Ο Σωτήριος Βούλγαρης, εργαζόμενος πολύ σκληρά και με μεγάλη ευφυΐα, θεμελίωσε και ανέπτυξε από το 1884 τα φημισμένα κοσμηματοπωλεία Bvlgari, με έδρα την Ρώμη με το πρώτο απο όλα να το αναπτύσσει στην Παραμυθιά. Οι γιοι του αναδείχθηκαν σε κοσμηματοπώλες πολλών βασιλέων του κόσμου κατά τον Μεσοπόλεμο. Ο διεθνής οίκος Bvlgari, με έργα εξαιρετικής τέχνης και αμύθητης αξίας εξελίχθηκε σε παγκόσμια αυτοκρατορία και εξάπλωσε τα υψηλής στάθμης αργυροχρυσοχοΐα του σε όλη σχεδόν την οικουμένη, από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Λος Άντζελες, από την Μαδρίτη μέχρι την Αθήνα και από την Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας μέχρι το Πεκίνο της Κίνας.
Ο Σωτήριος Βούλγαρης γεννήθηκε μεταξύ 5 και 18 Μαρτίου του 1857 (όπως προκύπτει από το υπ’ αριθ. 24 της 4 Μαρτίου 1911 πιστοποιητικό της Ιεράς Μητρόπολης Παραμυθιάς) και απεβίωσε το 1932. Ο παππούς του Κωνσταντίνος καταγόταν από τους Καλαρρύτες, ήταν χρυσικός, όπως και ο πατέρας του Γεώργιος (1823-1889) και εγκαταστάθηκαν στην τουρκοκρατούμενη τότε Παραμυθιά Θεσπρωτίας. Στην Παραμυθιά ο Γεώργιος Βούλγαρης είχε ανοίξει ένα μικρό κατάστημα αργυροχρυσοχοΐας, εκεί νυμφεύθηκε και την επίσης βλαχόφωνη Ελένη Στρουγγάρη που μαζί της απέκτησε έντεκα παιδιά. Επέζησε όμως μόνο ο γιος του Σωτήρης που επιδόθηκε στην πατρογονική τέχνη δίπλα στον πατέρα του.
Πατέρας και γιος ταξίδευαν, φορτωμένοι τα κασελάκια τους, σε όλα τα πανηγύρια της Ηπείρου. Το 1873 οι Τουρκαλβανοί Τσάμηδες πυρπόλησαν το μαγαζάκι τους και αναγκάστηκαν έτσι να ανοίξουν ένα καινούριο, το οποίο πυρπολήθηκε κι αυτό το 1877. Μετά από μια σύντομη περιπλάνηση στο Αργυρόκαστρο, η οικογένεια Βούλγαρη κατέφυγε για ασφάλεια στην ελληνική πλέον Κέρκυρα και άνοιξε νέο κατάστημα παλεύοντας για τον επίουσιο.
Στην Κέρκυρα ο Σωτήρης συνεταιρίστηκε με τον ομότεχνο και ομόγλωσσό του Δημήτριο (Τάκη) Κρέμο από το Νυμφαίο (τότε Νεβέσκα), ο οποίος τον παρότρυνε να αναζητήσουν καλύτερη τύχη απέναντι στην Ιταλία. Έτσι το 1880 Κρέμος και Βούλγαρης ανοίξανε στην πλατεία Μαρτύρων της Νάπολης κατάστημα ασκώντας την τέχνη τους. Μετά από ελάχιστους μήνες το κατάστημα κάηκε και οι δύο συνέταιροι φύγανε απένταροι για την Ρώμη. Εκεί κατασκεύαζαν τα περίτεχνα ασημικά τους και τα πουλούσαν στους προσκυνητές του Βατικανού από τον πάγκο τους στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Παρά τις δυσχέρειες ορθοπόδησαν και κατόρθωσαν να ξαναφτιάξουν δικό τους μαγαζί στην Βία Σιστίνα. Χωρίσανε όμως το 1884 οπότε ο Σωτήρης άνοιξε το δικό του κατάστημα στην ίδια οδό, ενώ ο Κρέμος επέστρεψε στην γενέτειρά του.
Κατά το καλοκαίρι η Ρώμη δεν παρουσίαζε ιδιαίτερη αγοραστική κίνηση και έτσι ο Σωτήρης πήγαινε στο ορεινό θέρετρο ιαματικών πηγών Σαιν Μόριτζ της Ελβετίας όπου πουλούσε την πραμάτεια του. Τότε ακόμα το Σαιν Μόριτζ δεν είχε εξελιχθεί σε χιονοδρομικό κέντρο.
Το 1888 νυμφεύεται την βλαχόφωνη Ελένη Μπάσιου και αποκτούν έξι παιδιά. Είναι κατά σειρά οι Κωνσταντίνος-Γεώργιος (1889-1973), Λεωνίδας-Γεώργιος (1890-1966), Μαρία-Αθηνά (1891-1976), Σοφία (1893-1908), Αλεξάνδρα (1895-1984) και Σπυρίδων (1897-1932).
Το 1894 ο Σωτήρης ανοίγει νέο κατάστημα, στον αριθμό 28 της Βία ντε Κοντόττι της Ρώμης, απέναντι από το φημισμένο Καφέ Γκρέκο, και αυτό έμελλε να γίνει το μητροπολιτικό κέντρο της παγκόσμιας αυτοκρατορίας Bulgari. Αμέσως μετά ακολούθησε το άνοιγμα νέων καταστημάτων: το 1895 στο Σαν Ρέμο, το 1897 στη Νάπολι, στο 1897 στο Μπελλάτζιο και στο Σορέντο.
Οι δύο πρεσβύτεροι γιοί του πρόσθεσαν νέα καταστήματα με κοσμήματα αμύθητης αξίας και ανέδειξαν όλα τους τα είδη σε συλλεκτικά κειμήλια αριστουργηματικής τέχνης. Μέχρι το 1913 τουλάχιστον ταξίδευαν με ελληνικό διαβατήριο «πρώτης τάξεως» από το Γενικό Προξενείο της Ρώμης και διατηρούσαν την ελληνική υπηκοότητά τους μέχρι την άνοδο του Μουσολίνι.
Στο μέγαρό τους το 1943-1944 έκρυψαν τον δραπέτη των ιταλικών στρατοπέδων αιχμαλώτων Ευάγγελο Αβέρωφ και πολλούς καταδιωγμένους Εβραίους. Νωρίτερα οι άξιοι συνεχιστές του Σωτήριου αποφάσισαν να συμβάλουν στην πνευματική ανάπτυξη της γενέτειρας του πατέρα τους χτίζοντας στην Παραμυθιά ένα νεοκλασικό πέτρινο δημοτικό σχολείο, το μεγαλύτερο της περιοχής μέχρι σήμερα, γεγονός που τους κατέταξε στους μεγάλους δωρητές του Έθνους. Το 1932 δώρισαν το ποσό του 1.075.000 δραχμών για την ανέγερση του Μεγάρου του Δημοτικού Σχολείου. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μάλιστα, η οικογένεια λέγεται πως χρησιμοποίησε την πολιτική της επιρροή αποτρέποντας σχέδιο των ιταλικών και αλβανικών αρχών κατοχής για την εκτέλεση ελλήνων προκρίτων της Ηπείρου.
Στις 8 Μαρτίου 1966, όταν πέθανε ο Λεωνίδας-Γεώργιος, η μεγάλη ιταλική εφημερίδα «Παέζε Σέρρα» έγραφε: «Ο Τζιόρτζιο Μπούλγκαρι, ο κοσμηματοπώλης των Βασιλέων, απεβίωσε. Έδωσε παγκόσμια φήμη στο κοσμηματοπωλείο της Βία ντε Κοντόττι, απέναντι από το καφέ Γκρέκο, και όλος ο κόσμος θεωρούσε μυθικό τόπο το κατάστημά του μπροστά στο οποίο ο καθένας άφηνε την φαντασία του να πλέξει τα τολμηρότερα όνειρα».
Το λογότυπο της εταιρίας των Βούλγαρη είναι πάντα στα κεφαλαία ενώ το γράμμα U αντικαταστάθηκε με το V, παραπέμποντας στον αρχαίο ρωμαϊκό τρόπο γραφής. Τα τελευταία χρόνια η οικογένεια Βούλγαρη έχει επεκτείνει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες και σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που φέρουν την ονομασία τους, σε συνεργασία με την αλυσίδα Marriott. Το πρώτο ξενοδοχείο άνοιξε στο Μιλάνο το 2004, ακολούθησε στο Μπαλί το 2006 και στο Λονδίνο το 2012. Και στον συγκεκριμένο κλάδο, το εγχείρημα στοχεύει σε ευκατάστατους ταξιδιώτες, καθώς τα προϊόντα του οίκου Bvlgari αποτελούν τα ακριβότερα του είδους τους.
Στις 6 Μαρτίου του 2011 η εταιρία LVMH Moet Hennessy Louis Vuitton SA εξαγόρασε από την οικογένεια Βούλγαρη το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της εταιρίας (50,4%) έναντι του αστρονομικού ποσού των 4,3 δις ευρώ. Μέρος του ποσού δόθηκε σε μετοχές της μητρικής εταιρίας και έτσι η οικογένεια Βούλγαρη έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη μέτοχος της LVMH μετά τον πλουσιότερο Γάλλο Bernard Arnault.
Αρχές του 21ου αιώνα επικρατεί πλέον η έκτη γενεά των Βούλγαρη, εξιταλισμένη πλέον αλλά με ζωηρή την οικογενειακή παράδοση της καταγωγής της από την Ελλάδα.
Του Μπουτάτου Χρήστου
Join the Conversation