Ο οικονομικός και κοινωνικός κίνδυνος από τη διαφαινόμενη πολιτική ακινησία και αβεβαιότητα είναι ορατός. Γιατί ο λαϊκισμός δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη δημαγωγία. Ο λαϊκισμός δεν είναι μόνο τεχνική υφαρπαγής ψήφων. Είναι κάτι βαθύτερο και ευρύτερο. Είναι η οικοδομημένη φιλοσοφία και αντίληψη ότι τη ζωή δεν την υπηρετούν και προστατεύουν οι θεσμοί μιας οργανωμένης και αξιακά δομημένης κοινωνίας πολιτών, αλλά οι οικονομικές και πολιτικές συναλλαγές, ανάμεσα στα άτομα και τις ομάδες συμφερόντων που συγκροτούν την κοινωνία.»
Προειδοποίησε ότι «η Ελλάδα εισέρχεται σε μια άγνωστης χρονικής διάρκειας περίοδο πολιτικού αδιεξόδου και αυτό, ανεξάρτητα από το αν οι εκλογές δώσουν αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ή προκύψει συνεργασία ακόμα και των δύο μεγάλων κομμάτων» και αναφερόμενος στην εκλογική μάχη της Κυριακής σημείωσε:«Οι δύο κομματικοί πόλοι που συγκρούονται σήμερα δεν θα μπορούν να δώσουν πραγματική κυβέρνηση, γιατί δεν είναι ιδεολογικοί πόλοι που έχουν συγκεκριμένες αντιλήψεις για το μέλλον της χώρας. Είναι απλά δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Στις εκλογές αυτές συγκρούονται οι δύο εκδοχές του νεοελληνικού λαϊκισμού.
Συγκρούεται η λαϊκίστικη εξουσιαστική Δεξιά με τον αριστερό ιδεοληπτικό λαϊκισμό, ανεξάρτητα από το αν οι ανάγκες της πολιτικής τους επιβίωσης τους οδηγούν ενίοτε να υποδύονται τις δυνάμεις ευθύνης.» Είναι απλώς λεοντές, που οι περιστάσεις θα τις οδηγήσουν σύντομα να καταπέσουν μαζί με τους μύθους που κατασκεύασαν για τους ίδιους και τις δυνατότητές τους.»
Κλείνοντας την ομιλία του ο κ. Παπαδόπουλος απηύθυνε έκκληση στους «μονομάχους της Κυριακής, αλλά και τις λοιπές ελίτ της χώρας, που ενίοτε συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες της», όπως είπε, και παρατήρησε:«Ανασύρω και επικαλούμαι προς τούτο κάτι που φαίνεται ξεχασμένο μέσα στους αιώνες. Είναι το ρωμαϊκό νομικό δόγμα, το οποίο δεν εντάχθηκε τυπικά στο νομικό μας πολιτισμό αλλά ως πολιτικό δόγμα πρέπει να υφίσταται και να λειτουργεί συνεχώς στη χώρα μας.» Πρόκειται για το ΕΣΧΑΤΟ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ (SENATUM CONSULTUM ULTIMUM).
Το δόγμα αυτό εφαρμοζόταν ως σταθερή προειδοποίηση προς τους Υπάτους σε περίπτωση κινδύνου καταστροφής της Ρώμης και της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, και καθιέρωνε την έσχατη ευθύνη για αυτούς όχι μόνο αν τυχόν δρούσαν ενάντια στη Ρώμη αλλά και -κυρίως θα έλεγα- στην περίπτωση που ολιγωρούσαν να πάρουν εγκαίρως μέτρα προστασίας της για την αποτροπή διαφαινόμενης καταστροφής της. Το δόγμα αυτό λέει: “CAVEANT CONSULES NE QUID RES PUBLICA DETRIMENTI CAPERET. Ας προσέξουν οι Ύπατοι ίνα μη θραυσθή η κεφαλή της Δημοκρατίας.»«Κυρίες και κύριοι, γνωρίζετε και γνωρίζω από τώρα ποιοι ακριβώς θα θεωρηθούν ως υπεύθυνοι ‘Ύπατοι’ σε περίπτωση συντριβής της χώρας. Εύχομαι και ελπίζω, ωστόσο, η προειδοποίηση να πιάσει τόπο, η χώρα να διασωθεί και η έσχατη ευθύνη να μην καταλογισθεί.»
Join the Conversation