Μαρία Πατσιούρα
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες στην Παραμυθιά εκδήλωση για τα δηλητηριασμένα δολώματα από τον Δήμο Σουλίου και την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
Εισηγητές στην εκδήλωση ήταν ο κ. Παπαϊωάννου Χαρητάκης Βιολόγος /ΕΟΕ και ο Κ.Βαβύλης Δήμήτρης Βιολόγος και Οδηγός σκύλου ανίχνευσης δηλητηριασμένων δολωμάτων /ΕΟΕ.
Παρουσίασαν τη δράση τους τα τελευταία χρόνια και τη μάχη που δίνουν οι ίδιοι και ο ειδικά εκπαιδευμένος σκύλος τους ο “Cookie” για την έγκαιρη εύρεση δηλητηριασμένων δολωμάτων και την ασφαλή απομάκρυνση τους από το πεδίο δράσης άγριων ή οικόσιτων ζώων ενώ συντονίστρια της εκδήλωσης ήταν η γεωπόνος Πατσιούρα Μαρία.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η αντιδήμαρχος αγροτικής ανάπτυξης, εμπορίου, κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης κ.Ντούκα Βασιλική, ο πρόεδρος του Κυνηγετικού συλλόγου Παραμυθιάς κ.Παπαχρήστου Σπύρος, ο πρόεδρος του Περιβαλλοντολογικού συλλόγου Παραμυθιάς κ.Γαρίδης Βασίλειος, ο δημοτικός σύμβουλος κ.Φράγγος Θωμάς, ο διευθυντής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Θεσπρωτίας κ.Πατσιούρας Θεόδωρος και πλήθος κόσμου.
Εν ολίγοις.. Η παρουσία του Ασπροπάρη στους λόφους, τους μικρούς κάμπους, τις χαράδρες, ακόμα και μέσα ή γύρω από τα χωριά σε πολλά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας ήταν πολύ διαδεδομένη έως σχετικά πρόσφατα..Στη δεκαετία του ’80 ο συνολικός αναπαραγόμενος πληθυσμός του είδους έφτανε τα 200-250 ζευγάρια με μεγαλύτερη συγκέντρωση στην περιοχή των Μετεώρων. Δύο δεκαετίες αργότερα, ο Ασπροπάρης δεν αριθμούσε περισσότερα από 30-50 ζευγάρια σε πανελλαδικό επίπεδο, ενώ σήμερα ο συνολικός αναπαραγωγικός πληθυσμός του είδους δεν ξεπερνά τα 10 ζευγάρια σε όλη την Ελλάδα.Η μεγαλύτερη απειλή για τον Ασπροπάρη, καθώς και για όλα τα είδη πουλιών που τρέφονται με κουφάρια ή υπολείμματα νεκρών ζώων, είναι η τοποθέτηση και διασπορά δηλητηριασμένων δολωμάτων τα οποία καταναλώνονται από τον Ασπροπάρη και τους υπόλοιπους γύπες, αποτελώντας έτσι την κυριότερη αιτία θνησιμότητας τους.
Η τοποθέτηση δηλητηριασμένων δολωμάτων είναι παλιά πρακτική που αποτελεί απειλή για όλα τα σαρκοφάγα ζώα καθώς δεν είναι επιλεκτική. Αυτό σημαίνει ότι το δηλητηριασμένο δόλωμα θα καταναλωθεί από οποιοδήποτε είδος ζώου που θα τύχει να περάσει από το σημείο όπου αυτό έχει τοποθετηθεί και το οποίο δόλωμα θα εκληφθεί από το ανυποψίαστο άγριο ή ήμερο ζώο ως τροφή. Αντίστοιχα, η τοξική επίδραση του δηλητηρίου στον κάθε οργανισμό δεν είναι και αυτή επιλεκτική, πράγμα που απλά σημαίνει ότι όποιος κι αν είναι αυτός που θα καταναλώσει το δηλητήριο…απλά πεθαίνει.
Ως εκ τούτου, μια πληθώρα από θηλαστικά όπως η αρκούδα, ο λύκος, η αλεπού, ο σκαντζόχοιρος, τα αρπακτικά πουλιά και διάφορα άλλα μικρά ζώα , όπως οι χελώνες, ακόμα και οι φρύνοι, μπορούν να πέσουν ανυποψίαστα θύματα των παράνομων δηλητηριασμένων δολωμάτων.Σε αυτά περιλαμβάνονται πολλά προστατευόμενα είδη πανίαδας που βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης, ανάμεσα στα οποία και ο Ασπροπάρης, γνωστός τοπικά ως Κουκάλογο ή Τυροκόμος.
Οι επιπτώσεις από το δηλητηριασμένο δόλωμα δεν σταματούν στο πρώτο ανυποψίαστο θύμα…Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το δόλωμα που απομένει θα καταναλωθεί και από άλλο ζώο του ίδιου ή άλλου είδους το οποίο απλά..θα κάνει το λάθος να περάσει από εκεί και επίσης το ήδη δηλητηριασμένο θύμα θα καταναλωθεί από ένα άλλο ζώο, το οποίο με τη σειρά του θα πεθάνει για να φαγωθεί και αυτό από άλλο και ούτω καθ’εξής.Με αυτόν τον τρόπο τελικά δημιουργείται μια «αλυσίδα θανάτου» με ενδιάμεσους κρίκους όχι ζωντανά αλλά νεκρά ζώα.Ωστόσο , δεν είναι μόνο τα άγρια ζώα που πέφτουν θύματα των δηλητηριασμένων δολωμάτων.
Με τη ίδια ευκολία μπορεί να χάσει το τσοπανόσκυλο του ένας κτηνοτρόφος ή ένας κυνηγός το κυνηγόσκυλο του ή ένας ιδιοκτήτης κατοικίδιου τη γάτα ή τον σκύλο του απλά κάνοντας μια βόλτα στο δάσος ή ακόμα και μέσα στην πόλη ή στο χωριό του. Τελικά ,το δηλητηριασμένο δόλωμα αποτελεί μια θανάσιμη απειλή για την ανθρώπινη υγεία, αφού δεν αποκλείεται να βρεθεί από ένα μικρό παιδί ή πολύ πιθανό το νεκρό ζώο να πέσει στο νερό και έτσι να μολύνει το ποτάμι, τη λίμνη ή ακόμα και την πηγή από την οποία πίνουμε νερό..
Σαν επίλογος.. Ο κίνδυνος της εξαφάνισης του Ασπροπάρη από την ελληνική ύπαιθρο επισφραγίζει την ολοένα και πιο γρήγορη μείωση της βιοποικιλότητας της χώρας μας. Αν «ένα ακόμη» είδος πανίδας εξαφανιστεί έτσι σιωπηλά και αθόρυβα από την ελληνική ύπαιθρο, ένα ακόμη σημάδι του πολιτισμού και της παράδοσης μας θα έχει χαθεί για πάντα..και τελικά θα μείνει τι; Μόνο ο άνθρωπος που θα διηγείται στα παιδιά του φανταστικές ιστορίες για Ασπροπάρηδες , αετούς, γύπες και άλλα μυθικά όντα του παρελθόντος…
Join the Conversation