Η κυβέρνηση έλαβε από τους εταίρους, έπειτα από αίτημα της, τετράμηνη παράταση του προγράμματος χωρίς διασφάλιση και της αναγκαίας χρηματοδότησης της χώρας και κυρίως χωρίς προληπτική πιστωτική γραμμή. Βεβαίως τα προβλήματα που έχουν να λυθούν είναι πολλά με κυρίαρχο το χρηματοδοτικό κενό. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί η συμφωνία έχει και πολλές πολιτικές προεκτάσεις.
Από την πρώτη Μαρτίου ξεκινάει ένα κολασμένο διάστημα για την ελληνική κυβέρνηση, καθώς θα πρέπει να συμφωνήσει σε μια σειρά από μέτρα. Την ίδια ώρα τα κομματικά επιτελεία βράζουν. Σε κατάσταση βρασμού βρίσκεται και η Χαριλάου Τρικούπη. Οσοι όμως παρατηρούν καλά τις επόμενες κινήσεις πιστεύουν πως οι εσωκομματικές διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ θα αναβληθούν καθώς πιστεύουν πως δεν είναι δυνατό η χώρα να βρίσκεται στο κόκκινο και στο ΠΑΣΟΚ να κάνουν συνέδρια και εσωκομματικές διαδικασίες για να βγάλουν αρχηγό.Έτσι η παράταση του κυρίου Βαρουφάκη εκτιμώ ότι είναι πιθανόν να δώσει παράταση παραμονής στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου.Στη Χαριλάου Τρικούπη απαντούν πως ισχύουν «όσα έχει πει ο Πρόεδρος» αλλά φαντάζει απίθανο έως και καταστροφικό το ΠΑΣΟΚ να έχει μπει σε κύκλο εσωκομματικών διαδικασιών και η χώρα να «καίγεται» στα οικονομικά της. Αν αυτό συμβεί τότε οι διαδικασίες πιθανόν να μετατεθούν για το Σεπτέμβριο και αναμένεται να υπάρξουν αντιδράσεις και από τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ και κυρίως από την πλευρά της κυρίας Φώφη Γεννηματά. Προσωπικά δεν συμφωνώ σε καμία αναβολή και επαναφέρω τις θέσεις πολλών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ηπείρου ότι το συνέδριο θάπρεπε να είχε γίνει χθές . Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση πως στο μεσοδιάστημα δε θα υπάρξουν πολιτικές ανακατατάξεις στο γενικό πολιτικό πεδίο, με δεδομένες τις αντιδράσεις που θα προκύψουν στο ΣΥΡΙΖΑ από ενδεχόμενη νέα συμφωνία με τους δανειστές τον Ιούνιο.
Η Ελλάδα χρειάζεται 10 δισ. ευρώ τον Μάρτιο για να πληρώσει έντοκα γραμμάτια, δόση προς το ΔΝΤ, ομόλογα που δεν κουρεύτηκαν, μισθούς και ασφαλιστικά ταμεία.
Αλλά αυτή την εβδομάδα τελειώνουν τα χρήματα. Και αυτό δεν είναι απειλή. Είναι η αλήθεια. Και ορίζει το πλαίσιο εντός του οποίου θα γίνει η συζήτηση με τους εταίρους για τη λίστα των μεταρρυθμίσεων.Ουσιαστικά μεγάλη συζήτηση δεν πρόκειται να γίνει αυτήν την εβδομάδα, εκτός και αν στη λίστα υπάρχει σημείο που πρόδηλα παραβιάζει τα συμφωνημένα της Παρασκευής. Η Αθήνα κάνει προσπάθεια να μην συμβεί αυτό.Και λογικά, τους επόμενους δύο μήνες θα υπάρξει μία συζήτηση με τους «θεσμούς», που θα αποκτήσουν άμεση εικόνα της κατάστασης που άφησε πίσω της η προεκλογική εκστρατεία. Σύμφωνα με συγκρατημένες εκτιμήσεις και αν υπολογιστεί η φυγή καταθέσεων, οι εκλογές μας κόστισαν περί τα 15 δισ. ευρώ.
Δεν είναι αδιάφορος αυτός ο λογαριασμός. Έχει σχέση με τις ρυθμίσεις που αφορούν τις τράπεζες (κόκκινα δάνεια, πλειστηριασμούς) και τον τρόπο με τον οποίο θα καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό. Έχει σχέση ακόμα και με τον τρόπο και τον ρυθμό που θα εφαρμοσθούν κάποια λίγα από το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης».
Στο τέλος Απριλίου θα συμφωνήσουμε με τους εταίρους μας το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πάρουμε -αν θα πάρουμε- τα 7.5 δισ. του τρέχοντος προγράμματος (μνημονίου ) .Χωρίς ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, δηλαδή χωρίς μέτρα λιτότητας, δεν πρόκειται να τα πάρουμε. Μπροστά μας θα έχουμε δύο επιλογές η μία χειρότερη από την άλλη : είτε η κυβέρνηση θα τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις που μας οδηγούν στη χρεοκοπία, είτε θα φανεί συνεπής προς τους δανειστές. Και τα δύο είναι άσχημα. Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, ισοσκελισμένος προϋπολογισμός χωρίς υφεσιακά μέτρα, που λένε και στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπάρξει. Πολύ περισσότερο δε, αν η κυβέρνηση επιχειρήσει να δώσει αριστερά δείγματα αναδιανομής βαρών και πλούτου. Και όλα αυτά μέσα στο τετράμηνο της παράτασης .Ίσως το διάστημα αυτό να φανεί αρκετό για να πειστεί το 40% που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ότι όχι, δεν είναι τα πάντα στη ζωή θέμα τσαμπουκά. Ότι δεν γίνεται να φταίνε για όλα οι ξένοι. Ότι τα προβλήματά μας δεν ξεκίνησαν τον Μάιο του 2010. ‘Οτι η ευθύνη των προηγουμένων κυβερνήσεων δεν είναι ότι υπέγραψαν τα μνημόνια, αλλά ότι άφησαν τα πράγματα να φτάσουν στη χρεοκοπία που έφερε τα μνημόνια. Και ότι στη συνέχεια δεν μπόρεσαν (ή μάλλον δεν θέλησαν) να αλλάξουν τα τόσα και τόσα στραβά αυτής της χώρας, ούτε να προστατεύσουν τους πιο αδύναμους. Ότι προτίμησαν να πορευθούν σαν να μη είχε συμβεί τίποτε, προστατεύοντας απλώς τις εκλογικές τους πελατείες: δικαστές, φαρμακοποιούς, αστυνομικούς, υπαλλήλους ΔΕΚΟ, αγρότες, και τις υπόλοιπες όχι και τόσο «ευπαθείς ομάδες».
Πίσω στο 2010, λοιπόν. Με τα ίδια ζητούμενα: δίκαιη λιτότητα (ή «λιτός βίος», δεν θα τα χαλάσουμε εκεί), συν μεταρρυθμίσεις παντού, μήπως καταφέρουμε να γίνει η Ελλάδα μια χώρα μοντέρνα, δημιουργική – με δυο λόγια, ευρωπαϊκή.
Ας ελπίσουμε ότι η νέα κυβέρνηση θα τα καταφέρει καλύτερα από τις προηγούμενες.
Θα μου επιτρέψετε όμως να κρατήσω μερικές επιφυλάξεις :
Αριστερή Πολιτική δεν γίνεται βαπτίζοντας το κρέας ψάρι. Αριστερή Πολιτική δεν γίνεται βαπτίζοντας το μνημόνιο πρόγραμμα , την τρόικα θεσμούς , την παράταση του μνημονίου πρόγραμμα γέφυρα κ.ο.κ Αριστερή Πολιτική δεν γίνεται με επικοινωνιακά τεχνάσματα και αντιφατικές δηλώσεις στα media . Οι περισσότεροι υπουργοί της νέας κυβέρνησης τη λέξη «μεταρρύθμιση» τη θυμούνται από τα φοιτητικά αμφιθέατρα συνδυασμένη με την έννοια της επαναστατικής γυμναστικής . Η αναπληρώτρια Υπουργός, που θα πρέπει τώρα να αυξήσει τα έσοδα, είναι η μέχρι χθες πασιονάρια του κινήματος «Δεν πληρώνω». Ο Γενικός Γραμματέας Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δ. Τσουκαλάς, είναι ο συνδικαλιστής του 1 εκατομμυρίου εφάπαξ. Η αναγκαία επανεκκίνηση της εκπαίδευσης -να μην ξεχνάμε τις συστάσεις του ΟΟΣΑ!- προς το παρόν συνίσταται στην κατάργηση των προτύπων και στην επιστροφή των πανεπιστημίων στο 1982. Και τα μοναδικά μέχρι τώρα δείγματα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης είναι η υπογραφή συλλογικής σύμβασης στη ΔΕΗ και η αναστολή της πιλοτικής εφαρμογής του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που εφάρμοσε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ -ΝΔ.
Και μετά τις βαρύγδουπες «επαναστατικώ δικαίω» ανακοινώσεις και δηλώσεις των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ με το καλημέρα της εκλογής τους και πρίν ακόμη και από τις προγραμματικές δηλώσεις , ξάφνου « όλα τα σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά » και συγκεκριμένα :
Παραπομπή στις καλένδες της κατάργησης και αντικατάστασης του ΕΝΦΙΑ , του αφορολόγητου των 12.000 ευρώ, της σεισάχθειας για τα κόκκινα δάνεια , της αύξησης του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ ,της 13ης σύνταξης στους συνταξιούχους κάτω των 700 ευρώ , της αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών , της ρύθμισης οφειλών , των ρυθμίσεων για τις ομαδικές απολύσεις , της διεύρυνσης του αριθμού των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας , της κατάργησης του Καλλικράτη στην Αυτοδιοίκηση , της αύξησης των πόρων της Αυτοδιοίκησης και πολλά άλλα ωραία και προεκλογικά.
«Τα παιδία παίζει » & « εάν δεν ήταν για κλάματα, θα ήταν για γέλια ».
Join the Conversation