– Πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας συμβαίνει να θεωρεί η κυβέρνηση υπονομευτή της πολιτικής της τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και να προκαλεί πόλεμο επειδή δεν της αρέσουν τα στοιχεία της έκθεσής του…– Πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας αγνοούνται τα δικαιώματα των φορολογούμενων να ενημερωθούν επισήμως από την Βουλή για το μέλλον της οικονομίας τους με βάση τα επίσημα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας επειδή το καθεστώς κρίνει ότι έκθεση της Τράπεζας πρέπει να λογοκριθεί.
– Πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας συμβαίνει να χρωστάμε ως λαός 270 δισ. ευρώ και περίπου άλλα τόσα ως Τράπεζες, να μας έχουν κουρέψει χρέος και επειδή οι δανειστές ζητάνε εγγυήσεις για τα λεφτά τους να τους καθυβρίζουμε και να τους λοιδορούμε ως εχθρούς όχι μόνο της χώρας αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης.
– Πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας υπάρχει τόσο μεγάλη απομόνωση όχι μόνο από την ευρωπαϊκή οικογένεια, στην οποία ανήκουμε, αλλά και από όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
– Πρώτη φορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση συμβαίνει κράτος-μέλος να επιδιώκει την έξοδό του για να αποφύγει τις υποχρεώσεις του προς την Κοινότητα και την Ευρώπη όταν έξω από την Ε.Ε. περιμένουν με λαχτάρα να περάσουν το κατώφλι οι χώρες του πρώην ολοκληρωτισμού το καθεστώς των οποίων θέλει να επαναφέρει η Ελλάδα.
– Πρώτη φορά στην ιστορία της δημοκρατίας στην Ελλάδα καθυβρίζονται τα μέσα ενημέρωσης και όποιος τολμήσει να σχολιάσει το καθεστώς που αυτολογοκρίνεται… καθώς είναι χωρισμένο σε παρτίδες, πτέρυγες, συνιστώσες και ομάδες.
– Πρώτη φορά στην ιστορία της οικονομίας της Ελλάδας κανείς δεν γνωρίζει την προοπτική της ακόμη και σε απόσταση μηνών. Κανείς δεν γνωρίζει την τύχη της χώρας και την βούληση της κυβέρνησης στην οικονομία.
Ο πρωθυπουργός μιλάει για ανάπτυξη και ο υπουργός Οικονομικών για ρήξη με την ολιγαρχία και τον πλούτο. Ο αντιπρόεδρος επί των οικονομικών μιλάει για επενδύσεις και ο αρμόδιος για τις επενδύσεις υπουργός μόνο για κρατικές επενδύσεις με λεφτά όμως που δεν υπάρχουν. Μέσα δε σε όλο αυτό το απερίγραπτο σκηνικό ο πρωθυπουργός προτείνει το μεγάλο όχι προς τους δανειστές όταν η Ελλάδα βρίσκεται εντελώς αποκομμένη και αδύναμη να καλύψει στοιχειώδεις υποχρεώσεις προς τους πολίτες όπως θέσεις εργασίας, ασφάλιση, υγεία και παιδεία. Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36% οφείλεται στην πειθώ μέρους της κοινωνίας, κυρίως του πελατειακού κρατικοδίαιτου συμφύρματος του παλιού ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, πως η αντιμνημονιακή στρατηγική διαθέτει ρεαλιστική υπόσταση εντός του ευρώ αλλά και πως εν μέρει εγγυάται τα προνόμια εκτός ευρώ χωρίς τις μεταρρυθμίσεις…
Επιπλέον, αν υποθέσουμε πως καταφέρνει να χειραγωγήσει το πολιτικό του ακροατήριο, να αποδεχθεί μια συμφωνία και να περάσει το καλοκαίρι, από Σεπτέμβριο που θα ξεκινήσει η καταβολή των φόρων (παλιών και νέων) τα νοικοκυριά θα βρεθούν σε απόγνωση.Και η πολιτική -η αδιαμφισβήτητη πολιτική ηγεμονία αυτή τη στιγμή- λόγω έλλειψης αντιπάλου, θα γίνει σκόνη σε λίγες εβδομάδες, όπως έγινε του ΓΑΠ στην αρχή αυτής της κρίσης. Επενδύσεις που θα μειώσουν την ανεργία με μια κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν πρόκειται να γίνουν. Αντιθέτως μια είδηση για την οποία θα μπορούσε κάποιος να στοιχηματίσει είναι, πότε ο οικονομικός τύπος πολύ σύντομα θα έχει σαν βασικό θέμα τη μεγάλη φυγή και των λίγων μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν απομείνει στη χώρα. Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση βρίσκονται σε αδιέξοδο και στην περίπτωση της ρήξης και στην περίπτωση της συμφωνίας. Το μόνο ίσως πλεονέκτημα που του εξασφαλίζει η συμφωνία είναι πως οι ευθύνες της κακής διαχείρισης της κατάστασης θα είναι αποκλειστικά πολιτικές. Στην περίπτωση της ρήξης όμως μετά την κατάρρευση όσοι τον ζητωκραύγαζαν, ως είθισται με όσους ακολουθούν τα συγκυριακά ρεύματα εξουσίας, είναι πιθανό για ικανοποίηση να ζητούν ευθύνες και άλλες πέραν των πολιτικών…
Αυτή η εικόνα δεν μεταβάλλεται πλέον ούτε με συμφωνία με τους δανειστές, ούτε με εξάντληση της τετραετίας ούτε με περισσότερη ανοχή από τους πολίτες. Γιατί αυτό το περιβάλλον Βαβέλ, αλαλούμ, γραφικότητας, προχειρότητας και ασχετοσύνης δεν έχει να κάνει ούτε με την διαπραγμάτευση ούτε με το στρίμωγμα των δανειστών. Συνδέεται απόλυτα με την ανικανότητα του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα να μαζέψει από τα καφενεία και από τις γιάφκες τους συντρόφους του και να αποφασίσουν που θέλουν να πάνε την Ελλάδα γιατί μέχρι στιγμής άλλα θέλει και σκέπτεται ο Αλέξης και οι συν αυτώ κηπουροί του και άλλα θέλουν και σκέπτονται οι σύντροφοί του, οι συνιστώσες και τα γκρουπούσκουλά τους .
Ο κ. Τσίπρας οφείλει να αντιληφθεί ότι έχει εξ ολοκλήρου την ευθύνη εξευτελισμού της Ελλάδας στη διεθνή κοινή γνώμη μέσα από παγκοσμίως διαπιστωμένη ανικανότητα και ασχετοσύνη εκείνων που αποτέλεσαν, μέχρι στιγμής, την βιτρίνα της κυβέρνησής του. Και ότι με την αδιαφορία του να μεταβάλει το τραγικό δείγμα γραφής της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης και της πολιτικής και οικονομικής εξαθλίωσης που προκαλεί ως πρωθυπουργός μιας άθλιας ποιότητας σταλινιστών και λενινιστών επωμίζεται ιστορικές ευθύνες όμοιες με εκείνες των πολιτικών της μικρασιατικής καταστροφής.
Join the Conversation