Σύντροφοι και Συντρόφισσες,
Αυτή η Συνεδρίαση δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σε μια ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος. Χρειάζεται να εμβαθύνουμε.
− Να δούμε με γενναιότητα τις αιτίες και τους παράγοντες που προκάλεσαν αυτή την εκλογική κατάρρευση.
− Να δούμε τις αλλαγές στη δομή του κομματικού σκηνικού.
− Να βρούμε πως προσδιορίζουμε τη θέση μας σε σχέση με την Κυβέρνηση αλλά και σε σχέση με τον χώρο που θέλουμε να εκφράζουμε.
Το εκλογικό αποτέλεσμα για την Παράταξή μας είναι απογοητευτικό. Φαίνεται καθαρά το χάσμα που υπάρχει μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της κοινωνίας. Το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης το οποίο σήμερα έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων, ήταν ιδιαίτερα ελκυστικό για την υφαρπαγή της ψήφου.
− Τι κι αν σήμερα αντικαταστάθηκε με το πλήρως στρογγυλεμένο email Βαρουφάκη;
− Tι κι αν οι προεκλογικές δεσμεύσεις δεν ανταποκρίνονται στις μετεκλογικές επιλογές;
Όλη αυτή η αναντιστοιχία λόγων και πράξεων του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμη αγγίξει την κοινωνία. Μέσα από τον εθνολαϊκισμό και τον πατριωτικό λόγο, δαπανούν χρόνο και δυνάμεις για να βρουν το «εθνικό σχέδιο». Αυτό το σχέδιο που έλεγαν μέχρι χθες ότι το είχαν έτοιμο. Δυστυχώς, ο ορθός λόγος, ο ρεαλισμός έχει μπει στο περιθώριο. Κυριαρχεί το αίσθημα μιας «αντισυστημικής ελπίδας». Όλο αυτό όμως έχει κοντά πόδια. Η κατάσταση της χώρας είναι τόσο οριακή που αυτό το κλίμα μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ σε αυτούς που σήμερα το υπηρετούν. Ο κόσμος ζητά λύσεις στα προβλήματά του γρήγορα. Αν κάποιοι εδώ πιστεύουν ότι η παράταξη θα δικαιωθεί μόνο από αυτό γελιούνται. Αν δεν δείξουμε στην κοινωνία ότι αλλάξαμε θα στραφούν αλλού και όχι σε εμάς. Δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ έχει ταυτιστεί με το σύστημα. Η μεγάλη περίοδος της Παράταξης στην εξουσία σε συνδυασμό με πολιτικές που υιοθετήσαμε και δεν εξέφραζαν τη βάση μας, μας κόστισαν σε κοινωνικές δυνάμεις.
Είμαστε αδύναμοι να υπερασπιστούμε και τις μεταρρυθμίσεις που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια αλλά και τις σημαντικές επιτυχίες όπως ήταν το κούρεμα του χρέους, το πρωτογενές πλεόνασμα ή η συμφωνία του 2012. Δεν συνειδητοποιούν ότι η Κυβέρνηση ήταν απροετοίμαστη. Και δεν μας ακούει κανείς, γιατί δεν είμαστε αρεστοί. Οφείλουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Τα στελέχη της Παράταξης δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Η παρουσία των περισσοτέρων έχει συνδεθεί με το κράτος, με τη διαρκή παρουσία τους στη νομή της εξουσίας. Έχασε το ΠΑΣΟΚ την αξιοπιστία του. Πέρασε στους πολίτες ότι το πάθος για εξουσία είναι μεγαλύτερο από το πάθος για την υπέρβαση της κρίσης. Χάθηκε ο κινηματικός χαρακτήρας της Παράταξης.
Και αυτό το εκμεταλλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Παρουσιάστηκε ως ο κατ’ εξοχήν χώρος των μεγάλων αλλαγών, της ρήξης με τις παθογένειες και το κακό παρελθόν. Προεκλογικά με εύκολα λόγια έσκιζε το Μνημόνιο, διατεινόταν ότι θα το καταργήσει με ένα νόμο και σήμερα το ονομάζει πρόγραμμα γέφυρα. Αλλά ενώ παρουσιάζουμε την πιρουέτα δεν ακουγόμαστε. Δεν ακουγόμαστε γιατί δεν μπορούμε να δώσουμε ελπίδα και προοπτική. Δεν έχουμε σχέδιο για την πατρίδα. Δεν είδαμε ποτέ αυτό το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που τόσο πολλά ακούσαμε γι αυτό.
Δεν έχουμε να πούμε κάτι για το νέο παραγωγικό μοντέλο που χρειάζεται η χώρα.Γιατί να ψηφίσει ο κόσμος ΠΑΣΟΚ; Για κάτι που δεν καταλαβαίνει; Για το γεγονός ότι στηρίξαμε τη χώρα στα δύσκολα; Αφού μας θεωρούν κάτι φθαρμένο, κάτι που δεν μπορεί να παράξει λύσεις, κάτι ξεπερασμένο. Όλοι μας κοιτούν σαν κάτι το ανήθικο. Όλα αυτά καλούμαστε σήμερα να αποδεχθούμε με ψυχραιμία και με ένα σχέδιο να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε.
Σύντροφοι και Συντρόφισσες,
Θεωρώ ότι η εικόνα που έχουν οι πολίτες για το ΠΑΣΟΚ δεν θα αλλάξει μόνο αν αλλάξει η ηγεσία. Είναι λανθασμένη αυτή η ανάγνωση της κατάστασης. Η αναζήτηση ενός μεσσία, ενός νέου μεγάλου ηγέτη που θα εμπνεύσει τα πλήθη, ενός νέου Ανδρέα Παπανδρέου θα μας οδηγήσει στην αποτυχία. Η συλλογική ηγεσία είναι ο νέος δρόμος. Να επενδύσουμε και να βάλουμε ξανά τα θεμέλια της νέας παράταξης πάνω στον ορθό λόγο και την αλήθεια που είπαμε τα τελευταία δύσκολα χρόνια. Σήμερα μέσα σ’ αυτό το εύθραυστο πολιτικό κλίμα, υπάρχει μια ακτίνα φωτός.
Βρισκόμαστε στο τέλος του διχασμού Μνημόνιο- Αντιμνημόνιο. Αυτό το τέλος οφείλουμε να το αναδείξουμε με κάθε τρόπο. Διαφορετικά, όταν θα ματαιωθούν οι αυξημένες προσδοκίες από την Κυβέρνηση, θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη Χρυσή Αυγή.
Ας προχωρήσουμε λοιπόν μπροστά και με πυξίδα μας τον ρεαλισμό και το πάθος μας για αλλαγή να φτιάξουμε μια νέα δημοκρατική και προοδευτική συμμαχία με την κοινωνία. Θα χρειαστεί σκληρή δουλειά. Θα χρειαστεί να χωνευτούν οι αντιθέσεις μας σε μια δημιουργική σύνθεση. Θα χρειαστεί ορισμένοι να επανέλθουν στην πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσουν ότι οφείλουν στην Παράταξη να κάνουν ένα βήμα πίσω και να στηρίξουν τη νέα γενιά που πρέπει να βγει μπροστά. Δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι για να αλλάξει η σχέση μας με την κοινωνία, πρέπει να αποχωρήσει η παλιά γενιά και να έρθουμε εμείς οι νέοι. Ούτε η νεανική ζωντάνια, ούτε η όρεξη μπορούν να υποκαταστήσουν την εμπειρία και τη γνώση σε ζητήματα διακυβέρνησης της χώρας. Σας χρειαζόμαστε διπλά μας συνοδοιπόρους και σκληρούς κριτές. Αυτό που ζητάμε είναι να μας δοθεί η ευκαιρία που απαίτησε ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ στο προηγούμενο Συνέδριο και ορισμένοι έθαψαν καλά.
Σύντροφοι και Συντρόφισσες,
Χρειάζεται να μιλήσουμε καθαρά. Η νέα γενιά στελεχών έγινε επικοινωνιακό εργαλείο στα χέρια της παλιάς.
Καλούμασταν μόνο όταν βόλευε η κατάσταση. Πότε ζητήθηκε η άποψή μας
– για την πολιτική που ακολουθούμε;
– για τη συμμετοχή των στελεχών της Παράταξης στην Κυβέρνηση ή το κράτος;
Για όλα αυτά όμως εμείς καλούμασταν καθημερινά να απολογηθούμε. Κάποιοι λένε ότι οι νέοι της Παράταξης δεν είναι έτοιμοι, ότι δεν είναι ψημένοι. Ξεχνούν όμως όσους διετέλεσαν σε κομβικές θέσεις ευθύνης από το 2009 μέχρι σήμερα. Ξεχνούν τα εκατοντάδες νέα στελέχη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους μαζικούς κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους. Όλους αυτούς που τους εμπιστεύθηκαν οι πολίτες και το έδειξαν με την ψήφο τους. Ζητούσαν όμως από εμάς όμως να γίνουμε η ασπίδα για την Παράταξη όταν ήρθαν τα δύσκολα.
Αλήθεια, πόσοι από τους δικούς μας Γενικούς Γραμματείς, Προέδρους οργανισμών ή όσους στελέχωσαν το κράτος στη λογική του 4-2-1 παραιτήθηκαν για να ενταχθούν στα ψηφοδέλτια;
Πόσοι από αυτούς στήριξαν με την παρουσία τους ή και οικονομικά τις οργανώσεις; Παρόλα αυτά κάποιοι ζητούσαν επιτακτικά από εμάς να το κάνουμε ως υποχρέωση απέναντι στην Παράταξη. Και το κάναμε με ανιδιοτέλεια και χωρίς να ζητήσουμε τίποτα.
Ακούω κάποιους να μιλούν για ανύπαρκτες οργανώσεις. Αυτές που πάλευαν 3 χρόνια χωρίς οικονομική βοήθεια. Με γραμματείς και μέλη νομαρχιακών που μπήκαν μπροστά για να στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια. Σήμερα πρέπει ορισμένοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να απολογηθούν γι’ αυτά αντί να αναζητούν αλλού ευθύνες.
Σύντροφοι και Συντρόφισσες,
Όταν ολοκληρωθεί αυτή η Συνεδρίασή μας, θα περιμένουν έξω όσοι ελπίζουν ότι δεν πρόκειται για το τέλος του ΠΑΣΟΚ, αλλά για μια καμπή στην ιστορία του.
– Όλοι αυτοί θέλουν να μάθουν
– ποια θα είναι η στάση μας απέναντι στην Κυβέρνηση,
– πως θα συμπεριφερθούμε σε τυχόν κάλεσμα για εθνική συμπόρευση και
– πως θα επιχειρήσουμε να ξεπεράσουμε την κρίση της Παράταξης.
Πρώτον, αναφορικά με τη στάση μας στην Κυβέρνηση, θεωρώ ότι δεν θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της στείρας αντιπαράθεσης. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε ποτέ δύναμη μηδενισμού. Αντιθέτως, εκτιμώ ότι είναι δεδομένο για λόγους εθνικής ευθύνης, να στηρίξουμε όσες μεταρρυθμίσεις στοχεύσουν στην άρση των αδικιών που επέφερε η κρίση και φυσικά εντάσσονται στην ευρωπαϊκή λογική. Δεύτερον, πιστεύω είναι κρίσιμο να συζητήσουμε και να προετοιμαστούμε καλά για το ενδεχόμενο αύριο μεθαύριο, όταν η Κυβέρνηση θα βρίσκεται σε αδιέξοδο, να θέλει να μας κάνει συμμέτοχο στις κυβερνητικές αποφάσεις.
Τι θα κάνουμε τότε; Θα γίνουμε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ή θα στηρίξουμε με άλλους τρόπους την αναγκαιότητα για εθνική λύση;
Τέλος, αναφορικά με τη δική μας εσωτερική αναζήτηση. Το Συνέδριο πρέπει να πραγματοποιηθεί στο χρόνο που έχει προγραμματιστεί και εκεί να γίνει η μεγάλη συζήτηση για τον ιδεολογικό προσανατολισμό της Παράταξης. Να βγουν όσοι σκέφτονται να θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος και να μας παρουσιάσουν την πρότασή τους για την επόμενη ημέρα.
Δεν υπάρχουν πλέον λευκές επιταγές.
Δεν υπάρχουν πλέον Πρίγκιπες και Πριγκίπισσες.
Δεν υπάρχουν πλέον αυλές και αυλοκόλακες.
Τους πλήρωσε η παράταξη χρυσάφι.
Οφείλουμε όλοι να γνωρίζουμε και να έχουμε το δικαίωμα της επιλογής, της απόφασης, της ευθύνης.
Join the Conversation