Χρονια σας πολλά για την ημέρα της Εορτής του Προστάτη μας, Αγίου Δονάτου.
Στη Θεσπρωτία πολλά αγόρια φέρουν το όνομα Δονάτος. Τιμούν τον πολιούχο της πόλης μας το θαυματουργό Άγιο Δονάτο.
Μια φορά κι έναν καιρό λέει η ιστορία μας, ήταν μια πολύ πλούσια χώρα κοντά στον Αχέροντα ποταμό. Στις πηγές του ποταμού ήρθε και έκατσε ένας δράκος τρομερός. Το σώμα του ήταν γεμάτο λέπια μεγάλα και σκληρά, τα νύχια του μπορούσαν να ξεσχίσουν ένα βουβάλι και είχε το ποτάμι βουβάλια, και οι φλόγες που πέταγε από τα ρουθούνια του έκαιγαν ότι έβρισκαν στο πέρασμα τους.
Πολλά παλικάρια πήγαν να σκοτώσουν το Δράκο μα έχασαν τη ζωή τους. Ακόμα και όταν πήγαν δυο και τρία μαζί ο Δράκος τα κατασπάραξε. Ανίκητος ο Δράκος. Μόλις τον πλησίαζαν, ο Δράκος τα έκαιγε με τις φωτιές και τα έκανε μια μπουκιά.
Ο Δράκος έβγαζε και ένα πράσινο δηλητήριο από το στόμα του και τα ρουθούνια του. Με αυτό δηλητηρίαζε ότι έβρισκε μπροστά του μα προ παντός το νερό. Αυτός ο τρομερός δράκος έτρωγε όποιον τολμούσε να πλησιάσει στις πηγές. Έριχνε δε τόσο δηλητήριο κάθε μέρα στο ποτάμι που όποιος έπινε νερό αρρώσταινε και πέθαινε.
Οι κάτοικοι τον παρακάλεσαν να αφήσει το νερό να πίνουν. Ζήτησε τότε από τους κατοίκους να του δίνουν μια κοπέλα κάθε χρόνο για να μην δηλητηριάζει το νερό. Έτσι κάθε χρόνο του πήγαιναν μια κοπέλα την έδεναν σε ένα δένδρο, έξω από την πηγή και ο Δράκος έβγαινε και την έτρωγε με την ησυχία του.
Πολλές φορές προσπάθησαν να τον σκοτώσουν. Έβαλαν παγίδες, έριχναν με δύναμη πέτρες μέσα στη φωλιά του και το μόνο που κατάφερναν ήταν να τον θυμώνουν ακόμα πιο πολύ. Ήρθε και η σειρά να δώσει την κόρη του και ο Άρχοντας του τόπου. Με βαριά καρδιά ο άρχοντας έδωσε την κόρη του και στάθηκαν μακριά να κοιτάν. Ο άρχοντας και η αρχόντισσα κοίταγαν τη μοναχοκόρη τους, ήξεραν πως δεν θα την ξαναδούν. Έκλαιγαν ασταμάτητα. Ποιος θα μπορούσε να πάει να τη σώσει. Ήταν όμορφη σαν νεράιδα. Κανένας νέος δεν τόλμησε να πλησιάσει. Όλοι γνώριζαν πως αν πλησιάσουν ο δράκος θα τους κάνει μια μπουκιά.
Από μακριά φάνηκε να έρχεται ένας γέροντας. Πλησίασε τον κόσμο και ρώτησε τη συμβαίνει; Του μίλησε ο άρχοντας για το δράμα του τόπου τους. Έδειξε την κόρη του και είπε αχ γέροντα είναι η σειρά της κόρης μου φέτος. Ο γέρος τους είπε, είστε Χριστιανοί, προσευχήθηκε. Έπειτα πλησίασε και είπε στο κορίτσι μη φοβάσαι δεν θα μπορέσει να σε φάει ο Δράκος. Φεύγα παππού θα σε φάει και σένα του είπε η καλόκαρδη κόρη φύγε παππού. Φεύγει ο γέροντας και κρύφτηκε πίσω από το δένδρο που ήταν δεμένη η κοπέλα.
Σε λίγη ώρα το βουνό τραντάχτικε, φωτιές βγήκαν από την πηγή, και το φοβερό θεριό έβγαλε το τρομερό κεφάλι του και με φωτιές που έβγαζε από τη μύτη του έκαιγε τα πάντα. Ποιος να τολμήσει να πλησιάσει το τρομερό τέρας. Οι γονείς της κοπέλας έβαλαν τα κλάματα και όλοι παρακαλούσαν το Θεό να σωθεί η αρχοντοπούλα τους, που ήταν πολύ καλή και όμορφη κοπέλα.
Εκείνη τη στιγμή φάνηκε πίσω από το βράχο ένας καβαλάρης σε ένα άσπρο άλογο. Το θεριό θυμωμένο πετάχτηκε πάνω του. Τότε ο καβαλάρης έδωσε μια στο θεριό με το σπαθί του και κείνο προσπαθούσε να ξεφύγει από το φοβερό χτύπημα που το κράταγε με δύναμη κάτω. Το θεριό χτυπήθηκε και με την ουρά του προσπαθούσε να χτυπήσει το άλογο, προσπάθησε, μα ο καβαλάρης το ξαναχτύπησε.
Το θεριό έβαλε όλες του τις δυνάμεις να χτυπήσει τον καβαλάρη. Μάταια. Μετά από κάμποση ώρα ο δράκος έμεινε ακίνητος ο τόπος είχε γεμίσει πράσινο δηλητήριο από αυτό που δηλητηρίαζε τον τόπο και το νερό. Ο καβαλάρης κατέβηκε πήρε το κορίτσι αφού το έλυσε και το πήγε στους γονείς της.
Τι δώρα θέλεις να σου κάνουμε είπε ο άρχοντας και η γυναίκα του. Ότι θες η μοναχοκόρη μας αξίζει όλα όσα έχουμε. Ζήστε με ειρήνη, είπε ο καβαλάρης και έφυγε σαν αστραπή.
Κατάλαβαν όλοι τότε, πως ήταν Άγιος που τον είχε στείλει ο Θεός να σώσει τον τόπο. Να σώσει τους πιστούς του.
Περίληψη από το βιβλίο του Βασίλη Π. Παυλίδη παραμύθια του τόπου μου.
Τι έγινε ακριβώς. Η πλούσια περιοχή του Φαναρίου, λόγο των πολλών ελών είχε πολλά κουνούπια και ο κόσμος πέθαινε από την Ελονοσία. Πίστευαν τότε οι κάτοικοι πως πεθαίνουν από το δηλητήριο που έριχνε ο δράκος που κρύβουνταν μέσα στη σπηλιά που ήταν και η πηγή του νερού. Όταν έβγαινε το νερό έβγαινε με πολύ βουή.
Ο Δεσπότης μας της τότε εποχής, ο Άγιος Δονάτος, είπε στους κατοίκους πως θα σκοτώσει το δράκο πρέπει όμως να λιγοστέψει το νερό του ποταμού. Έβαλε τους κατοίκους να κάνουν κανάλια, και κείνος πήγε στις πηγές και προσεύχονταν για τη σωτηρία του λαού του, έτσι ο ποταμός δεν πλυμμήριζε, η ελονοσία λιγόστεψε και οι κάτοικοι ζούσαν καλύτερα.
Ένα από τα θαύματα του Αγίου Δονάτου είναι η ανάσταση της κόρης του άρχοντα κατά την Βα οικουμενική σύνοδο στην οποία έλαβε μέρος.
Το έργο, το αντιπλυμμηρικό έγινε με την αμοιβή του Δεσπότη μας του Αγίου Δονάτου Ευροίας. Ο Άγιος Δονάτος έζησε λιτά και ήταν παράδειγμα αγαθού αρχιερέως.
*H Αλεξάνδρα Παυλίδου Θωμά, είναι συγγραφέας, ποιήτρια, βραβευμένο μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Διεθνoύς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Join the Conversation