Γρηγόριος Μάρκου
Λόγω ηλικίας και μετά από δεκαετίες στενής παρακολούθησης των πολιτικών εξελίξεων της χώρας, έχω καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα.
Μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, η χώρα οπισθοδρόμησε στην εποχή του Τρικούπη και ακόμα χειρότερα.
Οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν στην βουλή, χαρακτηρίζονται από έλλειψη οράματος και είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλο. Οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή, έφεραν δυστυχία και μιζέρια στον λαό, διέλυσαν τον οικογενειακό ιστό, οδήγησαν κόσμο στην αυτοκτονία. Και ολα αυτά σε έναν λαό που βρίσκεται εδώ και χρονιά στα όρια του. Είμαστε υποθηκευμένοι για τουλάχιστον 30 χρόνια. Αλίμονο μας…
Όσοι κυβέρνησαν μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, αποδείχτηκαν άσχετοι. Θέλανε Ολυμπιακούς Αγώνες, έπεσαν με τα μούτρα στο φαΐ σαν τα κοράκια στο ψοφίμι, ντόπιοι και ξένοι διέλυσαν την οικονομία και κατάντησαν την Ελλάδα ζητιάνα και αδύναμη, με τα κοπρόσκυλα του γείτονες να μας απειλούν.
Την χώρα μας, την παράδωσαν καθαρή και ελεύθερη οι ήρωες του 21 και του 40, ενώ εμείς τι κάνουμε; Τίποτα…
Γιαυτό χρειαζόμαστε ένα πολίτικο ηγέτη με πυγμή, δημοκράτη που να μπορεί να κρατήσει τα ηνία της χώρας και έτσι ίσως να μπορέσουμε να γλυτώσουμε από τους άσχετους.
Ο εθνάρχης Βενιζέλος και ο γέρος της Δημοκρατίας γλίτωσαν την χώρα από τον κομουνισμό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που η Φρειδερίκη τον έστειλε επί 7 χρόνια στην Γαλλία και τον απειλούσε με δολοφονία, και τέλος ο Ανδρέας με το τεράστιο έργο του (Ε.Σ.Υ, κέντρα υγείας, αναγνώριση εθνικής αντίστασης, ασφάλιση και σύνταξη στους αγρότες, ελευθερία λόγου, κατάργηση των ρουφιάνων, στρατιωτική ενδυνάμωση της χώρας κ.α).
Όλοι αυτοί άφησαν τεράστιο έργο με μικρότερες δαπάνες, ενώ σήμερα τα πολιτικά κουτάβια βαδίζουν σε αχαρτογράφητα μονοπάτια.
Ζητείται ελπίς και ηγέτης….
Join the Conversation