Πανβαλκανικό το προσκύνημα στη Παναγία την Πλατανιώτισσα

Ένα μικρό εκκλησάκι, της Παναγίας της Πλατανιώτισσας στη Κρυσταλλοπηγή Παραμυθιάς, βρίσκεται μέσα στο κοίλωμα ενός υπεραιωνόβιου πλατάνου, λιγα μετρα απο την έξοδο Παραμυθιάς στην Εγνατία οδό. Το εκκλησάκι...

Ένα μικρό εκκλησάκι, της Παναγίας της Πλατανιώτισσας στη Κρυσταλλοπηγή Παραμυθιάς, βρίσκεται μέσα στο κοίλωμα ενός υπεραιωνόβιου πλατάνου, λιγα μετρα απο την έξοδο Παραμυθιάς στην Εγνατία οδό. Το εκκλησάκι εντός του πλατάνου δεν είναι παλαιό, ωστόσο το δένδρο είναι υπεραιωνόβιο.

Ο «πλάτανος του αράπη», όπως τον ονομάζουν οι κάτοικοι της περιοχής, είναι σημείο αναφοράς. Το δέντρο, που η ηλικία του δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί και ονομασία του, “του αράπη”, δεν μπορεί να αιτιολογηθεί, έχει και ιστορική αξία, αφού στην περίοδο του Β’ παγκοσμίου πολέμου ήταν το σημείο, όπου κάτοικοι της Κρυσταλλοπηγής (παλαιά Σέλλιανη) έστηναν ενέδρες σε Γερμανούς στρατιώτες.

Στη δεκαετία του 90 παραλίγο να καεί, όταν μετανάστες, θέλοντας να προστατευτούν από τη βροχή και το κρύο, κατέφυγαν σ’ αυτό και άναψαν φωτιά. Ο πλάτανος δεν κάηκε και ντόπιοι,με αφορμή αυτό το γεγονός, πήραν την απόφαση να φτιάξουν το εκκλησάκι. Κοντά σ’ ένα χώρο, όπου βρέθηκαν ίχνη από παλιότερο μοναστήρι της βυζαντινής περιόδου. Αυτό το ταπεινό εκκλησάκι, έφτασε να γίνει πανβαλκανικό προσκύνημα, αφού περνούν από κεί και Αλβανοί, Σέρβοι, Ρουμάνοι, Βούλγαροι και ανάβουν ένα κεράκι. Όλο και περισσότεροι βαλκάνιοι χριστιανοί ορθόδοξοι, κάνουν την προβλεπόμενη στάση τους στο ταξίδι από και προς το λιμάνι Ηγουμενίτσας.

Σκύβοντας κανείς, εισέρχεται στο εσωτερικό του, διαπιστώνοντας έκπληκτος, ότι υπάρχει, λόγω της φυσικής μορφολογίας, δομή κανονικού ναού, που ενισχύουν οι πολλές εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και αγίων. Μέσα σ’ αυτό το εκκλησάκι αντιλαμβάνεται κανείς, αν και στριμωγμένος, ότι υπάρχει και Εκείνος. Ο Χριστός. Όχι μόνο ως υπόδειγμα, αλλά και για να μας βοηθάει για την υπερπήδηση κάθε εμποδίου.

Και παίρνει το χαρούμενο μήνυμα: “Μεθ’ ημών ο Θεός”. Είναι κοντά μας. Είναι πάντα κοντά μας. Το ατύχημά μας είναι ότι λησμονούμε την παρήγορη αυτή πραγματικότητα. Αν κατορθώναμε, μέσα και σ’ αυτό το εκκλησάκι, να συνειδητοποιήσουμε την συνεχή παρουσία του Θεού, θα ήμασταν πολύ διαφορετικοί απ’ ό,τι είμαστε. Θα ήμασταν άνθρωποι ήρεμοι, ειρηνικοί, ισορροπημένοι, ευτυχισμένοι. Είναι άλλο εντελώς πράγμα να πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού και άλλο να αισθανόμαστε κοντά μας την παρουσία Του.Άλλο είναι να πιστεύουμε, πως υπάρχει Θεός και εντελώς άλλο είναι να αισθανόμαστε, ότι είναι “μεθ’ ημών ο Θεός”.

Η.Μ

In this article

Join the Conversation