς χώρους ή περιφραγμένες ιδιοκτησίες, αγροκτήματα και καλλιεργήσιμες εκτάσεις χωρίς την άδεια των ιδιοκτητών ;
– Η δραστηριότητα αυτή γίνεται κατά τις επιτρεπόμενες ώρες ;
– Μήπως χρησιμοποιούνται ομοιώματα, παγίδες, ελκυστικά φώτα, ηχοπαραγωγικές συσκευές που μιμούνται φωνές πουλιών και άλλα μέσα για προσέλκυση φτερωτών θηραμάτων ;
– Κατά την κυνηγετική τους δραστηριότητα τηρούν τους σχετικούς όρους αειφορίας και δικαίου ;
– Για όλα αυτά εμείς πως ενεργούμε ;
– Είναι λογικό για μικροσυμφέροντα ολίγων συμπολιτών μας που έχουν οικονομικό όφελος από τους κυνηγούς ( καταλύματα, χώροι εστίασης, καθώς και συνοδοί ιχνηλάτες, κ.λ.π. ιδιώτες ) οι υπόλοιποι να πρέπει να ανεχόμαστε αυτή την απαράδεκτη και προφανώς επικίνδυνη κατάσταση ;
– Οι Τοπικές Κοινότητες και η Δ. Κ. Παραμυθιάς, όπως τους παρέχεται η δυνατότητα, προτίθενται να διατυπώσουν αιτιολογημένη γνώμη – πρόταση προς το αρμόδιο Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο για προφανείς λόγους δημοσίου συμφέροντος, προστασίας των θηραμάτων και του φυσικού περιβάλλοντος και των πολιτών, με απόφασή του να εισηγηθεί στη Διεύθυνση Δασών Θεσπρωτίας την περαιτέρω απαγόρευση κυνηγίου σε περιοχές που βρίσκονται κοντά σε οικισμούς, μεμονωμένες κατοικίες, και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις ;
Για όλους τους παραπάνω λόγους, κατ’ αρχήν θα ήθελα να τοποθετηθούν δημόσια (μέσω του site Paramythia-online), όσοι είναι υπεύθυνοι για τον ορθό έλεγχο και διαχείριση της κυνηγετικής δραστηριότητας, ή στα όριά τους αυτή ασκείται, που είναι οι εξής :
Η Διεύθυνση Δασών Θεσπρωτίας, οι αρμόδιοι θηροφύλακες, οι κατά περίπτωση κυνηγετικός και περιβαλλοντολογικός σύλλογος Παραμυθιάς, το Α. Τ. Παραμυθιάς, ο Πρόεδρος της Δ. Κ. Παραμυθιάς, οι Πρόεδροι και Εκπρόσωποι των εμπλεκομένων Τοπικών Κοινοτήτων και η δημοτική αρχή.
Κλείνοντας να καταστήσω σαφές και να ξεκαθαρίσω ότι, προσωπικά δεν είμαι κατά του κυνηγιού, δεν έχω καμία εμπάθεια προς τους κυνηγούς, ούτε προσωπικές διαφορές με κανέναν, αρκεί ή δραστηριότητα και ευχαρίστησή τους να πραγματοποιείται μέσα στα πλαίσια, σκοπούς και περιορισμούς που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις «περί θήρας».
Θεωρώ πως επιπλέον μέλημα, κίνητρο και συμβολή των Ελλήνων κυνηγών θα πρέπει να είναι και η προστασία και διατήρηση της βιοποικιλότητας στη χώρα μας. Σε καμία περίπτωση το κυνήγι θηραμάτων δεν πρέπει να έχει ως στόχο το οικονομικό όφελος. Περιμένω τις δημόσιες απαντήσεις – τοποθετήσεις, ώστε να επανέλθω.
Ευχαριστώ το site Paramythia-online για τη φιλοξενία και προβολή των απόψεών μου. Κάθε καλόπιστη κριτική, σχόλιο, παρατήρηση ή συμπλήρωση είναι αποδεκτή και ευχαρίστως θα τη λάβω υπόψη μου.
Παραμυθιά, 6 Φεβρουαρίου 2018
Σταύρος Κ. Ντρίτσοςκάτοικος Παραμυθιάς
Join the Conversation