Ο Αντώνιος Ηπίτης ήταν ο συνταγματάρχης του Ελληνικού στρατού, που το μεσημέρι της Κυριακής 23 Φεβρουαρίου 1913, μπήκε πρώτος στην Ελεύθερη πλέον Παραμυθιά, συνοδευόμενος από αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, στρατιώτες και χωρικούς εισήλθε απελευθερωτής στην Παραμυθιά.
Στην νότια είσοδο της πόλης, κοντά στο Καρκαμίσι, τον υποδέχτηκε ο Μητροπολίτης Νεόφυτος, επικεφαλής ζητωκραυγάζοντος πλήθους. Στη συνέχεια λαός και στρατός οδηγήθηκαν στο τότε Μητροπολιτικό ναό της Παναγίας, όπου ο Νεοφυτος, τελέσε την μνημειώδη δοξολογία για την απελευθερώσει της πόλης, ενώ εκφώνησε συγκινητικό πανηγυρικό
Ο Αντώνιος Ηπίτης γεννήθηκε το 1854 στην Αθήνα από οικογένεια με καταγωγή από την περιοχή της Ηπείρου. Πατέρας του ήταν ο επίσης αξιωματικός Θεόδωρος Ηπίτης, παππούς του ο ιατρός Πέτρος Ηπίτης ενώ ο αδελφός του Ιωάννης, ήταν αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού.
Ο Αντώνιος Ηπίτης εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδωναπό την οποία εξήλθε ως ανθυπολοχαγός Πυροβολικού. Υπηρέτησε στο στράτευμα επί 28 χρόνια μέχρι το 1906, όταν και αποστρατεύτηκε για να ασχοληθεί με το συγγραφικό του έργο, έχοντας ενδιάμεσα λάβει μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Το 1912, όταν ξέσπασε ο Πρώτος Βαλκανικός Πόλεμος, ανακλήθηκε στην ενεργό δράση ως έφεδρος εξ αποστρατείας και ανέλαβε τη διοίκηση ανεξάρτητης ταξιαρχίας η οποία συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις στα μέτωπα της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου.
Όταν η εμπόλεμη περίοδος τελείωσε, αποστρατεύτηκε με το βαθμό του συνταγματάρχη Πυροβολικού. Δίδαξε στη Σχολή Ευελπίδων καθώς και στο στρατιωτικό σχολείο των υπαξιωματικών τα μαθήματα της Πολεμικής Τέχνης και της Στρατιωτικής Τεχνολογίας. Παράλληλα, ο Ηπίτης ήταν δωρητής του A΄ Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών ενώ ο δρόμος που στεγάζεται το κτίριο, φέρει το όνομά του. Απεβίωσε το 1927 σε ηλικία 73 ετών.
Ο Ηπίτης, πέραν της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας ασχολήθηκε και με τη συγγραφή βιβλίων αλλά και λεξικών. Διακρίθηκε κυρίως για τη συγγραφή τετράτομου ελληνογαλλικού και γαλλοελληνικού λεξικού, το οποίο κατά τα τέλη της δεκαετία του ’20, θεωρείτο ως το αρτιότερο του είδους του:
– Τακτική τριών όπλων
– Μαθήματα Στρατιωτικής Τεχνολογίας
– Λεξικόν Γαλλοελληνικόν και Ελληνογαλλικόν επιστημονικών και τεχνικών όρων (Αθήνα 1895 τόμοι 1ος και 2ος, 1898 τόμος 3ος)
– Λεξιλόγιον Ελληνογαλλικόν (παράρτημα του Γαλλοελληνικού Λεξικού επιστημονικών και τεχνικών όρων, 1898)
– Λεξικόν Ελληνογαλλικόν (Αθήνα, 1ος τόμος 1907, 2ος τόμος 1909)
– Λεξικόν Γαλλοελληνικόν (2 τόμοι)
– Συμπλήρωμα του Ελληνογαλλικού Λεξικού της λαλουμένης ελληνικής γλώσσης (1920)
– Συμπλήρωμα του Γαλλοελληνικού Λεξικού (1920)
Join the Conversation